مریم بانو نائینی
مریم بانو نائینی نواده عبدالوهاب نائینی و در زمره چند تن بانو معروف در عرصه خوشنویسی ایرانی و سرآمد ایشان است. او از آغاز دوره فتحعلی شاه در خط نسخ در ردیف استادان جای گرفت.
| مریم بانو نائینی | |
|---|---|
| زادهٔ | قرن ۱۴ ه ق |
| سبک | نسخ |
| دوره | دوره قاجار |
در کتابخانه سلطنتی قرآنی به خط او موجود است که به نام ناصرالدین شاه قاجار کتابت و اهدا کرده است که یکی از بهترین نمونه‌های آثار هنری زنان آن دوره به‌حساب می‌آید.[1]
حیاتش تا سال ۱۳۰۲ معین و تاریخ وفاتش نامعلوم است.[2]
پانویس
- فضایلی ص۳۶۳
- فرهنگ دانش و هنر- چاپ چهارم- مؤلفین:پرویز اسدی زاده، سعید محمودی، داریوش محمدخانی
منابع
- فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
- فرهنگ دانش و هنر- چاپ چهارم- مؤلفین:پرویز اسدی زاده، سعید محمودی، داریوش محمدخانی
| خطها |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خوشنویسان | ||||||
| جستارهای وابسته | ||||||
مقالههای خوشنویسی اسلامی | ||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.