متروی مونیخ
متروی مونیخ (به آلمانی: U-Bahn München) یک سامانه مترو با ریل برقی واقع در مونیخ آلمان است. این مترو در ۱۹ اکتبر ۱۹۷۱ تأسیس شدهاست. این قطار مسافربری شهری نیز دارای ۸ خط و ۹۶ ایستگاه میباشد. همچنین متروی مونیخ نیز طبق آمار منتشرشده در سال ۲۰۱۴، روزانه ۱٬۰۶۸٬۴۹۰ نفر را در شهر جابهجا میکند.
| متروی مونیخ | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات | |
| مکان | مونیخ |
| نوعی ترابری | قطارشهری |
| تعداد خطوط | ۸ |
| تعداد ایستگاهها | ۹۶ |
| مسافران روزانه | ۱٬۰۶۸٬۴۹۰ (۲۰۱۴) |
| مسافران سالانه | ۳۹۰ میلیون[1](۲۰۱۴) |
| وبگاه | MVG - U-Bahn... |
| اداره | |
| آغاز بهرهبرداری | ۱۹ اکتبر ۱۹۷۱ |
| ادارهکننده(ها) | Münchner Verkehrsgesellschaft |
| تعداد قطارها | ۵۷۲ |
| فنی | |
| طول سیستم | ۱۰۳٫۱ کیلومتر (۶۴٫۱ مایل) |
| اندازه ریل | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) (ریل استاندارد) |
| میانگین سرعت | ۳۵٫۶ کیلومتر بر ساعت (۲۲٫۱ مایل بر ساعت) |
قطار کلاس C در ایستگاه گارشینگ - هاشبروک
مسیرهای شبکه مترو
نقشه مسیرهای دربرگیرنده مترو
متروی مونیخ دارای شش خط است:
 |
مرکز خرید المپیا - میدان صلیب سرخ - ایستگاه مرکزی - دروازه زندلینگر - میدان کلومبوس - میدان مانگفال |
 |
فلدموشینگ - هارتهوف - میدان شاید - ایستگاه اصلی - دروازه زندلینگر - میدان کلمبوس - گیزینگ - اینسبروکر رینگ - ترودرینگ - مسهشتاد خاوری |
 |
موزاخ - مرکز خرید المپیا - المپیاتسنروم - میدان شاید - مونشنر فرایهایت (آزادی مونیخ) - میدان اودئونز - میدان مارین - دروازه زندلینگر - خیابان ایمپلر - اوبرزندلینگ - فورستنرید باختری |
 |
خیابان وستاند - میدان هایمران - ایستگاه اصلی - میدان کارلز - میدان اودئونز - لهل - میدان ماکس وبر - پارک آرابلا |
 |
میدان لایمر - خیابان وستاند - میدان هایمران - ایستگاه اصلی - میدان کارلز - میدن اودئونز - لهل - میدان ماکس وبر - ایستگاه خاوری - اینسبروکر رینگ - نویپرلاخ جنوبی |
 |
مرکز تحقیقات گارشینگ - فرایمان - اشتودنتزاشتاد (شهر دانشجویان) - مونشنر فرایهات - میدان اودئونز - میدان مارین - دروازه زندلینگر - خیابان ایمپلر - هاراس - کلینیکوم گروسهادرن |
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Munich U-Bahn». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ متروی مونیخ موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.