مرشد

امروز در زورخانه مرشد به کسی می‌گویند که آوازی خوش دارد و هنگام ورزش روی سر دم می‌نشیند و با آهنگ‌های گوناگون که هر کدام ویژه یکی از حرکات ورزشی است ضرب می‌گیرد و شعرهای رزمی که بیشتر از شاهنامه فردوسی برگزیده می‌شود می‌خواند و صدای ضرب و آواز خود را با حرکات ورزشکاران، هماهنگ می‌کند و آنان را به ورزش بر می‌انگیزد. در قدیم مرشد یا کهنه سوار کسی بود که کار آموزش ورزشکاران و پهلوانان با او بود. کهنه سوار در هنگام ورزش لنگی به دوش می‌انداخت و چوبی هم که به آن «تعلیمی» می‌گفتند در دست می‌گرفت و در کنار گود می‌نشست و باستانی کاران یا کشتی‌گیران را در کارهای ورزشی و کشتی‌گیری راهنمایی می‌کرد. کهنه سواران یا مرشدان از چابک‌ترین و آزموده‌ترین پهلوانان و ورزشکاران بودند. (گویا مرشد امروزی را «ضرب گیر» می‌خواندند).

منبع

اصطلاحات زورخانه
این سر و آن سر زدن بداُفت بدل‌کار بوسیدن و وا بوسیدن پازدن پهلوان‌پنبه پهلوان زنده را عشق است پهلوانان صاحب تاج پیش قبض پیش‌خیز پیش‌قدم پیش‌کسوت تنکه جست کلاغ چرکین کردن و چرکین شدن چوب تعلیم حرامی گرفتن حریف حق‌خوانی خاک کشتی خانه ورزش خوش‌پرگار ساخته سرپا سنگ گرفتن سنگ کشتی شلنگ و تخته شنای پیچ شنای جفتی شنای کشیده صاحب زنگ و صاحب ضرب قاطی شدن قدر کارهای ایذائی کباده‌کشی کباده کشتی پاک شدن یا پاک کردن کشتی در میان ماندن کشتی گره شدن کفتربند کهنه‌سوار گل کشتی گورگه لنگ لنگ انداختن مرشد دست مریزاد مشتمال مشتمال‌چی نطعی نوچه نوخاسته نیک‌کار وارد کردن واگیر میل گرفتن ورزش با میل
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.