شهین حنانه

شهین حنّانه (زادهٔ ۱۳۱۹ [persian-alpha 1] - درگذشتهٔ ۱ تیر ۱۳۷۶) شاعر، ترانه‌سرا، نقاش، پژوهشگر و نویسنده اهل ایران بود.[1][2]

شهین حنانه
زاده۱۳۱۹
ساری، مازندران، ایران
درگذشته۱ تیر ۱۳۷۶
تهران، تهران، ایران
آرامگاهامامزاده طاهر، کرج
پیشهشاعر، ترانه‌سرا و نویسنده
زمینه کاریادبیات
ملیتایرانی

زندگی‌نامه

قبر شهین حنانه

شهین حنّانه در‌ سوم‌ دی ماه ۱۳۱۹ در ساری زاده شد و در تهران تحصیل کرد. او برادرزادهٔ مرتضی حنانه بود و چون پدرش به اقتضای شغل دائماً در سفر بود، مرتضی حنّانه برای شهین مثل پدر بود. مرتضی حنّانه به شهین مبانی موسیقی را آموزش داد اماّ او موسیقی را حرفهٔ اصلی خود نکرد و با ترانه‌سرایی ارتباطش با موسیقی را حفظ کرد. شهین حنانه در دوران تحصیل خود، ذوق و استعداد خود را در سرودن شعر نشان داد. او برای ادامهٔ تحصیل به سوییس رفت و در رشتهٔ سرامیک تحصیل کرد.[3] بعد از اتمام تحصیل با نشریات مختلف همکاری کرد و شعرهایش در روزنامه‌ها و مجله‌ها چاپ و ترانه‌هایش از رادیو پخش می‌شدند. او مدّت زیادی ادارهٔ صفحهٔ شعر «مجله بانوان» را بر عهده داشت و سال‌های هنری موفقی را سپری می‌کرد. او سرانجام بعد از یک دوره بیماری در سال ۱۳۷۶ درگذشت.[2][4][1] یکی از اشعار او:[2]

کسی بیدار نیست
و من که تنهایی را
با چهرهٔ شکسته خود
پیوند داده‌ام، در بی‌اعتباری این لحظه‌های پوچ
شب را و سیاهی را، فریاد می‌کنم
کسی بیدار نیست و شهر
در خواب رفته‌است
و آدم‌ها، در کسوت مردگان
مرگ سپیده را، پیغام می‌دهند.

آثار

کتاب‌ها

سالعنوانتوضیحات
۱۳۵۰کلیددو دفتر شعر
۱۳۶۱گل‌های رایکامجموعه شعر
۱۳۶۹یادنامهٔ مرتضی حنّانهمجموعه مقالات دربارهٔ مرتضی حنانه
۱۳۷۱ (جلد یکم)
۱۳۷۶ (جلد دوم)
پشت دریچه‌ها:گفتگو با همسران هنرمندانمجموعه مصاحبه با همسران ۳۲ نفر از هنرمندان ایرانی
-زن پاییزیرمان، منتشر نشده‌است.

ترانه‌شناسی

حنانه از ۱۸ سالگی ترانه‌سرایی را آغاز کرد. از او دست کم ۲۰۰ ترانه باقی مانده‌است که در آرشیو صدا و سیما موجود است.[3]

نام ترانهخوانندهآهنگساز
«رؤیا»ارکستر سمفونیک فارابیمهدی خالدی
«غروبه»گیتی پاشاییکیومرث سلیم‌پور
«همصدا»معینمنوچهر چشم‌آذر
«مسافر غریب»حمیراصادق نوجوکی
«قصه رفتن»نلیتورج شعبانخانی
«خونه خالی»مرجانتورج شعبانخانی
«قُمری»مرجانتورج شعبانخانی
«همزبون»بتیتورج شعبانخانی
«غمنامه»ستارتورج شعبانخانی
«تنهایی»مازیارتورج شعبانخانی
«خدانگهدار»مهستیصادق نوجوکی
«عزیز رفته»مهستیصادق نوجوکی
«همیشه عاشق»مهستیصادق نوجوکی
«صدای پا»مهستیسیاوش زندگانی
«پرنده»مانی رهنمابابک بیات
«مادر»مرضیهجواد لشگری

یادداشت‌ها

  1. در برخی منابع ۱۳۲۲ ذکر شده‌است.

منابع

  1. «شهین حنانه که بود؟». ایسکانیوز. ۱۴ مهر ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
  2. «یادی از شهین حنانه». کیهان لندن. ۲۰ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
  3. ملکی، توکا (بهار ۲۰۱۴). زنان موسیقی ایران از اسطوره تا امروز. لس‌آنجلس: شرکت کتاب. ص. ۳۰۶. شابک ۹۷۸۱۵۹۵۸۴۴۶۷۵. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
  4. «حنانه، شهین (ساری ۱۳۲۲–۱۳۷۶ش)». دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.