نگولو
آب‌سنگ حلقوی نگولو یا اِنگولو یکی از سه آبخوست در جزایر کارولین در اقیانوس آرام است. همچنین این آب‌سنگ حلقوی یک منطقه شهرداری در ایالت یاپ، ایالات فدرال میکرونزی نیز هست. درازای نگولو ۳۶ کیلومتر (۲۲ مایل) در ۲۲ کیلومتر (۱۴ مایل) است و ۱۸ آب‌سنگ آن یک تالاب داخلی به مساحت ۳۸۲ کیلومتر مربع (۱۴۷ مایل مربع) را در بر می‌گیرد. بخش خاوری آب‌سنگ تا عمق زیادی به زیر آب رفته است. مساحت کل خشکی آن ۰٫۴ کیلومتر مربع (۰٫۱۵ مایل مربع) است. نگلولو در فاصله‌ای نزدیک به ۱۰۴ کیلومتر (۶۵ مایل) جنوب-جنوب باختر یاپ قرار دارد و باختری‌ترین آب‌سنگ حلقوی در ایالات فدرال میکرونزی است.
جمعیت نگولو در سال ۲۰۰۰، ۲۶ نفر بود.[1]
 آب‌سنگ حلقوی نگولو از دید ماهواره اداره کل ملی هوانوردی و فضا (ناسا) | |
| جغرافیا | |
|---|---|
| مکان | اقیانوس آرام شمالی |
| مختصات | ۸°۲۷′ شمالی ۱۳۷°۲۹′ شرقی |
| مجمع‌الجزایر | جزایر کارولین |
| مجموع جزیره‌ها | ۸ |
| مساحت | ۰٫۴ کیلومتر مربع (۰٫۱۵ مایل مربع) |
| بیشترین ارتفاع | ۲ متر (۷ پا) |
| کشور | |
| اطلاعات جمعیتی | |
| جمعیت | ۲۶ (از ۲۰۰۰) |
| گروه‌های قومی | میکرونزی |
تاریخ
نخستین اروپایی وارد شده به آب‌سنگ حلقوی نگولو یک ناوبر اسپانیایی به نام «آلونسو دی آیرلانو» سوار بر پاتاچه «سن لوکاس» در ۲۳ ژانویه ۱۵۶۵ بود.[2] در ۱۸۰۲ یک افسر نیروی دریایی اسپانیا به نام «دون خوان لافیتا» آب‌سنگ حلقوی نگولو را کشف کرد.
در ۱۸۹۹ امپراتوری استعماری آلمان، بر همه آبخوست‌های جزایر کارولین ادعای مالکیت کرد. پس از جنگ جهانی اول، این آبخوست‌ها به کنترل امپراتوری استعماری ژاپن در آمدند. پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده آمریکا کنترل این آبخوست‌ها را به عهده گرفت. از ۱۹۴۷ آب‌سنگ حلقوی نگولو به عنوان بخشی از قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام مدیریت شد و در ۱۹۷۹ بخشی از ایالات فدرال میکرونزی شد.
جستارهای وابسته
پانویس
- «2000 census of Yap» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲ مه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۸.
- Sharp, Andrew The discovery of the Pacific Islands Oxford, 1960, p.36.
منابع
- Columbia Gazetteer of the World. Vol. 1, p. 900
- Statoids.com، فهرست تقسیمات کشوری در ایالات فدرال میکرونزی، بازیابی در ۶ ژوئن ۲۰۱۸
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ngulu Atoll». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
- Entry at Oceandots.com توسط Wayback Machine (archived دسامبر ۲۳, ۲۰۱۰)