محمدعلی حیدرنیا
محمدعلی حیدرنیا (زادهٔ ۱۳۱۶ در تهران - درگذشتهٔ ۲۷ آبان ۱۳۸۹ در تهران) موسیقیدان، آهنگساز و رهبر ارکستر اهل ایران بود. ترانهٔ «رسالت محمد» (الله الله) با صدای هاتف از آثار او است.[1][2]
محمدعلی حیدرنیا | |
---|---|
نام شناسنامهای | محمدعلی حیدرنیا |
نام(های) دیگر | علی درخشانعلی حیدرنیا |
زاده | ۱۳۱۶تهران |
درگذشته | ۲۷ آبان ۱۳۸۹(۷۳ سال)تهران |
ژانر | موسیقی کلاسیک ایرانی موسیقی کودکموسیقی کلاسیک موسیقی پاپ |
ساز(ها) | ویلن پیانو آکاردئونسنتور |
سازهای اصلی | |
پیانو ویلن | |
استاد(ها) | ابوالحسن صبایوسف یوسفزاده |
زندگی هنری
علی درخشان با نام اصلی محمدعلی حیدرنیا در سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. پدر و پدر بزرگ او اهل سنندج بودند و با نوازندگی ساز ویلن آشنا بودند، به همین سبب وی در کودکی موسیقی و نواختن ویلن را از پدرش فراگرفت. پس از ۱ سال تحصیل در دبیرستان به هنرستان موسیقی ملی رفت و ۲ سال به تحصیل موسیقی پرداخت. پس از آن دوباره به دبیرستان بازگشت اما همچنان به آموختن موسیقی ادامه داد. او در سال ۱۳۳۳ نزد هنرمندی بهنام «مهاجر» و پس از آن نزد «ابوالحسن صبا» به مدت ۵ سال ردیف موسیقی ایرانی را فراگرفت.
در ادامه به آهنگسازی علاقهمند شد و به نوازندگی سازهای پیانو، آکاردئون و سنتور روی آورد. در ادامه در هنرستان موسیقی تبریز آموختههای موسیقی خود را نزد «خاچاطوریان» و «یوسف یوسفزاده» تکمیل نمود.
او از سال ۱۳۴۷ آثار موسیقی متعددی ساخت و ۲ سال بعد در سال ۱۳۴۹ به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد. او پس از مدتی سرپرستی «ارکستر نوین» وزارت فرهنگ و هنر را با همکاری هنرمندانی نظیر: مجتبی میرزاده، هادی آزرم، همایون خواجهنوری، جهانبخش و رضاقلی ملکی بر عهده گرفت. وی همزمان با رادیو و تلویزیون همکاری داشت و به آموزش موسیقی نیز میپرداخت. علی درخشان در سال ۱۳۵۷ به سرپرستی ارکستر شماره یک سنتی تالار رودکی منصوب شد و با ارکستر سمفونیک تهران به همکاری پرداخت. او در زمینهٔ موسیقی کودک نیز فعال بود و بیش از ۵۰۰ موسیقی برای کوکان و نوجوانان، موسیقی آوازی، سرودهای حماسی، موسیقی فیلم و سریال مستند و موسیقی فیلم سینمایی ساختهاست.[3][4]
آثار هنری
از جمله آثار علی درخشان به موارد زیر میتوان اشاره نمود:
- «رسالت محمد» (الله الله) با شعر «مسعود هوشمند» و خوانندگی «هاتف»[5] و «حمید غلامعلی»[1]
- «تا تو برگردی» با شعر «بامداد جویباری» و خوانندگی «پرویز طاهری»[6]
- «وداع» با شعر «حافظ» و خوانندگی «مهرداد کاظمی»[7]
- «غم بی حساب» با شعر «فیض کاشانی» و خوانندگی «مهرداد کاظمی»[8]
- «سنگرسازان بیسنگر» به خوانندگی «مهرداد کاظمی»[9]
- «خانه ایمان» با شعر «مشفق کاشانی» و اجرای گروه کر[10]
- «محبت» با شعر «حمید سبزواری» و خوانندگی «عباس بهادری»[11]
- «تصویر بهار» با خوانندگی «بهروز مقدم»[12]
- «باران ظفر» با خوانندگی «پرویز طاهری»[13]
- «بهار بهمن» با شعر «محمود شاهرخی» و خوانندگی «بهرام گودرزی»[14]
- «شهر آرزو» با خوانندگی «نادر اسماعیلزاده»[9]
- «راهیان نور» با خوانندگی «امید جعفری»[9]
- «مثل دشت آسمان» با شعر «مریم استقامت» و خوانندگی «علی تفرشی»[15]
- «صفای بیکرانه» با شعر «سینا میرزایی» و خوانندگی «صادق اسماعیلیان»[16]
- آلبوم موسیقی «سوز نهان» با خوانندگی «احد جنگزاده»[17]
موسیقی فیلم و سریال:[18][3][4]
- «طبیعت ایران» (سریال مستند) به کارگردانی «فرامرز معطر»
- «پیراک» به کارگردانی «کوپال مشکات»
- «راهی بسوی خدا» به کارگردانی «مهربان»
- «شیلات»
- «خاتون»
- «پاکباخته»
درگذشت
محمدعلی حیدرنیا (علی درخشان) ۲۷ آبان سال ۱۳۸۹ بر اثر ایست قلبی در بیمارستان قلب تهران در سن ۷۳ سالگی درگذشت. پیکر او روز یکشنبه ۳۰ آبان ۱۳۸۹ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.[19]
پانویس
- «الله الله». ایران صدا.
- «سرود تاریخی هاتف». آپارات.
- «علی درخشان». راسخون. ۲۱ فروردین ۱۳۹۰.
- «حیدرنیا، محمدعلی». بهشت زهرا. ۵ فروردین ۱۳۹۷.
- «سرود الله الله تو پناهی بر ضعیفان یا الله». پرشین استار.
- «هنوز مرا با «تا تو برگردی» به یاد میآورند». خبرگزاری مهر. ۱۱ بهمن ۱۳۹۳.
- «وداع». ایران صدا.
- «غم بیحساب». ایران صدا.
- «آهنگساز سرودهای انقلابی درگذشت». تابناک. ۲۸ آبان ۱۳۸۹.
- «خانه ایمان». ایران صدا.
- «محبت». ایران صدا.
- «تصویر بهار». ایران صدا.
- «باران ظفر». ایران صدا.
- «بهار بهمن». ایران صدا.
- «پنج اثرموسیقی ویژه روز مادر ساخته شد». خبرگزاری مهر. ۱ مرداد ۱۳۸۴.
- «صفای بیکرانه». ایران صدا.
- «سوز نهان». نوایاب.
- «محمدعلی حیدرنیا درگذشت». مشرق. ۲۹ آبان ۱۳۸۹.
- «محمدعلی حیدرنیا آهنگساز سرودهای انقلابی درگذشت». خبرگزاری فارس. ۲۸ آبان ۱۳۸۹.
منابع
- راسخون
- سازمان بهشت زهرا
- خبرگزاری فارس
- خبرآنلاین
- عصر ایران
- رهبانی، مسعود (۱۳۷۴). فرهنگ جهانی موسیقی فیلم (سینمای ایران کتاب اول) ص۳۹. تهران: چنگ.