مردم فلسطینی

مردم فلسطینی یا فلسطینی‌ها، بازماندگان امروزیِ مردمی هستند که در طول تاریخ در سرزمین فلسطین می‌زیستند و اکثراً از لحاظ زبانی و فرهنگی عرب به حساب می‌آیند.[15][16][17][18][19][20][21][22] علی‌رغم تمامی جنگ‌ها و مهاجرت‌ها، تقریباً نیمی از فلسطینی‌های جهان هنوز در نواحی کرانه باختری رود اردن، نوار غزه و اسرائیل زندگی می‌کنند. بنا به گزارش‌های سال ۲۰۰۴ فلسطینی‌ها ۴۹٪ ساکنان این نواحی چندگون را تشکیل می‌دهند[23]، که شامل تمامی ساکنان نوار غزه (۱٫۶ میلیون نفر)، عمده ساکنان کرانه باختری رود اردن (تقریباً ۲٬۳ میلیون نفر) و ۱۶٫۵٪ ساکنان اسرائیل که با عنوان شهروندان عرب اسرائیل شناخته می‌شوند، می‌شود.[4] که بسیاریشان از آوارگان فلسطینی هستند که ۱ میلیون در غزه،[24][24] سه چهارم میلیون در کرانه باختری و یک چهارم میلیون در اسرائیل هستند. از فلسطینی‌هایی که در خارج از فلسطین هستند و با عنوان پناهندگان فلسطینی شناخته می‌شوند، نیمی شان بی وطنند و شهروند هیچ کشوری نیستند.[25] ۲٫۶ میلیون از پناهندگان در کشور همسایه اردن هستند و تقریباً نیمی از جمعیت آن را تشکیل می‌دهند.[26] یک و نیم میلیون در سوریه و لبنان، یک چهارم میلیون در عربستان سعودی و نیم میلیون در شیلی (که بیشترین جمعیت در خارج از جهان عرب به حساب می‌آید) هستند.

مردم فلسطینی
کل جمعیت
c. ۱۱٬۰۰۰٬۰۰۰
مناطق با جمعیت چشمگیر
 فلسطین۳٬۷۶۰٬۰۰۰[1]
– کرانه باختری رود اردن (inc. بیت‌المقدس شرقی)۲٬۳۴۵٬۰۰۰[1]
– نوار غزه۱٬۴۱۶٬۰۰۰[1]
 اردن۲٬۷۰۰٬۰۰۰[2][3]
 اسرائیل۱٬۰۰۰٬۰۰۰+[4]
 سوریه۶۳۰٬۰۰۰
 شیلی۵۰۰٬۰۰۰[5]
 لبنان۴۰۲٬۵۸۲
 عربستان سعودی۲۸۰٬۲۴۵
 مصر۲۷۰٬۲۴۵
 ایالات متحده آمریکا۲۵۵٬۰۰۰[6]
 هندوراس۲۵۰٬۰۰۰
 امارات متحده عربی۱۷۰٬۰۰۰
 مکزیک۱۲۰٬۰۰۰
 قطر۱۰۰٬۰۰۰
 آلمان۸۰٬۰۰۰[7]
 کویت۷۰٬۰۰۰
 السالوادور۷۰٬۰۰۰[8]
 برزیل۵۹٬۰۰۰[9]
 عراق۵۷٬۰۰۰[10]
 یمن۵۵٬۰۰۰
 کانادا۵۰٬۹۷۵[11]
 استرالیا۴۵٬۰۰۰
 لیبی۴۴٬۰۰۰
 بریتانیا۲۰٬۰۰۰[7]
 پرو۱۵٬۰۰۰
 کلمبیا۱۲٬۰۰۰
 پاکستان۸٬۵۰۰
 سوئد۷٬۰۰۰[12]
 گواتمالا۱٬۴۰۰
زبان‌ها
سرزمین‌های فلسطینی
عربی، عبری، انگلیسی، زبان‌های نوآرامی، و یونانی
اسرائیل
عربی فلسطینی، عبری، انگلیسی، آرامی نو، و یونانی
پناهندگان:
دیگر گویش‌های عربی، اسپانیایی، انگلیسی، پرتغالی، فرانسوی، و دیگر زبان‌ها.
دین
اکثریت: مسلمان سنی
اقلیت: مسیحیت، مسلمان شیعه
قومیت‌های وابسته
Other مردم شامines, مدیترانه ای‌ها، مردمان دریا، خاورمیانه ای‌ها: مردم سامی یهودیان، سامری‌ها، عرب‌ها، آشوری‌ها.[13][14]
نگاره‌ای قدیمی از یک زن اهل رام‌الله در پوشش سنتی فلسطینی در حدود ۱۸۹۸ - ۱۹۱۴ میلادی.
پوشش سنتی فلطسینی منعکس‌کننده وضعیت اقتصادی اجتماعی، وضعیت تاهل و شهر و اصل و نسب زن بود و ناظر آگاه می‌توانست چنین اطلاعاتی را از جنس، رنگ، برش و نقوش یک لباس زنانه دریابد.

بررسی‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که جمعیت عمده مسلمانان ساکن فلسطین، از جمله شهروندان عرب اسرائیل، فرزندان مسیحیان، یهودیان و دیگر ساکنان جنوب شام هستند که حضورشان به در منطقه به دوران پیش از تاریخ می‌رسد. یک تحقیق با کیفیت بالا بر روی هاپلوتیپها نشان داده‌است که بخش قابل توجهی از کروموزم‌های Y یهودیان (۷۰٪) و مسلمانان عرب فلسطینی (۸۲٪) به یک خزانه کروموزومی تعلق دارد.[27] فتوحات مسلمانان در قرن هفتم میلادی سبب شد که جمعیت عمده‌ای از فلسطینی‌ها تغییر دین دهند و مسلمان سنی شوند، با این حال عده قابل توجهی مسیحی هستند، همچنانکه دروزیها و جامعه کوچکی از سامریان نیز موجودند. با اینکه فلسطینی‌های یهودی تا قبل از ایجاد کشور اسرائیل بخشی از فلسطین را تشکیل می‌دادند، امروزه تعداد کمی از آنان هویت فلسطینی دارند. فرهنگ پذیری، مستقل از مسلمان شدن یا نشدن، سبب شده که فلسطینی‌ها امروزه از لحاظ زبانی و فرهنگی عرب باشند.[15] فلسطینی‌ها فارغ از اینکه چه دینی دارند به گویش فلسطینی از زبان عربی تکلم می‌کنند. بسیاری از شهروندان عرب اسرائیل عبری را به عنوان زبان دوم می‌دانند و آن را روان صحبت می‌کنند.

تاریخچه هویت ملی متمایز فلسطینی محل مناقشه میان محققان است.[28] عصاف لیخوفسکی تاریخ‌شناس حقوق می‌گوید نظر غالب این است که هویت فلسطینی از دهه‌های اول قرن بیستم سرچشمه می‌گیرد.[28] فلسطینی به مفهوم ملت فلسطین تا پیش از جنگ جهانی اول توسط عرب‌های فلسطین به صورت محدود به کار برده می‌شده.[20][21] نخستین تقاضا برای استقلال ملی شام در تاریخی ۲۱ سپتامبر ۱۹۲۱ توسط کنگره سوری-فلسطینی بیان شد.[29] پس از تأسیس کشور اسرائیل، موج اول پناهندگان در ۱۹۴۸ و بیشتر از آن پس از موج دوم پناهندگان در ۱۹۶۷، این واژه نه تنها تعلق به یک سرزمین را بلکه حسی از گذشته و آینده مشترک در یک کشور فلسطینی را می‌رساند.[20]

منابع
  1. 'Palestinians grow by a million in decade', جروزالم پست، February 9, 2008
    "208,000 Palestinians were counted in east Jerusalem ... 2.345 million in the West Bank and بیت‌المقدس شرقی، and 1.416 million in Gaza"
  2. UNRWA
  3. Cordesman, 2005, p. 54. The figure is based on an estimate for 2005, extrapolating from a population 2.3 million in 2001.
  4. Alan Dowty, Critical issues in Israeli society, Greenwood (2004), p. 110
  5. "La Ventana – Littin: "Quiero que esta película sea una contribución a la paz"". Laventana.casa.cult.cu. Retrieved 2010-02-17.
  6. "American FactFinder". Factfinder.census.gov. Archived from the original on 21 May 2008. Retrieved 2009-04-22.
  7. «The Palestinian Diaspora in Europe». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۲.
  8. http://luterano.blogspot.com/2006/02/el-salvadors-palestinian-connection.html
  9. «Governo do Estado de São Paulo – Memorial do Imigrante». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ مارس ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۲.
  10. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۲.
  11. "Ethnic Origin (247), Single and Multiple Ethnic Origin Responses (3) and Sex (3) for the Population of Canada, Provinces, Territories, Census Metropolitan Areas and Census Agg..." 2.statcan.ca. Retrieved ۲۰۰۹-۰۴-۲۲.
  12. Immigrantinstitutet i Sverige
  13. «Hassan et al. (2008)» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۴ مارس ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۲.
  14. Cruciani, F; et al. (2007). "Tracing Past Human Male Movements in Northern/Eastern Africa and Western Eurasia: New Clues from Y-Chromosomal Haplogroups E-M78 and J-M12". Molecular Biology and Evolution. ۲۴ (۶): ۱۳۰۰–۱۳۱۱. doi:10.1093/molbev/msm049. PMID 17351267. Also see Supplementary Data بایگانی‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۱۲ توسط Archive.today
  15. Dowty, Alan (2008). Israel/Palestine. London, UK: Polity. p. 221. ISBN 978-0-7456-4243-7. Palestinians are the descendants of all the indigenous peoples who lived in Palestine over the centuries; since the seventh century, they have been predominantly Muslim in religion and almost completely Arab in language and culture.
  16. 'the word 'Arab' needs to be used with care. It is applicable to the bedouin and to a section of the urban and effendi classes; it is inappropriate as a description of the rural mass of the population, the fellaheen. The whole population spoke Arabic, usually corrupted by dialects bearing traces of words of other origin, but it was only the bedouin who habitually thought of themselves as Arabs. Western travellers from the sixteenth century onwards make the same distinction, and the word 'Arab' almost always refers to them exclusively. . .Gradually it was realized that there remained a substantial stratum of the pre-Israelite peasantry, and that the oldest element among the peasants were not 'Arabs' in the sense of having entered the country with or after the conquerors of the seventh century, had been there already when the Arabs came.' James Parkes, Whose Land? A History of the Peoples of Palestine,(1949) rev.ed.Penguin, 1970 pp.209-210.
  17. 'Palestinians are an indigenous people who either live in, or originate from, historical Palestine. .Although the Muslims guaranteed security and allowed religious freedom to all inhabitants of the region, the majority converted to Islam and adopted Arab culture.' Bassam Abu-Libdeh, Peter D. Turnpenny, and Ahmed Teebi, ‘Genetic Disease in Palestine and Palestinians,’ in Dhavendra Kuma (ed.) Genomics and Health in the Developing World, OUP 2012 pp.700-711, p.700.
  18. Moshe Gil,'the fact that at the time of the Arab conquest, the population of Palestine was mainly Christian, and that during the Crusaders’ conquest some four hundred years later, it was mainly Muslim. As neither the Byzantines nor the Muslims carried out any large-scale population resettlement projects, the Christians were the offspring of the Jewish and Samaritan farmers who converted to Christianity in the Byzantine period; while the Muslim fellaheen in Palestine in modern times are descendants of those Christians who were the descendants of Jews, and had turned to Islam before the Crusaders’ conquest. ’ Moshe Gil, A History of Palestine,634-1099 Cambridge University Press, (1983) 1997 pp.222-3
  19. 'The process of Arabization and Islamization was gaining momentum there. It was one of the mainstays of Umayyad power and was important in their struggle against both Iraq and the Arabian Peninsula…. Conversions arising from convenience as well as conviction then increased. These conversions to Islam, together with a steady tribal inflow from the desert, changed the religious character of Palestine’s inhabitants. The predominantly Christian population gradually became predominantly Muslim and Arabic-speaking. At the same time, during the early years of Muslim control of the city, a small permanent Jewish population returned to Jerusalem after a 500-year absence.' دانشنامه بریتانیکا، Palestine,'From the Arab Conquest to 1900,'.
  20. "Palestine". Encyclopædia Britannica. 2007. Retrieved 2007-08-29. The Arabs of Palestine began widely using the term Palestinian starting in the pre–World War I period to indicate the nationalist concept of a Palestinian people. But after 1948—and even more so after 1967—for Palestinians themselves the term came to signify not only a place of origin but also, more importantly, a sense of a shared past and future in the form of a Palestinian state.
  21. Bernard Lewis (1999). Semites and Anti-Semites, An Inquiry into Conflict and Prejudice. W.W. Norton and Company. p. 169. ISBN 0-393-31839-7.
  22. 'While population transfers were effected in the Assyrian, Babylonian and Persian periods, most of the indigenous population remained in place. Moreover, after Jerusalem was destroyed in AD 70 the population by and large remained in situ, and did so again after Bar Kochba's revolt in AD 135. When the vast majority of the population became Christian during the Byzantine period, no vast number were driven out, and similarly in the seventh century, when the vast majority became Muslim, few were driven from the land. Palestine has been multi-cultural and multi ethnic from the beginning, as one can read between the lines even in the biblical narrative. Many Palestinian Jews became Christians, and in turn Muslims. Ironically, many of the forebears of Palestinian Arab refugees may well have been Jewish.'Michael Prior,Zionism and the State of Israel: A Moral Inquiry, Psychology Press 1999 p.201
  23. "What is the True Demographic Picture in the West Bank and Gaza? – A Presentation and a Critique". Jerusalem Center for Public Affairs. 10 March 2005. Retrieved 2010-02-06.
  24. "Statistics". UNRWA. 2010-01. Retrieved 14 September 2010. Check date values in: |date= (help)
  25. Arzt, Donna E. (1997). Refugees into Citizens – Palestinians and the end of the Arab-Israeli conflict. Council on Foreign Relations. p. 74. ISBN 0-87609-194-X.
  26. http://www.pcbs.gov.ps/Portals/_pcbs/PressRelease/end_year06e.pdf page 17.
  27. Gibbons, Ann (October 30, 2000). "Jews and Arabs Share Recent Ancestry". ScienceNOW. American Academy for the Advancement of Science.. Studies cited are: M. F. Hammer; et al. (2000). "Jewish and Middle Eastern non-Jewish populations share a common pool of Y-chromosome biallelic haplotypes". Proceedings of the National Academies of Science. 97 (12): 6769–6774. doi:10.1073/pnas.100115997. PMC 18733. PMID 10801975. Unknown parameter |author-separator= ignored (help) and Almut Nebel; et al. (2000). "High-resolution Y chromosome haplotypes of Israeli and Palestinian Arabs reveal geographic substructure and substantial overlap with haplotypes of Jews". Human Genetics. 107 (6): 630–641. doi:10.1007/s004390000426. PMID 11153918. Unknown parameter |author-separator= ignored (help) Another study says; "Our recent study of high-resolution microsatellite haplotypes demonstrated that a substantial portion of Y chromosomes of Jews (70%) and of Palestinian Muslim Arabs (82%) belonged to the same chromosome pool."
  28. Likhovski, Assaf (2006). Law and identity in mandate Palestine. The University of North Carolina Press. p. 174. ISBN 978-0-8078-3017-8.
  29. Porath, 1974, p. 117. "On 21st September, after twenty-six days of discussion, the joint Syrian-Palestinian Congress issued a public statement to the League of Nations demanding: 1) Recognition of the independence and national rule (al-Sultan al-Qawmi) of Syria, Lebanon and Palestine"

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.