قانون هویت
قانون هویت (Law of identity) رابطه منطقی بین دو شیء متحد است.
Law of identity
مانند هویت ریاضی یا تساوی جبری که با وجود اختلاف ارزش حروفی که نمایانگر آن‌هاست، همواره صادق است.
بسانِ رابطه جبری: (ب+ ج) ۲ ب ۲+ ج ۲+ ۲ ب ج که دال بر وحدت طرفین معادله است.
این هویت را در منطق صوری با علامت تساوی () نشان می‌دهند. مثال: ب ب یا انسان حیوان ناطق.
اما در جبر منطق تساوی را با علامت () نشان می‌دهند مثل ب ب …
این علامت بهتر است زیرا علامت () دال بر تساوی در مقدار است نه تساوی دو شیء.[1]
هویت جزئیه
این اصطلاح را لارومیگو (Laromiguiere) به عناصری اطلاق کرده‌است که یک کل معین، چه مادی چه نفسانی، از آن به وجود می‌آید.[2]
منابع
- جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ه.ش صفحهٔ ۶۷۸
- https://en.wikipedia.org/wiki/Pierre_Laromiguière
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.