یولیتی

یولیتی
	آب‌سنگ حلقوی یولیتی از دید ماهواره اداره کل ملی هوانوردی و فضا (ناسا)
	یولیتی
جغرافیا
مکان	اقیانوس آرام شمالی
مختصات	مختصات: ۹٫۹۷°شمالی ۱۳۹٫۶۷°شرقی
مجمع‌الجزایر	جزایر کارولین
مجموع جزیره‌ها	۴۰
مساحت	۴٫۵ کیلومتر مربع (۱٫۷۴ مایل مربع)
کشور
	ایالات فدرال میکرونزی
اطلاعات جمعیتی
جمعیت	۷۷۳ (از ۲۰۰۰)
گروه‌های قومی	میکرونزی

یولیتی یک آب‌سنگ حلقوی در جزایر کارولین در باختر اقیانوس آرام است و در ۱۹۱ کیلومتر (۱۱۹ مایل) خاور آبخوست یاپ قرار دارد. یولیتی با تالاب داخلی به درازای ۳۶ کیلومتر (۲۲ مایل) و بیشترین پهنای ۲۴ کیلومتر (۱۵ مایل) و مساحت ۵۸۲ کیلومتر مربع (۲۲۵ مایل مربع) یکی از بزرگ‌ترین آب‌سنگ‌های حلقوی در جهان است. آب‌سنگ حلقوی یولیتی یک منطقه شهرداری در ایالت یاپ نیز هست. آب‌سنگ حلقوی یولیتی ۴۰ آبخوست خرد دارد که مساحت کل آنها ۴٫۵ کیلومتر مربع (۱٫۷ مایل مربع) است. جمعیت یولیتی در سال ۲۰۰۰، ۷۷۳ نفر بود.

مردم

مردم یولیتی در چهار آبخوست «فالالوپ»، «آسُر»، «مُگمُگ»، و «فِدارای» زندگی می‌کند. دسترسی به فدارای آسان است. زیرا در آن یک باند فرودگاه، هتل ساحلی کوچک، نمایندگی گاز، فروشگاه، و یکی از سه دبیرستان ایالت یاپ قرار دارد. هر آبخوست، رئیس بومی خود را دارد. اما مُگمُگ محل زندگی رئیس کل آب‌سنگ حلقوی یولیتی است. دیگر آبخوست‌های مهم «لُسیاپ»، «سُرلِن»، و «پُتانگِراس» هستند.

آب‌سنگ حلقوی یولیتی محل مناسبی برای ماهی‌گیری و غواصی بود. اما طوفان‌های اخیر برخی آب‌سنگ‌ها را شستند.

سرشماری در یولیتی، کار دشواری است. زیرا ساکنان آن در طول سال برای کار یا تحصیل از آن خارج شده یا به آن بازمی‌گردند. جشن پایان سال تحصیلی، عروسی، یا خاک‌سپاری از زمان‌هایی است که جمعیت یولیتی به مقدار چشمگیری افزایش می‌یابد.

در سال‌های اخیر دسترسی به نیروی برق فراهم شده‌است.

جغرافیا

آب‌سنگ حلقوی یولیتی باختری‌ترین آبخوست در جزایر کارولین است و در فاصله ۵۷۹ کیلومتر (۳۶۰ مایل) جنوب باختر گوآم، ۱٬۳۶۸ کیلومتر (۸۵۰ مایل) خاوری فیلیپین، و ۲٬۱۰۰ کیلومتر (۱٬۳۰۰ مایل) جنوب توکیو قرار دارد. یولیتی اساساً یک آب‌سنگ حلقوی با آب‌سنگ مرجانی، ساحل شن سفید و درختان نخل است. ۴۰ آبخوست کوچک یولیتی به سختی از آب بیرون آمده‌اند و مساحت بزرگ‌ترین آنها تنها ۱٫۳ کیلومتر مربع (۰٫۵۰ مایل مربع) است. اگرچه درازای آب‌سنگ ۳۲ کیلومتر (۲۰ مایل) در امتداد شمالی - جنوبی در ۱۶ کیلومتر (۹٫۹ مایل) است. میانگین ژرفای لنگرگاه آن ۲۴ متر (۷۹ فوت) تا ۳۰ متر (۹۸ فوت) آست.

نقشه آب‌سنگ حلقوی یولیتی

تاریخ

اروپائیان

نخستین اروپایی وارد شده به یولیتی یک ناوبر پرتغالی به نام «دیگو دا روچا» در ۱۵۲۵ میلادی بود.[1] بازدید او توسط یک ناوبر اسپانیایی به نام «آلوارو د ساویدرا» سوار بر کشتی «فلوریدا» در ۱ ژانویه ۱۵۲۸ ثبت شد. آلوارو د ساویدرا نام این آب‌سنگ حلقوی را «آبخوست سه پادشاه دانا» نامید. زیرا ورود او همزمان با جشن خاج‌شویان بود. بعدها مردم اسپانیولی آنرا «آبخوست‌های نخودی» نامید.[2] همچنین کاشف اسپانیایی «روئی لوپز د ویلالوبوس» نیز در ۲۶ ژانویه ۱۵۴۳ به این آب‌سنگ حلقوی وارد شد.[3][4] اما تا پیش از بازدید و برداشت جزئیات آن توسط «دون برناردو د اگوی» در ۱۷۱۲ همچنان جدا افتاده باقی ماند. پس از آن در ۱۷۳۱ مبلغان مذهبی انجمن عیسی به رهبری «خوآن آنتونیو کانتوا» و ۱۲ سرباز اسپانیایی به یولیتی وارد شدند.[5]

در ۱۸۹۹ امپراتوری استعماری آلمان، یولیتی را از اسپانیا خرید. در ۱۹۱۴ امپراتوری استعماری ژاپن آنرا در آغاز جنگ جهانی اول اشغال و در ۱۹۲۰ به استناد قیمومت جامعه ملل، رسماً از آن خود کرد.[6]

جنگ جهانی دوم

در آغاز جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی ارتش امپراتوری ژاپن یک باند فروگاه (در آبخوست فالالوپ)، ایستگاه رادیویی، ایستگاه هواشناسی در آب‌سنگ حلقوی یولیتی ساختد.[7]

کشتی یواس‌اس میسیسینوا (ای‌او-۵۹) در حال سوختن (۲۰ نوامبر ۱۹۴۴)

در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم، نبردهای سنگین بسیاری بین نیروی دریایی امپراتوری ژاپن و نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در یولیتی درگرفت.[8][9][10][11][12][13] که به غرق شدن جنگ‌افزارهای بسیاری در این منطقه انجامید. در سال ۲۰۰۳ نشت سوخت از یکی از کشتی سوخت‌رسان یواس‌اس میسیسینوا (ای‌او-۵۹)[6][14] به زیر آب رفته باعث مشکلات زیست‌محیطی در آب‌های یولیتی شد.

کشتی یواس‌اس رندولف (سی‌وی-۱۵) در حال بازسازی پس از حمله کامی‌کازه نیروهای ژاپنی

زبان

مردم یولیتی به زبان یولیتیایی صحبت می‌کنند. تلاش‌های بسیاری برای حفظ این زبان شده‌است. از جمله می‌توان فرهنگ لغت یولیتیایی به زبان انگلیسی را نام برد.[15]

آموزش و پرورش

مدرسه‌های دولتی:[16]

دبیرستان اوتر آیلندز یاپ ("اوتر آیلندز" به معنی "آبخوست‌های دورافتاده")

جستارهای وابسته

پانویس

Quanchi, Max (2005). Historical Dictionary of the Discovery and Exploration of the Pacific Islands. The Scarecrow Press. pp. 215–216. ISBN 0-8108-5395-7.
Langdon, Robert (1975). The Lost Caravel. Sidney: Pacific Publications. p. 268. ISBN 978-0-85807-021-9.
Sharp, Andrew The discovery of the Pacific Islands Oxford, 1960, p.32.
Brand, Donald D. (1967). The Pacific Basin: A History of its Geographical Explorations. New York: The American Geographical Society. p. 123.
Burney, James (1817). A Chronological History of the Discoveries of the South Sea or Pacific Ocean: To the year 1764. London: Luke Hansard & Sons. ISBN 978-1-108-02411-2.
Fulleman, Bob (November 2009). "AO-59 USS Mississinewa". Archived from the original on 15 June 2018. Retrieved 1 July 2018.
"Building the Navy's Bases in World War II: History of the Bureau of Yards and Docks and the Civil Engineering Corps, 1940-1946, Volume II". Washington, D.C.: United States Government Printing Office. 1947. p. 334. Retrieved 18 May 2015.
Jones, Brent (December 2007). "Chapter 8: Reporting For Duty". Mighty Ninety, The Homepage of USS Astoria CL-90.
"Building the Navy's Bases in World War II: History of the Bureau of Yards and Docks and the Civil Engineering Corps, 1940-1946, Volume II". Washington, DC: United States Government Printing Office. 1947. p. 332. Retrieved 18 May 2015.
Spangler, George (March 1998). "Ulithi". USS Laffey.
"ServRon 10: Floating Arsenal". Popular Mechanics: 59. November 1945. Retrieved 18 May 2015.
Slagg, John. "Where is Mog Mog?". Archived from the original on 22 August 2017. Retrieved 1 July 2018.
"World Battlefronts: Mighty Atoll". Time. August 6, 1945.
"Japanese submarine losses". Retrieved 16 September 2010.
"FORMER MICRONESIA PEACE CORPS GROUP FUNDS SCHOLARSHIPS" Pacific Island Report, East-West Center, January 28, 2010. بایگانی‌شده در ۳ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
"Higher Education in the Federated States of Micronesia بایگانی‌شده در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine." Embassy of the Federated States of Micronesia Washington DC. Retrieved on February 23, 2018.

منابع

Columbia Gazetteer of the World. Vol. 1, p. 900
Statoids.com، فهرست تقسیمات کشوری در ایالات فدرال میکرونزی، بازیابی در ۶ ژوئن ۲۰۱۸
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ulithi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۸.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یولیتی موجود است.

Ulithi South Pacific Naval Base George Spangler, March 1998، دربارهٔ نبردهای بین نیروهای ارتش امپراتوری ژاپن و نیروهای دریایی ایالات متحده آمریکا در یولیتی در جنگ جهانی دوم
Ulithi World War II Project، دربارهٔ نبردهای بین نیروهای ارتش امپراتوری ژاپن و نیروهای دریایی ایالات متحده آمریکا در یولیتی در جنگ جهانی دوم
Account of the March 11, 1945 kamikaze attack on Randolph.، دربارهٔ نبردهای بین نیروهای ارتش امپراتوری ژاپن و نیروهای دریایی ایالات متحده آمریکا در یولیتی در جنگ جهانی دوم
Habele, an educational charity serving Ulithi، سازمان خیریه برای یولیتی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Quanchi, Max (2005). Historical Dictionary of the Discovery and Exploration of the Pacific Islands. The Scarecrow Press. pp. 215–216. ISBN 0-8108-5395-7.

[2] Langdon, Robert (1975). The Lost Caravel. Sidney: Pacific Publications. p. 268. ISBN 978-0-85807-021-9.

[3] Sharp, Andrew The discovery of the Pacific Islands Oxford, 1960, p.32.

[4] Brand, Donald D. (1967). The Pacific Basin: A History of its Geographical Explorations. New York: The American Geographical Society. p. 123.

[5] Burney, James (1817). A Chronological History of the Discoveries of the South Sea or Pacific Ocean: To the year 1764. London: Luke Hansard & Sons. ISBN 978-1-108-02411-2.

[Mississinewa-6] Fulleman, Bob (November 2009). "AO-59 USS Mississinewa". Archived from the original on 15 June 2018. Retrieved 1 July 2018.

[7] "Building the Navy's Bases in World War II: History of the Bureau of Yards and Docks and the Civil Engineering Corps, 1940-1946, Volume II". Washington, D.C.: United States Government Printing Office. 1947. p. 334. Retrieved 18 May 2015.

[8] Jones, Brent (December 2007). "Chapter 8: Reporting For Duty". Mighty Ninety, The Homepage of USS Astoria CL-90.

[9] "Building the Navy's Bases in World War II: History of the Bureau of Yards and Docks and the Civil Engineering Corps, 1940-1946, Volume II". Washington, DC: United States Government Printing Office. 1947. p. 332. Retrieved 18 May 2015.

[spangler-10] Spangler, George (March 1998). "Ulithi". USS Laffey.

[popular-11] "ServRon 10: Floating Arsenal". Popular Mechanics: 59. November 1945. Retrieved 18 May 2015.

[12] Slagg, John. "Where is Mog Mog?". Archived from the original on 22 August 2017. Retrieved 1 July 2018.

[13] "World Battlefronts: Mighty Atoll". Time. August 6, 1945.

[14] "Japanese submarine losses". Retrieved 16 September 2010.

[15] "FORMER MICRONESIA PEACE CORPS GROUP FUNDS SCHOLARSHIPS" Pacific Island Report, East-West Center, January 28, 2010. بایگانی‌شده در ۳ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine

[FSMschools-16] "Higher Education in the Federated States of Micronesia بایگانی‌شده در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine." Embassy of the Federated States of Micronesia Washington DC. Retrieved on February 23, 2018.