ولایت عراق
ولایت عراق نام یکی از ولایات دوره قاجار است که در ۲۰۰ سال پیش به وجود آمد.
در اوایل دوره قاجار ایران به ۵ حکمرانی و ۱۲ حکومت‌نشین مستقل تقسیم شد. در آن زمان محدوده ولایت عراق جزوی از حکمرانی کردستان و کرمانشاهان بود. در سال ۱۲۳۷ قمری پس از مرگ حکمران کردستان، قلمرو حکمرانی او به چند حکومت‌نشین تبدیل شد. در این زمان ولایت عراق به وجود آمد.[1] شهر سلطان آباد (اراک کنونی) که در همان سال‌ها به دست یوسف خان گرجی(سپهدار اعظم) به عنوان حاکم‌نشین ولایت عراق انتخاب شد.[2]
محدوده ولایت عراق بر اساس اسناد موجود در گذشته از شمال به ساوه و زرندیه، از غرب به همدان و ملایر، از جنوب به بروجرد و کمره و از شرق به محلات و قم محدود می‌شد.[2] مناطقی مانند کزاز، سربند، شهرستان فراهان[3]، وفس و بزچلو و شرا[4] جزو این ولایت بودند.
منابع
- امیراحمدیان، بهرام (۱۳۸۳). تقسیمات کشوری. دفتر پژوهش‌های فرهنگی. ص. ۸۰-۸۱.
- «عراق سلطان‌آباد، اراک». تربیت. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ دی ۱۳۹۱.
- شناسی آذری، لاله (۱۳۸۳). «اوضاع اجتماعی- اقتصادی ایالات و ولایات ایران در سال ۱۳۱۰ به روایت اسناد». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۸۵): ۶۵.
- علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «شرا»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در http://www.vajehyab.com/?q=شّرا).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.