سیما بینا
سیما بینا (زاده ۱۴ دی ۱۳۲۳ برابر با ۴ ژانویه ۱۹۴۵ در خوسف)، نوازنده، نقاش، آهنگساز و خواننده آوازها و ترانه‌های محلی ایرانی است. او از کودکی در کنار احمد بینا پدری که استاد موسیقی سنتی و شاعر و آهنگساز ترانه‌های اولیه او بود، رشد کرد.[1]
| سیما بینا | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام شناسنامه‌ای | سیما بینا |
| زاده | ۱۴ دی ۱۳۲۳ (۷۶ سال) خوسف، خراسان جنوبی |
| ژانر | محلی |
| ساز(ها) | دف، سه تار |
| وبگاه | وبگاه سیما بینا |
زندگی‌نامه
سیما بینا در شهر خوسف از استان خراسان جنوبی به دنیا آمد. نام مادرش پوراندخت ایران‌نژاد و پدرش احمد بینا بود. سیما در کنار پدری که استاد موسیقی سنتی و شاعر و آهنگساز ترانه‌های اولیه او بود، رشد کرد.
او از سن ۹ سالگی خوانندگی را در رادیو ایران آغاز کرد. ردیف موسیقی ایرانی و تکنیک‌های آوازی را نزد استادانی چون محمد ابراهیم مالکی (استاد موسیقی سنتی خراسان جنوبی), موسی‌خان معروفی و نصرالله زرین‌پنجه فراگرفت.
سیما بینا پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشتهٔ نقاشی در سال ۱۳۴۹ تحصیل موسیقی ایرانی و ردیف را نزد عبدالله دوامی و محمدابراهیم مالکی ادامه داد. او پس از سال ۱۳۵۷ در کنار تدریس موسیقی و آواز با همراهی محمدابراهیم مالکی به پژوهش و گردآوری ترانه‌های محلی ایرانی و بازنویسی آهنگ‌های مردمی و روستایی، به‌ویژه موسیقی‌های محلی زادگاهش خراسان، پرداخته‌است. او با سفر به دورافتاده‌ترین نواحی در سرتاسر این ناحیه توانسته‌است مجموعه‌ای از ترانه‌ها و آهنگ‌های کمیاب و تقریباً فراموش‌شده را جمع‌آوری کند. از سال ۱۳۷۲ سیما بینا برای ارائهٔ گنجینهٔ یافته‌هایش در موسیقی محلی ایرانی به جشنواره‌های موسیقی در کشورهای گوناگون دعوت شده‌است.
او نخستین زنی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ کلاس تعلیم آواز دایر کرد.[1] همچنین نخستین زنی بود که در تالار وحدت به اجرای کنسرت پرداخت. از سال ۱۹۹۳ میلادی تا به امروز به جشنواره‌های جهانی دعوت شده و موسیقی محلی ایران را به گوش علاقه‌مندان رسانده‌است.
کتاب «لالایی‌های ایران» حاصل سی سال پژوهش در سفرهای سیما بینا به شهرها وروستاهای مختلف و ملاقات با مادران پیر و جوان ایرانی است.
آلبوم‌ها
- همدلان
- پریشان
- شولا
- نوایی نوایی
- درنا
- حنایی
- بانو جان
- کلاسیک پارسی
- زلفای یارم
- موسیقی جنوب خراسان
- موسیقی شمال خراسان
- عشق گل
- آوای صحرای۱
- آوای صحرای۲
- لاله‌زار
- دلبر
- گل سرخ
- افغانستان
- یا مولا
برخی از آثار
برخی از آثار محبوب و پرفروش او عبارت‌اند از:[1]
- جوونای قلعهٔ پیر
- ای بت چین ای صنم
- عزیز بنشین به کنارم
- بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
- شاه صنم، زیبا صنم
- این یار منه که می‌رود سربالا (شفتالوفروش)
- چو مرغ شب خواندی و رفتی
- از خم زلفت دل شیدا شکست
- از این‌جا تا به بیرجند سه گداره
- دلبر
- بانو
- عزیزوم بهلوری ام
- ننه گل ممد
- دختر خاله گل ناز من[2]
زندگی شخصی
سیما بینا پس از پایان تحصیل با عزیزالله میتویی ازدواج کرد و ۲ فرزند پسر و دختر به دنیا آورد، اما زندگی مشترکشان به زودی پایان یافت. پسرش آرش میتویی نیز به گیتار (در سبک راک) علاقه‌مند شد. سیما بینا سال‌ها بعد با حسن زارع ازدواج کرد و گاهی در کلن به سر می‌برد و به تهیه آوازهای محلی مشغول است.[1]
پانویس
- فرخ‌زاد، پوران ص. ۲۰۶
- https://www.youtube.com/watch?reload=9&v=84sPO2mXAsQ
منابع
- RootsWorld، رسانه ویژه موسیقی جهان
- World Music Central.org
- فرخ‌زاد، پوران (۱۳۸۱)، کارنمای زنان کارای ایران (از دیروز تا امروز)، تهران: نشر قطره، ص. ص٫ ۱۸، شابک ۹۶۴-۳۴۱-۱۱۶-۸
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سیما بینا در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- وبگاه سیما بینا
- مصاحبه سیما بینا در برنامه به عبارت دیگر- بی‌بی‌سی فارسی در یوتیوب
- گفتگو با سیما بینا: بانوی آواهای محلی روزنامه شرق
- گفت‌وگوی سیما بینا با مجله چلچراغ مثل کاهی روی اقیانوس شدیم!
- سیمای زنی در یاد l یادداشت‌هایی درباره سیما بینا
