نظریه پیوند ظرفیت
نظریه پیوند ظرفیت (انگلیسی: Valence bond theory) یکی از دو نظریه بنیادین مکانیک کوانتوم برای توصیف پیوند شیمیایی است. این نظریه، چگونگی درهم‌آمیزی اوربیتال‌های اتمی در یک اتم مجزا را در هنگام شکل‌گیری یک مولکول بیان می‌دارد. در مقابل، نظریه اوربیتال مولکولی اوربیتال‌ها را در سراسر یک مولکول تسری می‌دهد.
| ساختار الکترونی |
|---|
| نظریه پیوند ظرفیت |
|
Generalized valence bond Modern valence bond ساختار رزونانسی |
| نظریه اوربیتال مولکولی |
|
روش هارتری-فاک روش‌های نیمه‌تجربی شیمی کوانتومی نظریه اختلال مولر-پلست برهم‌کنش پیکربندی خوشه جفت‌شده میدان خویش‌سازگار چندپیکره روش‌های ترکیب مکانیک کوانتومی مونته‌کارلو کوانتومی ترکیب خطی اوربیتال‌های اتمی |
| نظریه نوارها |
|
Nearly free electron model Tight binding Muffin-tin approximation نظریه تابعی چگالی k·p perturbation theory Empty lattice approximation |
توصیف
بر مبنای نظریهٔ پیوند ظرفیت، بر اثر همپوشانی اوربیتال‌های اتمی نیمه‌پر ظرفیتی که هر یک شامل یک الکترون تنها هستند، پیوند کووالانسی (هم‌ظرفیت) شکل می‌گیرد. به عبارت دیگر، پیوند کووالانسی، به اشتراک گذاشتن الکترون‌ها توسط دو اتم در رسیدن به آرایش گاز نجیب است. به بیشینهٔ تعداد پیوندهای کووالانسی که یک اتم می‌تواند تشکیل دهد، ظرفیت کووالانسی گفته می‌شود.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Valence bond theory». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.