هسته یکپارچه

هستهٔ یکپارچه یا هستهٔ مونولیتیک (به انگلیسی: Monolithic kernel) نوعی معماری سیستم عامل است، که کل سیستم عامل در حالت سوپروایز و در فضای هسته فعالیت می‌کند. هستهٔ یکپارچه فضای مجازی را بالاتر از سخت‌افزار رایانه به وجود می‌آورد و در مقابل معماری‌هایی مثل ریزهسته مطرح می‌شود.[1]. این فضا شامل درخواست‌های سیستمی اولیه و ابتدایی است که برای همهٔ سرویس‌های سیستم عامل مانند مدیریت پروسه، هم‌زمانی و مدیریت حافظه مورد نیاز است هم‌زمان برای راه‌اندازها ماژول‌های مناسب را در اختیار می‌گذارد. تفاوت اصلی این معماری با میکروکرنل در همین مورد بالا است.

ساختار هسته های یکپارچه هسته ، میکروکرنل و سیستم عامل هسته ترکیبی

ماژول های قابل بارگیری

سیستم عامل های ماژولار مانند OS-9 و مدرن ترین سیستم عامل های یکپارچه مانند OpenVMS ، Linux ، BSD ، SunOS ، AIX و MULTICS می توانند ماژولهای اجرایی را بطور دینامیکی (پویا) بارگیری کنند.

از نظر عملی ، ماژول های بارگذاری پویا به سادگی روشی انعطاف پذیرتر برای کار با تصویر سیستم عامل در زمان اجرا است - در مقایسه با راه اندازی مجدد با تصویر سیستم عامل متفاوت. ماژول ها امکان پذیر کردن آسان قابلیت های سیستم عامل را در صورت نیاز فراهم می کنند. ماژول های قابل بارگیری پویا هنگام مقایسه با ساخت ماژول در تصویر سیستم عامل ، سربار کوچکی را متحمل می شوند.

با این وجود ، در بعضی موارد ، بارگذاری ماژول ها به صورت پویا (در صورت نیاز) کمک می کند تا مقدار کد در فضای هسته به حداقل برسد. به عنوان مثال ، برای به حداقل رساندن ردپای سیستم عامل برای دستگاه های تعبیه شده یا کسانی که منابع سخت افزاری محدود دارند. یعنی ، یک ماژول بارگذاری نشده در حافظه دسترسی تصادفی کمیاب ذخیره می شود.

نمونه‌هایی از معماری یکپارچه

هسته‌های یونیکس

جستارهای وابسته

منابع
  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Monolithic kernel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ خرداد ۱۳۹۹.

ویکی‌پدیا انگلیسی مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Monolithic kernel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ ژوئن ۲۰۲۰.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.