نئوفولک

نئوفولک (انگلیسی: Neofolk) شاخه ای از موسیقی تجربی برگرفته از موسیقی فولک است که از دل جریان‌های پست-اینداستریال زاده شد. موسیقی نئوفولک می‌تواند تماماً آکوستیک یا آمیزه‌ای از سازبندی آکوستیک با همراهی پیانو، سازهای زهی و عناصر موسیقی تجربی و موسیقی اینداستریال باشد.

موسیقی‌دانان نئوفولک معمولاً ارتباط تنگاتنگی با سبک‌های نئوکلاسیک و اینداستریال مارشی (Martial Industrial) برقرار می‌کنند.

تاریخ

اصطلاح نئوفولک ، در دهه ی 80 میلادی و در گروه های نخبه و غیرعوام موسیقی برای اشاره به موسیقی ای که تحت تاثیر داگلس پی ، تونی ویکفورد و دیوید تیبت شکل گرفته بود به کار گرفته شد. [1]

موسیقی فولک آمریکایی و انگلیسی شبیه به آن چه که بعد ها ، نئوفولک نامیده شد ، از مدت ها قبل به خصوص از دهه ی 60 میلادی وجود داشت و خوانندگانی همچون لئونارد کوهن تاثیر زیادی بر این پدیدآورندگان این ژانر موسیقی گذاشته بودند.[2]

منابع

  1. Webb, Peter (2007). Exploring the Networked Worlds of Popular Music: Milieu Cultures. Routledge. ISBN 9780415956581.
  2. Neumann-Braun, Klaus; Schmidt, Axel (2008-04-24). Die Welt der Gothics: Spielräume düster konnotierter Transzendenz (به آلمانی). VS Verlag für Sozialwissenschaften. ISBN 9783531158808.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.