نظریه حاکمیت و مرجع‌گزینی
حاکمیت و مرجع‌گزینی یا اقتدار و وابستگی[1] (به انگلیسی: Government and binding)، به اختصار GB یا GBT یک نظریهٔ نحوی و یک دستور زبان ساخت عبارتی (در مقابل دستور وابستگی) در سنت دستور گشتاری است که عمدتاً توسط نوآم چامسکی در دههٔ ۱۹۸۰ میلادی ایجاد شده است. این نظریه یک بازبینی بنیادی در نظریات قبلی اوست و بعداً (۱۹۹۵) در برنامهٔ کمینه‌گرا و بسیاری مقالات متعاقب آن بازنگری شده است که آخرین آنها سه عامل در طراحی زبان (۲۰۰۵) است. هرچند تعداد زیادی نوشته در مورد حاکمیت و مرجع‌گزینی وجود دارد که توسط چامسکی نوشته نشده‌اند، اما مقالات چامسکی برای تنظیم برنامهٔ پژوهشی اساس کار بوده است.
| بخش از مجموعه |
| زبان‌شناسی |
|---|
|
 درگاه |
منابع
- اچیسون، جین (۱۳۷۱). مبانی زبان‌شناسی. ترجمهٔ محمد فائض. نگاه.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Government and binding theory». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ دی ۱۳۹۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.