مردم روهینگیا

روهینگیا مردمی مسلمان و هندوآریایی هستند که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند. سازمان ملل متحد[15] و همچنین اغلب رسانه‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری مردم روهینگیا را جزو ستم‌دیده‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند.[16][17] این مردم ۴ درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند.

مردم روهینگیا
Ruáingga
مناطق با جمعیت چشمگیر
میانمار (ایالت راخین)، بنگلادش، مالزی، نپال، پاکستان، عربستان سعودی، تایلند، اندونزی، هند
 میانمار۱٫۳ میلیون[1][2]
 عربستان سعودی۴۰۰٬۰۰۰[3]
 بنگلادش۳۰۰٬۰۰۰–۵۰۰٬۰۰۰[4][5][6]
 پاکستان۲۰۰٬۰۰۰[7][8][9]
 تایلند۱۰۰٬۰۰۰[10]
 مالزی۴۰٬۰۷۰[11]
 اندونزی۱۱٬۹۴۱[12]
 نپال۲۰۰[13]
 هند۳۶٬۰۰۰[14]
زبان‌ها
روهینگیا
دین
اسلام
قومیت‌های وابسته
بنگال‌ها، پاک‌ها

اصالت

مسلمانان روهینگیا و برخی از محققان معتقدند که آنها بومی ایالت راخین هستند. درحالیکه دیگر مورخان ادعا می‌کنند که ایشان مهاجرانی هستند که بیشتر طی دوره حکومت بریتانیا در برمه[18][19][20] از بنگلادش به میانمار و به میزان کمتر، پس از استقلال برمه در سال ۱۹۴۸ و جنگ آزادیبخش بنگلادش در سال ۱۹۷۱ مهاجرت کرده‌اند.[21][22]

نداشتن تابعیت

براساس قوانینی که در زمان حکومت نظامیان در میانمار تدوین شد، مسلمانان روهینگیا از جمله اقوام تشکیل دهنده ملت میانمار محسوب نمی‌شوند و از بسیاری از خدمات دولتی و منافع شهروندی محروم هستند و در شرایطی مانند آپارتاید زندگی می‌کنند.[23] از جمعیت یک میلیون و سیصد هزار نفری مسلمانان میانمار تنها نزدیک ۴۰ هزار نفر تابعیت این کشور را دارند.[24] دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را مهاجرانی غیرقانونی به‌شمار می‌آورد که از بنگلادش وارد شده‌اند. دولت بنگلادش نیز درقبال «مهاجران غیرقانونی» سیاست بسیار سرسختانه‌ای دارد و از ورود آنها جلوگیری می‌کند.[15]

دولت میانمار از واژه «بنگالی» برای اشاره به این اقلیت استفاده می‌کند؛ به معنی افرادی که به‌طور غیرقانونی از بنگلادش وارد میانمار شده‌اند.[23] روزنامه‌های دولتی میانمار از آنها با الفاظی چون «سیاه»، «عرب» یا «بنگلادشی» نام می‌برند. آن سانگ سوچی رهبر مخالفان و حزب اتحادیه ملی برای دموکراسی هم از موضعگیری آشکار دربارهٔ آنها خودداری کرده و تاکنون هیچ حرفی دربارهٔ خشونت با این اقلیت و سرکوب آنان نزده‌است.[25]

در حالی که اصل این شرایط در ارتباط با سازمان ملل متحد هنوز نامشخص است،[26] سازمان ملل این اقلیت را «بزرگترین جمعیت بدون تابعیت» در جهان توصیف کرده‌است.[24][23] در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرد گروهی را برای جمع آوری مدارک جنایات احتمالی که علیه مسلمانان روهینگیا انجام شده تشکیل خواهد داد.[27]پس از مردم فلسطینی، مسلمانان روهینگیا بزرگ‌ترین جمعیت بی‌تابعیت جهان را تشکیل می‌دهند. به طوریکه یک دهم از کل جمعیت بی‌تابعیت جهان، مسلمان روهینگیا هستند.[24]

در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۸ جرمی هانت. وزیر خارجه بریتانیا در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد اجلاسی با برخی وزرای خارجه دیگر انجام داد تا بحران روهینگیا را مورد بحث قرار دهند.[28]

در دیگر کشورها

بخش دیگری از مردم روهینگیا در بنگلادش، پاکستان، عربستان سعودی، تایلند، مالزی، اندونزی یا اروپا و استرالیا زندگی می‌کنند. اینان بازماندگان بازرگانان و جهانگردان عرب و بنگلادشی هستند و فرهنگ و زبان و هویتی خاص دارند.

دین

مذهب مردم روهینگیا مسلمان سنی با عناصری از تصوف است. دولت فرصت‌های آموزشی را برای آنها بسیار محدود کرده و تحصیل در مدارس اسلامی محلی تنها گزینه آموزشی آنهاست. هم‌اکنون مساجد و مدارس بیشتر در روستاها هستند. به‌طور سنتی، مردان به جماعت عبادت می‌کنند و زنان در خانه.

تسلیم شدن یک مجاهد روهینگیا در ۱۹۶۱

مهاجرت و آوارگی

خشونت‌های قومی میان بوداییان که اکثریت جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند و اقلیت مسلمان روهینگیا تاکنون صدها کشته بر جای گذاشته و هزاران نفر خانه و کاشانه خود را از دست داده و آواره شده‌اند.[29]

بسیاری از آنان در کمپ‌های پناهندگان در نزدیکی مرز بنگلادش به سر می‌برند.[30] بیش از ۱۴۰ هزار نفر از آنها به دنبال درگیری با قوم بودایی «راخینه» در سال ۲۰۱۲ به مناطق دیگر آواره شده‌اند[31] و تا سال ۲۰۱۷ بیش از ۶۰۰ هزار نفر از اقلیت مسلمانان روهینگیا به بنگلادش فرار کرده‌اند.[23]در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۸ شیخ حسیما رئیس‌جمهور بنگلادش در هفتادو سومین مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت ۱/۱ میلیون پناهنده روهینگیایی در بنگلادش وجود دارند.[32]

بودائیان تندرو در میانمار با ادعای اینکه مسلمانان روهینگیا از خارج به این کشور مهاجرت کرده و از ساکنان قدیمی این سرزمین نیستند، همواره خواستار اخراج و بازگرداندن آنها به «کشورشان» بوده‌اند.[23]

پس از درگیری‌های قومی و مذهبی در کشور میانمار و کشتار مسلمانان روهینگیایی در این کشور، بسیاری از این افراد به کشورهای دیگر مهاجرت کردند. برخی از این مهاجران در کشورهای دیگر نیز سرنوشت خوبی نداشتند و به قتل رسیدند.[33] بیشتر این مهاجران در دام قاچاقچیان انسان گرفتار شدند.[34]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. "Will anyone help the Rohingya people?". BBC News.
  2. "Who Are the Rohingya?". About Education. 2014. Archived from the original on 18 November 2012. Retrieved 8 March 2015.
  3. "Saudi Arabia entry at Ethnologue". Ethnologue. Retrieved 6 February 2015.
  4. "Bangladesh's Rohingya camps - promise or peril?". The Daily Star. 2 December 2014. Retrieved 19 May 2015.
  5. "Myanmar Rohingya refugees call for Suu Kyi's help". Agence France-Presse. 13 June 2012. Retrieved 9 July 2012.
  6. "Bangladesh for permanent solution to Burmese Rohingya refugee problem". Bangladesh Business News. Archived from the original on 20 May 2015. Retrieved 19 May 2015.
  7. "Homeless In Karachi | Owais Tohid, Arshad Mahmud". Outlookindia.com. 29 November 1995. Retrieved 18 October 2013.
  8. "Box 5925 Annapolis, MD 21403 info@srintl". Burmalibrary.org. Archived from the original on 11 September 2011. Retrieved 18 October 2013.
  9. Derek Henry Flood (31 December 1969). "From South to South: Refugees as Migrants: The Rohingya in Pakistan". Huffington Post. Retrieved 11 February 2015.
  10. Husain, Irfan (30 July 2012). "Karma and killings in Myanmar". Dawn. Retrieved 10 August 2012.
  11. "Figure At A Glance". UNHCR Malaysia. 2014. Archived from the original on 30 December 2014. Retrieved 30 December 2014.
  12. Jalimin (19 May 2015). "Jumlah Pengungsi Rohingya di Indonesia Capai 11.941 Orang" (به Indonesian). Aceh Tribun News. Archived from the original on 11 October 2015. Retrieved 11 October 2015.
  13. "200 Rohingya Refugess are not accepted as Refugees and Nepal Government considers them illegal migrants". Archived from the original on 4 June 2016. An estimated 36,000 Rohingya Refugess living in India
  14. "WorldLink: The plight of Rohingyas in India". Deutsche Welle. 29 July 2016.
  15. «سازمان ملل متحد: مسلمانان روهینگیا قربانی پاکسازی نژادی در میانمار». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۱ نوامبر ۲۰۱۶.
  16. Crisis Group 2014, p. i.
  17. "Myanmar, Bangladesh leaders 'to discuss Rohingya'". Agence France-Presse. 29 June 2012.
  18. Leider 2013, p. 7.
  19. Derek Tonkin. "The 'Rohingya' Identity - British experience in Arakan 1826-1948". The Irrawaddy. Archived from the original on 19 January 2015. Retrieved 19 January 2015.
  20. Selth, Andrew (2003). Burma's Muslims: Terrorists or Terrorised?. Australia: Strategic and Defence Studies Centre, Australian National University. p. 7. ISBN 0-7315-5437-X.
  21. Adloff, Richard; Thompson, Virginia (1955). Minority Problems in Southeast Asia. United States: Stanford University Press. p. 154.
  22. Crisis Group 2014, pp. ۴–۵.
  23. «پاپ فرانسیس در بنگلادش از واژه 'روهینگیا' استفاده کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۰ آذر ۱۳۹۶.
  24. بهنام دارایی زاده-حقوقدان (۱۹ شهریور ۱۳۹۶). «وضعیت حقوقی اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار». بی‌بی‌سی فارسی.
  25. «تشدید سرکوب اقلیت مسلمان در برمه». دویچه وله فارسی. ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۶.
  26. MclaughLin, Tim (8 July 2013). "Origin of 'most persecuted minority' statement unclear". Retrieved 17 February 2015.
  27. Exclusive: Myanmar's delaying tactics blocking Rohingya return - Bangladesh P
  28. US: Myanmar Military Led 'Extreme' Violence Against Rohingya
  29. «دیده‌بان حقوق بشر: بیش از ۱۲۰۰ خانه مسلمانان در میانمار نابود شده‌است». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۱ نوامبر ۲۰۱۶.
  30. Ridwanul Hoque (2016/03/16). "MIGRATION Asian challenge". dandc.eu. Check date values in: |تاریخ= (help)
  31. رادیو فردا. بازدید: مه ۲۰۱۵.
  32. Bangladesh point finger at Myanmar for Rohingya 'genocide'
  33. کشف گور جمعی با 100 جسد مسلمانان روهینگیا در مالزی.[خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://irna.ir]
  34. وزارت کشور مالزی کشف گورهای جمعی را تأیید کرد.[خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://irna.ir]

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.