قاچاق انسان

قاچاق انسان به تجارت انسان گفته می‌شود، بیشتر با هدف بردگی جنسی، بیگاری و سواستفاده تجاری جنسی ‏(en)‏ برای قاچاقچیان یا افراد دیگر.[1][2]

برده‌داری
برده‌داری معاصر
انواع
تاریخی
برپایه کشور یا منطقه
دین و مذهب
  • انجیل
  • مسیحیت
  • اسلام
  • یهودیت
مخالفت و مقاومت
قسمت‌هایی از ردهٔ خشونت علیه زنان
خشونت علیه زنان
مشکلات و خشونت‌ها

این شکل نوین از برده‌داری می‌تواند شامل همسری در قالب ازدواج اجباری،[3][4][5] استخراج اعضاء یا بافت بدن از جمله برای رحم اجاره‌ای و حذف تخمک،[6] انتقال، دریافت و استخدام انسان‌ها برای وادار کردن به تن‌فروشی یا مجبور کردن به کارهایی سخت و طاقت‌فرسا در کارخانجات، رستوران‌ها، مزارع و دامداری‌ها و پروژه‌های ساختمانی باشد. قاچاق انسان پس از قاچاق جنگ‌افزار و مواد مخدر، سومین تجارت غیرقانونی در دنیا به‌شمار می‌رود.[7] از انواع رایج آن قاچاق کودکان می‌باشد.

قاچاق انسان ممکن است در داخل یک کشور یا برعکس به صورت برون‌مرزی انجام شود. قاچاق انسان به دلیل تجاوز به حقوق قربانی بواسطه زور و به دلیل سواستفاده، جنایت علیه شخص می‌باشد و البته به مفهوم تبادل انسان است و الزاماً با جابجایی فرد همراه نیست.

مطابق گزارش سازمان بین‌المللی کار(ILO)، تنها شاخه کار اجباری (یکی از شاخه‌های قاچاق انسان) در سال ۲۰۱۴ حدود ۱۵۰ میلیارد دلار در سال برای قاچاقچیان سود داشته‌است.[8] در سال ۲۰۱۲، این سازمان تعداد ۲۱ میلیون قربانی که در تلهٔ برده‌داری مدرن افتاده بودند را تخمین زد. از این تعداد، ۱۴٫۲ میلیون (۶۸٪) به عنوان نیروی کار استثمار شده بودند و ۴٫۵ میلیون (۱۰٪) به صورت تحمیلی به کار اجباری گرفته شده بودند.[9]

قاچاق انسان به عنوان یکی از سریع‌ترین فعالیت‌های رو به افزایش سازمان‌های تبهکاری بین‌المللی شناخته می‌شود.[10]

قاچاق انسان به عنوان نقض حقوق بشر توسط معاهده‌های بین‌المللی محکوم شده‌است. همچنین، قاچاق انسان موضوع یکی از دستورالعمل‌ها ‏(en)‏ در اتحادیه اروپا است.[11]

بررسی اجمالی

درآمد

سازمان بین‌المللی کار تخمین می‌زند که ۱۵۰ میلیارد دلار سود سالانه تنها از کار اجباری تولید می‌شود.[12]

تعریف

قاچاق انسان هرچند ممکن است در سطوح داخلی یا محلی اتفاق بیفتد، اما پیامدهای آن در سطوح بین المللی همانطور که توسط سازمان ملل متحد در پروتکل جلوگیری، سرکوب و مجازات قاچاق انسان، به ویژه زنان و کودکان شناخته شده است، دیده می شود(که به آنها پروتکل قاچاق یا پالرمو پروتکل نیز گفته می شود) که یک توافقنامه بین المللی طبق کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی (CTOC) نیز در 25 دسامبر 2003 عملی شد.

منافع

در سال 2014 سازمان بین المللی کار تخمین زد که تنها از کار اجباری سالانه 150 میلیارد دلار سود حاصل می شود.[13]

میانگین مصرف قاچاق یک انسان، امروزه حدود 90 دلار آمریکا است در حالیکه میانگین برده در سال 1800 در آمریکا مساوی با 40000 دلار امروزی بوده. [14]

کاربرد این اصطلاح

انسان های قاچاق شده تحت فشار قرار گرفته و برخلاف میلشان مجبورند به قاچاقچی یا دیگران خدمت کنند. این خدمت ممکن است شامل هر کاری از جمله کار اجباری تا بهره برداری جنسی تجاری باشد.

کلی

دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) در بسیاری از سازمانهای غیردولتی در مبارزه با قاچاق انسان به آنها كمك كرده است.

روش ها

قاچاق کودک

قاچاق كودكان شامل استخدام، حمل و نقل، انتقال، پناه دادن يا دريافت كودكان به منظور بهره برداري است. سوءاستفاده جنسی تجاری از كودكان می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. از جمله آن می توان به مجبور كردن كودك به روسپیگری[15] یا انواع دیگری از فعالیتهای جنسی یا مستهجن كودك اشاره کرد.

قاچاق جنسی

سازمان بین المللی کار اذعان داشت که قاچاق جنسی حدود 4.5 میلیون انسان را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار می دهد.[16] اکثر قربانیان خود را در شرایطی اجباری و تحت سوءاستفاده می یابند که فرار از آن شرایط برای آنها هم مشکل و هم خطرناک می باشد.[17]

ازدواج اجباری

ازدواج اجباری به نوعی از ازدواج گفته می شود که یکی از زوج ها یا هر دو بدون رضایت خود ازدواج کنند.[18] ازدواج برده تباری به ازدواجی گفته می شود که فرد در آن فروخته، انتقال داده شود و یا به شکل ارثی مجبور به ازدواج شود. بر اساس سازمان مقابله با روسپیگری و قاچاق کودکان ، "قاچاق کودکان بخاطر ازدواج اجباری به سادگی جلوه دیگری از قاچاق است و محدود به ملیتها یا كشورهای خاصی نیست."[19]

قاچاق نیروی کار

قاچاق نیروی کار جنبش افراد به منظور کار اجباری و خدمات است. این ممکن است شامل کار پیوند، بندگی غیر ارادی، بردگی خانگی و کار کودکان باشد. قاچاق نیروی کار اغلب در حوزه کار خانگی، کشاورزی، ساخت و ساز، تولید و سرگرمی اتفاق می افتد. و  به ویژه کارگران مهاجر و بومیان در معرض خطر قربانی شدن هستند.[20]

قاچاق برای تجارت اعضای بدن

قاچاق اعضای بدن نوعی قاچاق انسان است. قاچاق اعضای بدن می تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد. در بعضی از موارد، قربانی مجبور به تسلیم ارگان می شود. در موارد دیگر، قربانی موافقت می كند كه در ازای پول یا كالا، ارگان را بفروشد، اما پرداخت نمی شود (یا كمتر پرداخت می شود). در مواردی ممکن است اندام را بدون اطلاع قربانی از بدن وی خارج کند (معمولاً وقتی که قربانی به دلیل یک مشکل پزشکی / بیماری دیگر واقعی یا هماهنگ شده). کارگران مهاجر، افراد بی خانمان و افراد بی سواد شدیدا در معرض این نوع استثمار قرار دارند. قاچاق اعضای بدن یک جرم سازمان یافته است که شامل چندین مجرم می شود:[21]

  • استخدام کننده
  • حمل و نقل
  • کادر پزشکی
  • واسطه ها / پیمانکاران
  • خریداران

قاچاق برای تجارت اعضای بدن، اغلب به دنبال کلیه است. قاچاق اعضای بدن یک تجارت سودآور است زیرا در بسیاری از کشورها لیست انتظار بیماران که نیاز به پیوند دارند بسیار طولانی است.[22]

منابع
  1. «UNODC on human trafficking and migrant smuggling». دفتر داروها و تبهکاری سازمان ملل متحد ‏(en)‏. ۲۰۱۱.
  2. «Amnesty International - People smuggling». عفو بین‌الملل استرالیا ‏(en)‏. ۲۳ مارس ۲۰۰۹.
  3. «Child Trafficking for Forced Marriage» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  4. «Slovakian 'slave' trafficked to Burnley for marriage». BBC News. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ آوریل ۲۰۱۴.
  5. «MARRIAGE IN FORM, TRAFFICKING IN CONTENT: Non - consensual Bride Kidnapping in Contemporary Kyrgyzstan» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۵ آوریل ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  6. «Human trafficking for ova removal or surrogacy». شورای ژنتیک‌شناسی مسئول ‏(en)‏. ۳۱ مارس ۲۰۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  7. ربکا - کلارن. «قاچاق انسان به ایالات متحده؛ برده‌داری نوین در عصر تمدن». باشگاه اندیشه به نقل از ماه نامه - سیاحت غرب - شماره ۵۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۸.
  8. «Profits and poverty: The economics of forced labour» (PDF). International Labour Organization. Special Action Programme to Combat Forced Labour. ۲۰ مه ۲۰۱۴. صص. ۴. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  9. «21 million people are now victims of forced labour, ILO says». International Labour Organization. ۱ ژوئن ۲۰۱۲.
  10. Louise Shelley (۲۰۱۰). Human Trafficking: A Global Perspective. Cambridge University Press. صص. ۲. شابک ۹۷۸-۱-۱۳۹-۴۸۹۷۷-۵.
  11. «DIRECTIVE 2011/36/EU OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL of 5 April 2011 on preventing and combating trafficking in human beings and protecting its victims, and replacing Council Framework Decision 2002/629/JH». Eur-lex.europa.eu.
  12. "Slavery Today " Free the Slaves". Retrieved 2017-10-20.
  13. Special Action Programme to Combat Forced Labour (20 May 2014). "Profits and poverty: The economics of forced labour" (PDF). International Labour Organization. p. 4. Archived from the original (PDF) on 13 October 2017. Retrieved 24 October 2016.
  14. "Modern Slaves". Free The Slaves. Retrieved 20 April 2017.
  15. "Liste complète". coe.int.
  16. "Council of Europe – Action against Trafficking in Human Beings: Publications". Retrieved 2 March 2012.
  17. "Liste complète". coe.int.
  18. "Council of Europe – European Court of Human Rights". Retrieved 2 March 2012.
  19. "Council of Europe – European Court of Human Rights". Retrieved 2 March 2012.
  20. "Launching of Web Portal on Anti Human Trafficking". Print Release Print Press Information Bureau Government of India Ministry of Home Affairs. Government of India. 20 February 2014. Retrieved 15 December 2014.
  21. "Launching of Web Portal on Anti Human Trafficking". Print Release Print Press Information Bureau Government of India Ministry of Home Affairs. Government of India. 20 February 2014. Retrieved 15 December 2014.
  22. "TraffickCam | About". traffickcam.com. Retrieved 2017-05-18.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قاچاق انسان موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.