نوایی نوایی
نوایی ترانه‌ای محلی خراسانی است که توسط غلام‌علی پورعطایی و عثمان محمد پرست خوانده شده و از سرشناس‌ترین آهنگ‌های اجرا شده او بشمار می‌رود. شعر این ترانه توسط طبیب اصفهانی سروده شده‌است.[1] این ترانه تاکنون بارها توسط خوانندگان مختلف بازخوانی شده‌است. از جمله خواننده‌هایی که این ترانه را اجرا کرده‌اند، می‌توان:عثمان محمد پرست عبدالوهاب شهیدی، امیر آرام، هایده، بیژن بیژنی، دریا دادور (یک نسخه در سبک اپرا از این ترانه را بازخوانی کرده‌است)، رضا رویگری[2] سیما بینا، شادمهر عقیلی، شکیلا، عارف، مهسا وحدت، محمد اصفهانی، غلام عباس قشقایی وابراهیم شریف‌زاده را نام برد.
| «نوایی» | |
|---|---|
| ترانه محلی خراسانی | |
| ترانه‌سرا(ها) | طبیب اصفهانی |
این ترانه به سال ۱۳۴۴ در نمایشِ پهلوان اکبر می‌میرد در تهران اجرا شد و همراهِ نمایش اقبال فراوان یافت.[3]
متن ترانه
| نوایی نوایی نوایی نوایی | همه با وفایند تو گل بی وفایی | |
| الهی برافتد نشان جدایی | جوانی بگذرد تو قدرش ندانی | |
| غمت در نهان‌خانهٔ دل نشیند | به نازی که لیلی به محمل نشیند | |
| به دنبال محمل چنان زار گریم | که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند | |
| خلد گر به پا خاری، آسان برآرم | چه سازم به خاری که در دل نشیند؟ | |
| پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم | غباری به دامان محمل نشیند | |
| مرنجان دلم را که این مرغ وحشی | ز بامی که برخاست مشکل نشیند | |
| عجب نیست خندد اگر گل به سروی | که در این چمن پای در گل نشیند | |
| بنازم به بزم محبّت که آنجا | گدایی به شاهی مقابل نشیند | |
| طبیب، از طلب در دو گیتی میاسای | کسی چون میان دو منزل، نشیند؟ |
جستارهای وابسته
پانویس
- FV (۴ اکتبر ۲۰۱۴). «خواننده ترانه "نوایی نوایی" درگذشت». بخش فارسی دویچه‌وله. دریافت‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۴.
- «فهرست ترانه‌های آلبوم «از عشق گفتن» در وبگاه رضا روگری». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳۰ مه ۲۰۱۵.
- جوانمرد، «دیدار با خویش»، ۴۰۷.
منابع
- جوانمرد، عبّاس (۱۳۹۶). دیدار با خویش. تهران: نشر نو. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۸۵۴۷-۴۳-۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.