ارگونومی

اِرگونومی (به یونانی :Ergonomie) به معنای، دانش بکار بردن اطلاعات علمی موجود دربارهٔ انسان (و روش‌های علمی تولید چنین اطلاعاتی) در طراحی محیط کار است. ارگونومی ظرفیت‌ها و توانمندی‌های انسان را بررسی می‌کند سپس اطلاعات به دست آمده را در طراحی مشاغل، فراورده‌ها، محیط‌های کار و تجهیزات به کار می‌بندد.[1] معمولاً از اصطلاحات ارگونومی و عوامل انسانی (Human Factors) به‌طور مترادف بهره گرفته می‌شود. هر دو اصطلاح رابطهٔ دوسویهٔ کار و نیازمندی‌های شغلی را بازگو و تشریح می‌کند و هر دو درصدد کاهش فشارهای جسمانی و روانی در محیط کار هستند. آشکارترین اثر مثبت طراحی درست و مناسب مشاغل، تجهیزات و محیط کار، بالارفتن سطح ایمنی، بهداشت، تطبیق کار با کارگر بر اساس ابعاد بدنی فرد و در نهایت رضایت شغلی و بهبود بهره‌وری است.

واژه‌شناسی

واژه ارگونومی ریشه یونانی دارد و از ἔργον به معنی «کار» و νόμος به معنای «قانون طبیعی» منشأ می‌گیرد. این واژه برای اولین بار در سال ۱۸۵۷ وارد واژگان مدرن شد که دانشمند لهستانی Wojciech Jastrzębowski این کلمه را در مقاله خود استفاده کرد

Rys ergonomji czyli nauki o pracy, opartej na prawdach poczerpniętych z Nauki Przyrody

(ترجمه فارسی: ارگونومی؛ یعنی علم کار، براساس حقیقت‌های گرفته شده از علوم طبیعی).

محقق فرانسوی، ژان گوستاو کورل سونوئیل، ظاهراً بدون اطلاع از مقاله جاسترزبوفسکی، یک سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۸ از این کلمه با معنی کمی متفاوت تر استفاده کرد.

ورود این واژه به واژگان انگلیسی، به روانشناس انگلیسی، Hywel Murrell، در جلسه ۱۹۴۹ در دریاسالاری انگلستان منتسب شد، که منجر به پایه‌گذاری انجمن ارگونومی شد. او از آن استفاده کرد تا مطالعاتی را که در طول جنگ جهانی دوم و بعد از آن درگیر شده بود، دربرگیرد.[2]

پیشینه

در جوامع باستان

برخی اظهار داشتند که ارگونومی انسانی با استرالوپیتکوس پرومتئوس (که به عنوان «پای کوچک» نیز شناخته می‌شود) آغاز شد، یک پیشکسوت که ابزارهای دستی را از انواع مختلف سنگ ایجاد می‌کند، و به روشنی با توجه به توانایی آنها در انجام کارهای تعیین شده، بین ابزارها تمایز قایل است. بنظر می‌رسد که پایه‌های علم ارگونومی در چارچوب فرهنگ یونان باستان بنا شده‌است.

شواهد و مدارک خوبی نشان می‌دهد که تمدن یونان در قرن ۵ قبل از میلاد از اصول ارگونومیک در طراحی ابزارها، مشاغل و مکانهای کاری خود استفاده کرده‌است. یک نمونه برجسته از این را می‌توان در توضیحی که بقراط آورده‌است که چگونه باید محل کار جراح طراحی شود و چگونه چیدمان وسایل مورد استفاده وی فراهم شود. سوابق باستان‌شناسی همچنین نشان می‌دهد که سلسله‌های اولیه مصر ابزار و تجهیزات خانگی ساخته‌اند که نشانگر اصول ارگونومیک است.[3]

نخستین بار در سال ۱۸۵۷ میلادی پژوهشگر لهستانی، وویجخ یستشنباوسکی (که در ایران آن را وجیسج جاسترزبوسکی نیز می‌خوانند) (۱۸۸۲–۱۷۹۹) اصطلاح ارگونومی را در مقاله‌ای با عنوان «پیرامون ارگونومی: علم کار، بر اساس واقعیات به دست آمده از علم طبیعت» به کار برد.[4][5]

طی جنگ جهانی دوم گروهی از روانشناسان، مهندسان، مردم شناسان و فیزیولوژیست‌ها گرد هم آمدند تا مسائل طراحی و آموزشی را حل و فصل نمایند. در آن زمان، برای توصیف این نگرش مهندسی انسانی به کار می‌رفت. هم‌زمان با رشد ارگونومی، انجمن‌های حمایت‌کننده نیز پاگرفته و با گذشت زمان، گسترش یافته‌اند.[6]

اجزای ارگونومی

ارگونومی سخت‌افزار (Physical ergonomics)

این جزء، عمدتاً به بررسی فیزیکی و کاربرد اطلاعات به دست آمده در طراحی همهٔ سخت‌افزارهایی مربوط است که درمحیط کار، خانه و اوقات فراغت مورد استفاده قرار می‌گیرد (مثل ابزار، وسایل، میز، صندلی، نشانگرها، کنترل و…)[7]

تایپ با رایانه جیبی و همچنین رایانه کیفی و رومیزی علاوه بر وارد آوردن فشار به انگشتان و چشم، سلامت ستون فقرات را نیز به خطر می‌اندازد.[8]

ارگونومی محیطی

این جزء از ارگونومی با توانایی‌ها و محدودیت‌های انسان در برابر عوامل گوناگون محیطی مانند روشنایی، گرما، صدا، ارتعاش و… سروکار دارد. از این جزء در طراحی محیط کار انسان استفاده می‌شود.[9]

ارگونومی نرم‌افزار یا ارگونومی شناختی(Cognitive ergonomics)

این جزء ارگونومی با فعالیت‌های مانند پردازش اطلاعات، استدلال، و حل مسائل در ارتباط است و به چگونگی دریافت و پردازش اطلاعات در انسان می‌پردازد.[9]

ارگونومی کلان(Organizational ergonomics)

تازه‌ترین جزء ارگونومی است و به ریز سامانه‌ها یعنی انسان، ماشین و محیط توجه ویژه دارد.[10]

برخی مباحث مطرح در ارگونومی

آنتروپومتری

از دو واژهٔ یونانی آنتروپوس به معنای انسان و مترین به معنای اندازه‌گیری و سنجش برگرفته شده‌است و با اندازه‌گیری ابعاد و دیگر ویژگی‌های جسمانی سروکار دارد.[11] .

فیزیولوژی کار

شاخه‌ای از فیزیولوژی انسان است که اعمال و چگونگی کارکرد بافت‌ها و اندام‌ها را به هنگام کار توضیح می‌دهد.[12]

فیزیولوژی محیط

در فیزیولوژی محیط، اثرات شرایط و عوامل محیطی مانند صدا، روشنایی، گرما، سرما و رطوبت بر فیزیولوژی بدن انسان بررسی می‌شود.[13]

آسیب‌ها و عوارض ناشی از عوامل مکانیکی و ارگونومیکی نامناسب

آسیب‌های ناشی از حرکت‌های تکراری

آسیب‌های ناحیه‌ای اسکلتی-ماهیچه‌ای

پینه بستن

بورسیت

هیگروما

جستارهای وابسته

• بیومکانیک
• بهداشت حرفه‌ای
• طب کار
• مهندسی پزشکی
• مهندسی صنایع
• روان‌شناسی مهندسی
• تعامل انسان و رایانه

منابع

1. چوبینه، علیرضا-امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای، انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز، 1387:ص387
2. ISO 6385 defines "ergonomics" and the "study of human factors" similarly, as the "scientific discipline concerned with the understanding of interactions among humans and other elements of a system, and the profession that applies theory, principles and methods to design to optimize overall human performance.".
3. Marmaras, N. ; Poulakakis, G. ; Papakostopoulos, V. (August 1999). "Ergonomic design in ancient Greece". Applied Ergonomics. 30 (4): 361–368.
4. «The history of ergonomics».
5. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای، انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص389
6. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای،انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص389
7. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای، انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص397
8. «تایپ با گوشی همراه چه آسیب‌هایی به بدن می‌رساند؟». خبرآنلاین. ۲۰۲۰-۰۱-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۳.
9. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای،انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص398
10. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای،انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص399
11. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای،انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص400
12. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای،انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص401
13. چوبینه، علیرضا- امیرزاده، فرید، کلیات بهداشت حرفه‌ای،انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1387:ص403