نبرد اچمیادزین (۱۸۰۴)

نبرد اچمیادزین در ژوئن سال ۱۸۰۴ در جریان جنگ روسیه و ایران در سال ۱۸۰۴–۱۸۱۳ انجام گرفت. یک نیروی روسی ۵۰۰۰ نفری تحت پاول سیسیانوف در ایروان پیشروی کرد. یک ارتش ۲۰ هزار نفری تحت رهبری ولیعهد عباس میرزا با وی در اچمیادزین دیدار کرد. با قطع تدارکات روسها، ایرانیان با موفقیت از این شهر دفاع کردند و روسها را مجبور به عقب‌نشینی کردند. گرچه روسها نتوانستند اچمیادزین را تسخیر کنند، اما نتیجه نبرد به گونه‌های گوناگون غیرقابل توصیف می‌شود،[2][3] یک پیروزی ایران،[4][5] یا پیروزی روسیه.[6]

نبرد اچمیادزین
بخشی از جنگ ایران و روسیه (۱۸۱۳–۱۸۰۴)

طرحی روسی که گزارش سیسیانوف از نبرد در اچمیادزین را نشان می دهد
تاریخژوئن ۱۸۰۴
مکاناچمیادزین، قاجاریان (اکنون در واغارشاپات، ارمنستان)[persian-alpha 1]
طرفین درگیر
امپراتوری روسیه قاجاریان
فرماندهان و رهبران
پاول سیسیانوف عباس میرزا
فتحعلی‌شاه قاجار
قوا
۵٫۰۰۰[1] ۲۰٫۰۰۰[1]
تلفات
نامعلوم نامعلوم

زمینه

در سال ۱۸۰۱، روسها با سرمایه‌گذاری در آشفتگی سیاسی در ایران، کارتلی-کاختی (گرجستان شرقی) را ضمیمه کردند، منطقه ای که قرن‌ها بخشی از خاک ایران بوده‌است. [7] [8] در سال ۱۸۰۲، پاول سیسیانوف به عنوان فرمانده کل جدید روسیه در قفقاز منصوب شد. او یک امپریالیست و توسعه طلب روسی سخت بود، او احترام کمی برای ساکنان قفقاز و ایرانیان قائل نبود. در ژانویه سال ۱۸۰۴، وی را محاصره کرد و شهر ایران گنجه را محاصره کرد. پس از یک ماه، او آن را اسیر کرد. تا سه هزار ایرانی در سه روز قتل‌عام شدند. [9] [10] این آغاز جنگ ایران و روسیه سال ۱۸۰۴–۱۸۱۳بود. [9]

نبرد

پس از تسخیر گنجه، سیسیانوف به سمت ایروان رفت. [9] در اچمیادزین، در نزدیکی ایروان، ارتش او با ارتش ولیعهد و فرمانده کل عباس میرزا و خود شاه درگیری شد. نبرد سه روزه دنبال شد. [11] [10]

توپخانه روسیه تلفات قابل توجهی را به ارتش ایران وارد کرد که در آن زمان هنوز از خطوط پیشرفته الگوسازی نشده بود. ایرانیان به روش خود اثربخش بودند. [11] پیرامون روسها و جلوگیری از دریافت منابع آنها. [10] این سیسیانوف را مجبور به عقب‌نشینی کرد، و بنابراین او قادر به گرفتن اچمیادزین بود. [11] این یک موفقیت دفاعی تاکتیکی برای ایرانیان بود. [10] اما، مطابق با مفهوم سنتی جنگ ایران، آنها به جای استفاده کامل از مزایایی که به دست آوردند، به روسها اجازه فرار دادند. [11] [9]

عواقب بعدی

چند روز پس از نبرد، روسها به اچمیادزین بازگشتند، جایی که آنها با تعجب نیرویی متفاوت از ایران گرفتند و قاطعانه آنها را شکستند. نیروهای سیسیانوف وارد اچمیادزین شدند که به گفته اوت بنتمس-لفت، فرستاده نظامی معاصر فرانسه در ایران، آنها غارت کردند و به ساختمانهای مذهبی ارمنستان آسیب جدی وارد کردند. [10] به گفته بونتمس-لفت، رفتار روسیه در تضاد با رفتار پادشاه ایران بود، که با جمعیت مسیحی محلی با احترام رفتار می‌کرد. [10] سپس سیسیانوف بار دیگر در ایروان لشگرکشی کرد. [11] ایرانیانی که از حمله غافلگیرکننده جان سالم به در برده بودند، دوباره گروه‌بندی شدند و توانستند در دفاع متعاقب اریوان شرکت کنند. [11]

یادداشت
  1. واغارشاپاتاچمیادزین/ Ejmiatsin / Etchmiadzin.

منابع
  1. Tucker 2010, p. 1036.
  2. Atkin, Muriel (1980). Russia and Iran. University of Minnesota Press. p. 76. ISBN 978-0-8166-0924-6. After some battles around the monastery of Echmiadzin in which there was no clear victory for either side, both armies turned their attention to Yerevan City (...)
  3. Cronin, Stephanie, ed. (2013). Iranian-Russian Encounters: Empires and Revolutions since 1800. Routledge. ISBN 978-0-415-62433-6. After an inconclusive encounter at Uch Kelisa (Echmiadzin), the Russians laid siege to Iravan accompanied by heavy bombardment (...)
  4. Tucker, Spencer C., ed. (2010). A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-672-5. The able Abbas Mirza with 20,000 men forces the Russian army of 5,000 men led by General Paul Tsitsianov (Sisianoff) to withdraw. The Persian army then disbands for the winter.
  5. Atkin, Muriel (1980). Russia and Iran. University of Minnesota Press. p. 120. ISBN 978-0-8166-0924-6. His first objective was the Armenian religious center at Echmiadzin, where he encountered Abbas's army of 18,000. While the Russian artillery inflicted heavy damage, the Iranians showed that they were effective soldiers in their own way. The battle was an Iranian victory in that the Russians failed to take the monastery and had to withdraw.
  6. Mikaberidze, ed. (2011). Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia (Vol. 1). ABC-CLIO. p. 764. ISBN 978-1-59884-337-8. (...) while Tsitsianov scored a victory over Iran's Crown Prince Abbas Mirza not far from the Echmiadzin Monastery (near Erivan) on (...)
  7. Suny 1994.
  8. Kazemzadeh 1991.
  9. Tucker 2010.
  10. Cronin 2013.
  11. Atkin 1980.

منابع
  • Atkin, Muriel (1980). Russia and Iran, 1780–1828. University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-0924-6.
  • Cronin, Stephanie, ed. (2013). Iranian-Russian Encounters: Empires and Revolutions since 1800. Routledge. ISBN 978-0-415-62433-6.
  • Kazemzadeh, Firuz (1991). "Iranian relations with Russia and the Soviet Union, to 1921". In Avery. The Cambridge History of Iran (Vol. 7). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20095-0.
  • Suny, Ronald Grigor (1994). The Making of the Georgian Nation. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-20915-3.
  • Tucker, Spencer C., ed. (2010). "Overview of 1800-1850: Chronology". A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-672-5.

برای مطالعهٔ بیشتر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.