پارامسی

پارامسی‌ها(به انگلیسی: Paramecium)(‎/ˌpærəˈmiːʃəm, -ˈmiːʃiəm, -ˈmiːsiəm/‎ parr-ə-MEE-sh(ee-)əm، parr-ə-MEE-see-əm[1]) پروتوزوئرهای تک سلولی هستند و در شاخه مژک‌داران و سلسله پروتیستا طبقه‌بندی می‌شوند. آنها در آب‌های آرام و آبگیرهای راکد زندگی می‌کنند و بخش اصلی زنجیرهٔ غذایی را تشکیل می‌دهند.[2] آنها از پسماندهٔ جلبکها و سایر موجودات ریز تغذیه می‌کنند و خودشان توسط موجودات کوچک دیگر خورده می‌شوند. تمام اعضای شاخه مژک‌داران به وسیله برآمدگی‌های ریز مو مانندی که مژک (پنیکول) نامیده می‌شود حرکت می‌کنند.

پارامسی
Paramecium aurelia
آرایه‌شناسی
حوزه: یوکاریوت
فرمانرو: آغازیان
بالاشاخه: حبابچه‌داران
شاخه: مژک‌داران
رده: Oligohymenophorea
راسته: Peniculida
تیره: پارامسیان
سرده: Paramecium
مولر، ۱۷۷۳
گونه‌ها

Paramecium aurelia
Paramecium bursaria
Paramecium caudatum
Paramecium tetraurelia

حرکت

حرکت پارامسی به این صورت است که اگر ضربان به سمت عقب باشد حرکت جانور به سمت جلو است و اگر ضربان به سمت جلو باشد حرکت به سمت عقب است و اگر ضربان مایل باشد جانور به دور خود می‌چرخد؛ و در حالی که می‌چرخد به سمت جلو و عقب حرکت می‌کند.[3] پارامسی قادر نیست شکل بدنش را مانند آمیب تغییر دهد زیرا غشای (پوسته ی) بیرونی ضخیم و سختی به نام پلیکل دارد. پلیکل غشای سلولی را فرا می‌گیرد.

انواع هسته

پارامسی دو نوع هسته دارد. هستهٔ بزرگ ماکرونوکلئوس نامیده می‌شود و فعالیتهایی مانند تنفس، سنتز پروتئین و هضم غذا را کنترل می‌کند. هستهٔ کوچک‌تر میکرونوکلئوس می‌باشد و تنها در طی تولید مثل به کار گرفته می‌شود. تولید مثل در پارامسی شامل تبادل DNA بین میکرونوکلئوس است. برای انجام این امر دو پارامسی از طول به هم می‌چسبند و از طریق دهان سلولی به هم ملحق می‌شوند. این فرایند گشنگیری نامیده می‌شود و نوعی تولید مثل جنسی در میکروارگانیسم‌ها می‌باشد.

واکوئل انقباضی (یا ضربان دار) در سلولهای جانوری برای بیرون راندن آب اضافی به کار می‌رود. واکئول انقباضی شکلی شبیه به ستاره دارد.

غذا خوردن

پارامسی‌ها هتروتروف هستند. یعنی باید از غذا برای کسب انرژی استفاده کنند. غذا از طریق دهان سلولی وارد می‌شود و به شیار دهانی می‌رود. در انتهای شیار دهانی واکئول غذایی شکل می‌گیرد. واکئول غذایی تا زمانی که هضم شود در سیتوپلاسم باقی می‌ماند. ذرات غذایی تجزیه نشده از طریق سوراخ مخرجی دفع می‌شود.[4][5] ناحیهٔ تو رفته و کنگره‌دار، جایی که غذا وارد پارامسی می‌شود شیار دهانی نام دارد.

رفتار

پارامسی می‌تواند به دما، غذا، اکسیژن و توکسین‌ها پاسخ دهد و همچنین مکانیسم دفاعی بسیار ساده‌ای دارد. درون پلیکل اعضای نخ مانندی به نام تریکوسیست وجود دارد. پارامسی برای گرفتار کردن شکارچی‌ها و برای بزرگتر به نظر رسیدن تریکوسیست‌ها را به بیرون پرتاب می‌کنند. همچنین می‌دانیم پارامسی‌ها می‌توانند رفتار اجتنابی از خود نشان دهند. مانند وقتی که یک پارامسی از کنار محرک‌های منفی و ناخوشایند دور می‌شود.

انواع

دو نوع سیتوپلاسم در پارامسی وجود دارد. سیتوپلاسمی که در کناره‌ها قرار دارد صاف و کم‌تراکم است و اکتوپلاسم نامیده می‌شود. بقیهٔ سیتوپلاسم غلیظ تر است و اندوپلاسم نامیده می‌شود.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "paramecium". Merriam-Webster Dictionary.
  2. Plattner, Helmut (2016). Witzany, G.; Nowacki, M., eds. "Signals Regulating Vesicle Trafficking in Paramecium Cells". Biocommunication of Ciliates. Springer: 83–96.
  3. Blake, John R.; Sleigh, Michael A. (1974). "Mechanics of ciliary locomotion". Biological Reviews. 49 (1): 85–125. doi:10.1111/j.1469-185x.1974.tb01299.x.
  4. Reece, Jane B.; et al. (2011). Campbell Biology. San Francisco: Pearson Education. p. 584. ISBN 9780321558237.
  5. Mast, S. O. (1947). "The food-vacuole in Paramecium". The Biological Bulletin. 92 (1): 31–72. doi:10.2307/1537967.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.