مظنونین همیشگی

مظنونین همیشگی (به انگلیسی: The Usual Suspects) فیلمی نوآر،[4] جنایی به کارگردانی برایان سینگر و نویسندگی کریستوفر مک‌کوری محصول سال ۱۹۹۵ ایالات متحدهٔ آمریکا است. بازیگران اصلی این فیلم استیون بالدوین، گابریل بیرن، بنیسیو دل تورو، کوین پولاک، چاز پالمینتری، پیت پاستویت و کوین اسپیسی می‌باشند. این فیلم در زمان خود برنده جوایز متعددی از جمله دو جایزهٔ اسکار شد.

مظنونین همیشگی
کارگردانبرایان سینگر
نویسندهکریستوفر مک‌کوری
بازیگراناستیون بالدوین
گابریل بیرن
بنیسیو دل تورو
چاز پالمینتری
کوین پولاک
پیت پاستویت
کوین اسپیسی
سوزی آمیس
جیانکارلو اسپوزیتو
موسیقیجان آتمن
فیلم‌بردارنیوتون توماس سیگل
تدوین‌گرجان آتمن
مدت زمان
۱۰۶ دقیقه[1]
کشور ایالات متحده آمریکا[2]
 آلمان[2]
زبانانگلیسی
مجاری
هزینهٔ فیلم۶ میلیون دلار[3]
فروش گیشه۳۴٫۴ میلیون دلار[3]

این فیلم مربوط به بازجویی وربال کینت، مرد متهمی که تنها یکی از دو بازمانده قتل‌عام و آتش‌سوزی کشتی در بندر لس آنجلس است می‌باشد. وربال در این فیلم داستان پیچیده‌ای از حوادثی که او و همدستانش را به این قایق رسانده تعریف می‌کند. او همچنین در مورد مردی مرموز و اسرارآمیزی به نام کایزر شوزه سخن می‌گوید. داستان وربال کینت به صورت فلاش‌بک و روایتی گفته می‌شود که فیلم را به‌طور فزاینده ای پیچیده می‌کند. این فیلم ۶ میلیون دلار هزینه داشته و در مجله اسپای نیز ستونی برای معرفی داشته‌است.

این فیلم در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۵ به نمایش گذاشته شد.[5] و پس از آن در چند تئاتر منتشر شد. این فیلم نقدهای مطلوبی دریافت کرد. در نهایت به صورت وسیع تری انتشار یافت. برای این فیلم مک‌کوری برنده جایزه جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی شد و اسپیسی نیز برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. انجمن نویسندگان آمریکا هم این فیلم را به عنوان سی و پنجمین فیلمنامه برتر تمام دوران‌ها به ثبت رساند.[6] در فهرست ۱۰ فیلم برتر در ۱۰ ژانر به انتخاب بفا که در سال ۲۰۰۸ منتشر شد مظنونین همیشگی در رتبه ۱۰ برترین فیلم های معمایی تاریخ قرار گرفت.

داستان

داستان فیلم به صورت موازی و فلاش‌بک بین گذشته و زمان حال می‌گذرد. پنج خلافکار حرفه‌ای به نام‌های دین کیتون(گابریل بیرن)، وربال کیتز(کوین اسپیسی)، تاد هاکنی(کوین پولاک) مک‌منیس(استیون بالدبین)وفنستر(بنیسو دل تورو) ، به جرم سرقت یک کامیون اسلحه همزمان دستگیر میشوند.پس از ازادی موقت آن ها ، وربال به پیش دین کیتون میرود و از نقشه ای برای دزدی جواهر بدون آن که کسی کشته شود میگوید.آن ها پس از موفقیت در این سرقت و پس از آن جنایتی دیگر با وکیلی به نام کوبایاشی آشنا میشوند.کوبایاشی وکیل شخصی به نام کایزر شوزه است.او به آن ها میگوید که شما هر کدام به نحوی از کایزر شوزه دزدی کرده اید و به او بدهکارید،پس برای پرداخت بدهی خود باید برای او کاری کنید.کاری که او از آن ها میخواهد این است که از توافق گروه رقیب خود بر سر مواد مخدر جلوگیری کنند تا از قدرت آن ها کاسته شود و هر مبلغی که در آن جا بود را میتوانند برای خود بردارند.آن ها در ابتدا نمیپذیرند و فنستر نیز فرار میکند اما فنستر کشته میشود و باقی گروه نیز با تهدید کشته شدن افراد خانواده و دوستانشان رو به رو میشوند و در نهایت به انجام این عملیات راغب میشوند.آن‌ها در حین عملیات در یک کشتی ، به دلیل وجود مواد منفجره، کشته می‌شوند و فقط وربال و یک ملوان اهل مجارستان زنده می‌مانند. ملوان مجاری را به بیمارستان می‌برند و پلیس وربال را دستگیر می‌کند و از او می‌خواهد که بگوید داستان چیست و هویت کایزر شوزه را فاش کند ... .

بازیگران
این بازیگر از انجام فیلم‌های مستقل که در آن انتظارات خود را برآورده نکرده بود خسته شده بود، هنگامی که با برایان سینگر کارگردان فیلم ملاقات کرد. در یک سخنرانی ۱۵ دقیقه ای شرکت کرد و شرایط کار با خود را بیان کرد. پس از پایان سخنرانی بالدوین، سینگر دقیقاً همان چیزهایی که او می‌خواست را گفت و بیان کرد که بالدوین را تحت تأثیر قرار خواهد داد.[7]
کوین اسپیسی در یک مهمانی با بیرن ملاقات کرده بود و از او خواسته بود تا در این فیلم به ایفای نقش بپردازد. او فیلمنامه را خواند و آن را پایین انداخت، او فکر می‌کرد که فیلمسازان نمی‌توانند این شخصیت را به خوبی ترسیم کنند. زمانی که بایرن با کریستوفر مک‌کوری، نویسنده فیلم ملاقات کرد؛ تحت تأثیر دیدگاه‌های دوم او قرار گرفت. با این حال باز هم بیرن در آن زمان گرفتار برخی مشکلات شخصی شد اما در نهایت با فیلمسازان به توافق رسید و فیلم در لس آنجلس و در جایی که این بازیگر در آن زندگی می‌کرد شروع شد. این فیلمبرداری ظرف پنج هفته انجام شد.[7]
اسپیسی، دل تورو را برای ایفای این نقش پیشنهاد کرد. در ابتدا قرار بود هری دین استنتون این نقش را بازی کند. دل تورو با سینگر، کارگردان فیلم ملاقات کرد و گفت: تمایلی به تست بازیگری ندارد، چرا که احساس راحتی نمی‌کند.[7] پس از خواندن فیلمنامه، دل تورو متوجه شد که تنها هدف شخصیت او این است که کشته شود تا قدرت شوزه نشان داده شود و او هیچ تأثیر معناداری بر داستان ندارد. در نهایت دل تورو الگوی گفتاری فنستر را توسعه داد تا به شخصیتی به یاد ماندنی تبدیل شود.[8]
او با سینگر برای ایفای این نقش ملاقات کرد و هنگامی که شنید که دو بازیگر دیگر هم درحال تست دادن این نقش هستند، تست داد و این نقش را از آن خود کرد.[7]
سینگر و مک‌کوری فیلمنامه را برای اسپیسی می‌فرستند. بدون اینکه به او بگویند او قرار است چه نقشی را ایفا کند. اسپیسی بعد از خواندن گفت که علاقه‌مند به ایفای نقش کیتون و کوجان است. اما شیفته کینت نیز شده‌است، البته معلوم شد که مک‌کوری نیز همین نقش را برای او در ذهن داشته.[7]

جوایز

فیلم مظنونین همیشگی در سال ۱۹۹۵ موفق به کسب دو جایزهٔ اسکار از جمله بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (برای کوین اسپیسی) و بهترین فیلمنامهٔ اوریجینال (برای کریستوفر مک‌کوآری) شد. همچنین در جوایز بفتا سال ۱۹۹۶ نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه اورجینال و بهترین تدوین بود و از این بین توانست دو جایزه بهترین فیلمنامه اورجینال برای مک کوآری و بهترین تدوین برای جان آتمن را بدست آورد.کوین اسپیسی در همان سال نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نیز شد.

دیدگاه منتقدان

مظنونین همیشگی در میان اکثر منتقدان نیز محبوبیت دارد؛ با این همه، نقدهای منفی هم در مورد فیلم وجود دارند. راجر ایبرت به فیلم ۱٫۵ ستاره از ۴ ستاره داد و آن را به‌شدت کوباند. اما این فیلم در وبگاه‌های گوناگون، ازجمله IMDB، نمرهٔ بالایی گرفته (۸٫۵ از ۱۰)و در حال حاضر در رتبه۳۳ برترین فیلم های تاریخ در این سایت قرار دارد. همچنین در وب سایت راتن تومیتوز امتیاز ۸۹ از ۱۰۰ را بر اساس ۷۹ نقد بدست آورد و در توتال فیلم نیز ۴ ستاره از ۴ ستاره کسب کرده و با عنوان شاهکار در فهرست فهرست ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینما حضور دارد.

منابع
  1. "The Usual Suspects (18)". British Board of Film Classification. May 26, 1995. Retrieved May 30, 2014.
  2. "The Usual Suspects (1995)". British Film Institute. Retrieved August 10, 2018.
  4. Conard, Mark T (2007). The Philosophy of Neo-Noir. University Press of Kentucky. ISBN 978-0-8131-3717-9.
  5. "Festival de Cannes: The Usual Suspects". festival-cannes.com. Retrieved September 8, 2009.
  7. Burnett, Robert Meyer (2002). "Round Up: Deposing The Usual Suspects". The Usual Suspects Special Edition DVD. MGM.
  8. Planas, Roque (January 30, 2015). "Benicio Del Toro's Weird Accent In 'The Usual Suspects' Should Have Won The Oscar For Best Foreign Film". Huffington Post.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.