معنویت سکولار

معنویت سکولار، پایبندی به فلسفه‌ای معنوی بدون پایبندی به یک دین است. معنویت سکولار، به جای رابطه با امر خدا، بر رشد شخصی و آرامش درونی فرد تأکید دارد. معنویت سکولار جستجوی معنا در خارج از یک نهاد مذهبی است. این رابطه شخص با خود، دیگران، طبیعت و هر چیز دیگری را که فرد متعالی می‌داند، در نظر می‌گیرد.[1] غالباً، هدف از معنویت سکولار زندگی شاد یا کمک به دیگران است.[2]

به گفته رابرت سی سالمن، فیلسوف آمریکایی، "معنویت با دین همبسته است و با علم یا دیدگاه علمی مغایرت ندارد. معنویت طبیعی شده معنویتی است بدون نیاز به "دنیای دیگر". معنویت یکی از اهداف، شاید هدف نهایی فلسفه است.[3] " Cornel W Du Toit، رئیس انستیتوی تحقیقات الهیات و دین در دانشگاه آفریقای جنوبی، اظهار داشت معنویت سکولار از این نظر منحصر به فرد است که با دیدگاه‌های مدرن جهان سازگار است و بنابراین با سایر عقاید و شیوه‌های زندگی مدرن سازگار است. ایجاد جامعه از طریق تجربیات مشترک "حیرت".[4] پیتر ون در ویر همچنین استدلال می‌کند که یک جنبه مهم معنویت سکولار ارتقا خود جامعه، ایجاد همبستگی از طریق حقیقت جهانی مشترک است.[5] :1101 این "حقیقت جهانی" را می‌توان از طریق جهان بینی سکولار یا غیر دینی تجربه کرد، بدون اینکه نیازی به مفهوم "قدرت بالاتر" یا "موجودی خارق العاده " باشد.

مصادیق معنویت سکولار به‌طور متفاوتی لحاظ می‌شوند، زیرا می‌توان موارد «حیرت» را از طریق تنوع محیط و موقعیتهای بی‌نظیر پروراند.[6] در قرن بیست و یکم، افراد به‌طور فزاینده ای از طریق فناوری با معنویت سکولار ارتباط برقرار می‌کنند. چنان‌که مشاهده می‌شود، ارتباط بین اعمال معنوی معاصر و فن آوری عمیقاً در حال تعمیق است. برخی از اعمال سنتی مذهبی توسط پزشکان سکولار تحت درکهای کاملاً معنوی، مانند یوگا و مراقبه ذهن آگاهی سازگار شده‌است. معنویت سکولار بر آموزش، روابط با طبیعت و اجتماع مشترک تأثیر می‌گذارد.

تعریف

معنویت سکولار بر ویژگی‌های انسانی مانند عشق، شفقت، صبر، گذشت، مسئولیت، همکاری و غمخواری برای دیگران تأکید دارد.[7]

Du Toit استدلال می‌کند جنبه‌هایی از زندگی و تجربه بشری که فراتر از یک نگاه صرفاً مادی گرایانه به جهان هستند، معنوی هستند. معنویت نیازی به اعتقاد به یک واقعیت ماورا طبیعی یا موجود الهی ندارد.[8]

آگاهی و مراقبه را می‌توان به منظور پرورش و تقویت همدلی فرد و مدیریت محرکهای خودخواهانه رفتار، با خلوص و بخشش انجام داد. این را می‌توان به عنوان مفید، یا حتی لازم برای تحقق انسان، بدون هیچ گونه تفسیر یا توضیح فوق طبیعی تجربه کرد.

معنویت در این معنا ممکن است مسئله پرورش افکار، عواطف، گفتارها و کارهایی سازگار با این عقیده که همه چیز در جهان به‌طور متقابل وابسته است، باشد.

دانشمند دانیل دنت، برای تعریف معنویت، حیرت، شادی و احساس آرامش را پیشنهاد می‌دهد. او مدعی است مردم دربارهٔ معنویت اشتباه فکر می‌کنند … هیچ ارتباطی با آموزه‌های دینی. یا ماوراءالطبیعه ندارد "، در عوض ادعا می‌کند معنویت غالباً کاملاً سکولار است.

با این حال منتقدان معتقدند که چون «معنویت سکولار» به مفهوم خداباوری، ماورا طبیعی یا هرگونه ساختار آن جهانی اشاره نمی‌کند، نمی‌توان آن را معنویت دانست - بدون برخی از عناصر غیرعرفی / ماورا طبیعی، مخالفان معتقدند که معنویت چیزی نیست جز یک مترادف اومانیسم.[9]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Tony Wilkinson (2007). The Lost Art of Being Happy: Spirituality for Sceptics. Findhorn Press.
  2. Tony Wilkinson (2007). The Lost Art of Being Happy: Spirituality for Sceptics. Findhorn Press.
  3. Robert C. Solomon (2003): Spirituality for the Skeptic: The Thoughtful Love of life: Oxford Scholarship Online.
  7. Dalai Lama, Ethics for the New Millennium, NY:Riverhead Books, 1999.
  8. «Van der Veer, Social Research: An International Quarterly. "Spirituality in Modern Society" (PDF). Social Research: An International Quarterly. 76 (4): 1097–1120».
  9. Schuurmans-Stekhoven, J. B. (2014). "Measuring spirituality as personal belief in supernatural forces: Is the Character Strength Inventory-Spirituality subscale a brief, reliable and valid measure?". Implicit Religion. 17 (2): 211–222. doi:10.1558/imre.v17i2.211.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.