هوپرورش
هوپرورش، خورگی یا اوتریفیکاسیون (به انگلیسی: Eutrophication) پاسخ اکوسیستم به افزایش بیشاز حد مواد طبیعی یا مصنوعی در یک محیط آبی است. این مواد میتوانند در جایگاه مواد مغذی برای ارگانیسمها مانند هومینها یا مواد شیمیایی مانند نیترات یا فسفات باشند که از طریق کود شیمیایی یا پساب وارد آب شدهاند.

شکوفایی سبز
در صورتی که خورگی باعث افزایش جلبکهای سبز گردد، آن را بلوم (شکوفایی اب) مینامند. چهار فاکتور اصلی در این پدیده نقش دارند که شامل: نیتروژن، فسفر، نور خورشید و گاز کربنیک است. عدم وجود هر یک باعث محدود شدن پدیده اوتریفیکاسیون میشود و رشد جلبکها را محدود میکند. البته کاهش دبی رودخانه دز ناشی از کاهش نزولات آسمانی وافزایش رسوبات در بستر این رودخانه از دیگر عوامل میباشند.
دو عنصر فسفر و نیتروژن عناصر مغذی جهت رشد گیاهان در رودخانهها هستند. از بین این دو عنصر فسفر از نظر مغذی بودن بیشتر مورد توجه است و میتوان از طریق کنترل فسفر رشد گیاهان را کنترل نمود.
فسفر در رودخانهها از منابع خارجی ناشی شده و به شکل معدنی PO43- جذب جلبک میگردد و وارد ساختار ترکیبات آلی میشود. وقتی جلبکها میمیرند در طول عمل تجزیه شدن آنها، فسفر به صورت معدنی آزاد میگردد. با این حال به مرور فسفر از طریق تجزیه مواد آلی، رسوب شیمیایی به وسیله آهن، آلومینیوم، کلسیم و مجاورت با ذرات رس تهنشین میشود.

در بین همه نوترینتها، تنها فسفر است که از طریق اتمسفر یا منبع طبیعی در دسترس نیست. به همین دلیل فسفر به عنوان نوترینت محدودکننده در رودخانهها در نظر گرفته میشود. جهت کنترل اوتریفیکاسیون، فسفر ورودی به رودخانه باید کنترل و کاهش داده شود. چناچه میزان فسفر در آب خروجی از رودخانه بیش از آب ورودی باشد میزان فسفر در رودخانه کاهش مییابد.
نیتروژن در اثر بارندگی، ذرات گرد و غبار و تخلیه فاضلابها به آبهای سطحی وارد میشود. در محیطهای آبی، پدیدههای آمونیفیکاسیون، نیتریفیکاسیون، جذب و دنیتریفیکاسیون ممکن است اتفاق افتد.
اثرهای اکولوژیک
خورگی اثرات اکولوژیک متفاوتی دارد:
- کاهش شفافیت آب
- افزایش زیستتوده فیتوپلانکتونها
- مشکلات تصفیه آب
- ایجاد شکوفایی زوپلانکتونی
- افزایش گونههای سمی فیتوپلانکتون
- کاهش عبور نور خورشید
- مرگ ماهیها
- تغییر در گونههای ماکروفیت