مساجد شهر باگرهات

مساجد شهر باگرهات میراث جهانی یونسکو در منطقه باگرهات، بنگلادش است. این مسجدها حاوی چندین مسجد ساخته شده در دوره سلاطین بنگال در قرن پانزدهم است که مسجد شصت گنبد بزرگترین آن است. سایر مساجد شامل مسجد سینگار، مسجد نه گنبد، مقبره خان جهان، مسجد بی بی بیگنی و مسجد رونویجوی پور است. این مساجد در زمان فرمانداری اولوغ خان جهان، یک افسر نظامی ترک ساخته شد که توسط سلطان محمود شاه بنگال به عنوان فرماندار در سونداربانس منصوب شده بود.

مساجد تاریخی شهر باگرهات
میراث جهانی یونسکو
جهت عقربه‌های ساعت از بالا: مسجد شصت گنبد، مسجد نه گنبد، مسجد چونا خولا، مسجد رونویوی پور، مسجد بی بی بیگنی ومسجد سینگار
موقعیتبنگلادش
نوعفرهنگی: (iv)
منابع۳۲۱
ثبت۱۹۸۵ (نهمین نشست)
مختصات۲۲°۴۰′ شمالی ۸۹°۴۸′ شرقی
مختصات: ۲۲°۴۰′ شمالی ۸۹°۴۸′ شرقی
موقعیت مساجد شهر باگرهات در Bangladesh.

این سایت یک "شهر ضرابخانه " از سلطان بنگال بود. باگرهات یکی از بزرگترین مساجد دوره سلطان در بنگلادش را دارد. این شهر تاریخی که توسط فوربز به عنوان یکی از ۱۵ شهر گمشده جهان ثبت شده‌است، بیش از ۵۰ سازه در سبک معماری هندو اسلامی به سبک سلاطین بنگال بنا کرده‌است. مساجد باگرهات نشان د هنده"سبک خان جهان" از سلاطین بنگال را نشان می‌دهد. این مساجد پس از بین بردن پوشش گیاهی که قرن‌ها آنها را از دید پنهان کرده بود، کشف شد. این سایت در سال ۱۹۸۳ توسط یونسکو تحت معیارهای (iv)، "به عنوان نمونه برجسته از یک مجموعه معماری که نمایانگر مرحله پیشین تمدن تاریخ بشر است شناخته شده‌است،[1] که مسجد شصت گنبدی با ۶۰ ستون و ۷۷ گنبد، شناخته شده‌ترین است[2][3][4][5][6] این مساجد دارای آثار هنری با رنگهای مایل به قرمز و تزیینات تزئینی است.

جغرافیا

این شهر مسجدی در جنوب بنگال در نزدیکی رودخانه بزرگ دلتای گنگ در ۶۰ کیلومتر (۳۷ مایل) از ساحل خلیج بنگال واقع شده‌است. این شهر در مساحتی ۵۰ کیلومتر مربع (۱۹ مایل مربع)) گسترش یافته‌است.[1] توجه به طبیعت پوشش زیستگاه جنگلی سنگین و سکونتگاه ببرها، این شهر با زیرساخت‌های منحصر به فردی ساخته شده‌است تا بتواند آن را مسکونی کند.[5][3][7]

تاریخ

سلطان بنگال در قرن پانزدهم، اولوغ خان جهان را به عنوان فرماندار خود در ساندنباران در جنوب بنگال منصوب کرد. اولوغ خان جهان فردی با اصالت ترک بود. عنوان اولوغ برای حکام در فرهنگ ترکی-ایرانی رایج بود. سلطان بنگال مهاجران بسیاری از خاورمیانه و آسیای میانه را به خود جلب کرد که ایده‌هایی از معماری اسلامی را با خود به همراه آوردند. سلطان بنگال در پایتخت پاندوا و گودا مستقر بود. در شرق بنگال، سونارگائون یک مرکز مهم اداری بود. منطقه اراکان برمه نیز تحت سلطه سلطان بنگال قرار داشت. جنگل ساندنباران در جنوب غربی بنگال واقع شده‌است. به گفته ریچارد ایتون، افرادی که در جنگلها زندگی می‌کردند خارج از سلسله مراتب اجتماعی هندو بودند.[8] تصوف توسط مبلغان مسلمان برای جذب جمعیت محلی به کار گرفته شد. تعداد بالای مساجد حاکی از سرعتی است که با کمک آن مردم محلی به اسلام گرویده‌اند. برنامه‌ریزی این شهر کاملاً از سبک معماری اسلامی پیروی می‌کند. به ویژه، تزئینات ترکیبی از سبک‌های مختلف از جمله معماری بنگالی، معماری ایرانی و معماری اسلامی است. این شهر ۳۶۰ مسجد[1] (بیشتر آنها با طرح‌های یکسان)، بسیاری از ساختمان‌های عمومی، مقبره‌ها، پل‌ها، شبکه راه‌ها و مخازن آب را در بر می‌گرفت. ماده مورد استفاده در ساخت و ساز آجر پخته شده بود که طی قرن‌ها تحت شرایط شوری خاک و جو رو به زوال قرار گرفته‌است.[3]

مساجد

در زیر فهرستی جزئی از مساجد، مقبره‌ها یا ارامگاه‌ها و سایر بناهای تاریخی که از میان آنها تعداد زیادی از ویرانه‌های شهر بازسازی شده‌اند.

شصت مسجد گنبد

مسجد شصت گنبدی، در ساحل شرقی یک مخزن آب یا حوضچه قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین مساجد کشور است و به عنوان «مسجدی تاریخی نمایانگر دوران طلایی مسلمانان در بنگال» توصیف شده‌است.[9] زیربنای این مسجد ۴۹ متر طول و ۳۳ متر عرض دارد.[4] این مسجد با داشتن ۶۰ ستون که از ۷۷ گنبد خمیده و کم ارتفاع که به مرور زمان فرسوده شده‌اند یک نمونه معماری منحصر به فرد است. این هفت گنبد مرکزی چهار ضلعی هستند و به سبک بنگالی ساخته شده‌اند. مسجد در سال ۱۴۴۰ توسط خان جهان علی تأسیس شد.

  • مسجد نه گنبد
  • مسجد سینگار
  • مسجد رونویوی پور
  • مسجد چونا خولا
  • مقبره خان جهان

نگارخانه
  • تراکوتا اسلیمی بر روی دیوار گوشه، مسجد شصت گنبد
  • مناره مسجد شصت گنبد
  • برج نبشی، مسجد نه گنبد

جستارهای وابسته
  • خان جهان علی
  • معماری بنگلادشی

منابع
  1. "Historic Mosque City of Bagerhat". unesco.org. Retrieved 15 May 2011.
  2. Brennan, Morgan; Cerone, Michelle. "In Pictures: 15 Lost Cities of the World". Forbes.com. Retrieved 14 May 2011.
  3. "Evaluation Report: Historic Mosque City of Bagerhat" (pdf). Unesco.org. Retrieved 15 May 2011.
  4. "Buildings and Recommendations" (PDF). Practical Survey of Individual Historic for Their Repair: a) Bagerhat and its environs. Unesco.org. 1980. pp. 16–22. Retrieved 15 May 2011.
  5. Mikey Leung; Belinda Meggitt (1 November 2009). Bangladesh. Bradt Travel Guides. pp. 261–. ISBN 978-1-84162-293-4. Retrieved 15 May 2011.
  6. "Historic Mosque City of Bagerhat". Official plaque of the World Heritage Patrimone Mondal. Retrieved 15 May 2011.
  7. Perween Hasan (2007). Sultans and mosques: the early Muslim architecture of Bangladesh. I.B.Tauris. pp. 72–. ISBN 978-1-84511-381-0. Retrieved 20 April 2011.
  8. Richard M. Eaton (31 July 1996). The Rise of Islam and the Bengal Frontier, 1204-1760. University of California Press. ISBN 978-0-520-20507-9.
  9. Sayed Mahmudul Hasan; Isalāmika Phāuṇḍeśana (Bangladesh) (2004). Khan Jahan, patron-saint of the Sundarbans. Islamic Foundation Bangladesh. ISBN 978-984-06-9032-9. Retrieved 15 May 2011. page 4…Shat Gumbaj Mosque or Bagerhat is one of the major signs of the Golden era of Muslim Bengal

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مساجد شهر باگرهات موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.