مردم نیشابور

مردم نیشابور گروهی از مردم ایران‌اند که بیشترین تعداد تمرکز جمعیت‌شان شهر نیشابور و شهرستان نیشابور با جمعیتی نسبتاً ۴۵۰ هزار نفر می‌باشند. نیشابوری هم چنین نام خانوادگی، خاندانی یا انتسابی در کشورهای هند، افغانستان، ترکمنستان، عراق و تونس می‌باشد که در دوره‌های تاریخی از موطنشان مهاجرت کردند.

مردم نیشابور و اهالی نیشابور
کل جمعیت
۴۵۰٫۰۰۰ نفر (سال ۱۳۹۵خ)
نواحی با بیشترین جمعیت
خراسان نیشابور
زبان‌های رایج
زبان فارسی (گویش نیشابوری)[1]
ادیان و مذاهب
دین اول: اسلام، مذهب اول شیعه دوازده‌امامی و مهدی باور مذهب دوم: شیعه اسماعیلی مذهب‌های دیگر: اهل سنت (شافعی و حنفی)

جمعیت

جمعیت تاریخی
سال	جمعیت
*۱۰۰۰ م	۱۲۵٬۰۰۰
*۱۲۲۱	۱٬۷۴۸٬۰۰۰
۱۹۱۱	۶٫۳۱۲
۱۹۷۱	۳۵
۱۹۹۱	۱۳۵٫۶۸۱
۱۹۹۶	۱۵۸٫۸۴۷
۲۰۰۵	۲۱۵٬۹۴۰
۲۰۰۶	۲۰۵٫۹۷۲
۲۰۰۷	۲۷۰٬۹۷۲
۲۰۱۰	۲۲۳٫۷۲۴
۲۰۱۱	۲۷۶٬۰۸۹
*توضیح: ۱. هشتمین شهر پرجمعیت جهان و هم جمعیت با بغداد در همان دوره. ۲. جمعیت ربع نیشابور منابع: ...

طبق آخرین تغییرات در افزایش حریم شهری شهر نیشابور ۲۷۶٫۰۸۹ نفر[2][3] و بر اساس سرشماری عمومی سال ۱۳۸۵ شمسی ۲۰۵٬۹۷۲ نفر[4] جمعیت دارد. بنابر سرشماری سال ۱۳۸۵، تعداد جمعیت زنان ۱۰۲۲۵۹ نفر و تعداد مردان ۱۰۳۷۱۳ نفر است.

دین

دین مردم نیشابور در دوره شاهنشاهی ساسانیان مسیحی نسطوری و مزدیسنا بوده‌است. با فتح نیشابور توسط مسلمانان (سال ۶۴۴ میلادی) مردم نیشابور همانند همۀ جای ایران مسلمان شدند.[5]

اسلام دین نخست نیشابور است. از سال ۶۴۳ میلادی که این شهر به‌دست مسلمانان بدون جنگ فتح شد تاکنون، اسلام دین نخست مردم این شهر به‌شمار می‌رود. با این حال در تاریخ نیشابور وجود اقلیت مسیحیان، زرتشتیان و یهودیان ذکر گردیده‌است. زرتشتیان در نیشابور قدیم در روستای گرینه و مسیحیان در باغک و یهودیان در دیه یهودیه ساکن بودند.[6]

در اواخر سدۀ سوم هجری قمری نیشابور یکی از مراکز تبلیغ اسماعیلیه در ایران و خراسان بزرگ بوده‌است.[7] اکنون اسماعیلیان نیشابور در دیزباد و گروهی نیز در شهر نیشابور زندگی می‌کنند.[8]

از سدهٔ سوم تا ششم قمری نیشابور از مراکز تصوف در اسلام به‌شمار می‌رفته‌است. بیشتر صوفیان و مشایخ صوفیه در نیشابور اهل سنت و پیروی مذهب شافعی بودند.[9]

مشاهیر

شاعران و دانشمندان

1. حکیم عمر خیام معروفترین چهره کلاسیک ایرانی در دنیای خارج اهل نیشابور است.

نگارخانه

• 
  یک پیرمرد نیشابوری
• 
  پسر جوان اهل نیشابور
• 
  مرد عرب خراسانی در نیشابور
• 
  یک پیرمرد نیشابوری
• 
  یک مادر و پسرش در نیشابور

منابع

1. فریدون گرایلی (۱۳۷۵)، «فصل آخر»، نیشابور شهر فیروزه، نیشابور. مشهد
2. علی طاهری (۱۳۸۸)، «فصل چهارم٫ جمعیت»، نگاهی به تاریخ و جغرافیای نیشابور، نیشابور: ابرشهر، شابک ۹۶۴-۹۶۰۷۶-۲-۵
3. «فصل ۲ - جمعیت»، سالنامه آماری ۱۳۸۸ استانداری خراسان رضوی، مشهد: وزارت کشور
4. «جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد، کل کشور». وبگاه رسمی مرکز آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اکتبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در خرداد ۱۳۹۰. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)
5. فریدون گرایلی، «نیشابور در دوره ساسانیان»، تاریخ نیشابور، نیشابور. مشهد
6. الحاکم نیشابوری، «ذیل آتشکده»، تاریخ نیشابور، به کوشش شفیعی کدکنی.
7. ویلیام بوردهی (۱۳۶۴)، تحقیقی در آیین اسماعیلیه، ترجمهٔ زهرا سعیدی، مشهد: تابناک
8. محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین.، ترجمهٔ هما خاقان زاده، تهران: اساطیر
9. عبدالحسین زرین‌کوب، «فصل کتاب»، جستجو در تصوف ایران، امیرکبیر

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مردم نیشابور موجود است.