پاروویریده

پاروویریده یا خانوادهٔ پاروویروس‌ها (نام علمی: Parvoviridae)، خانواده‌ای از ویروس‌های بیماری‌زای در جانوران است. ژنوم این ویروس‌ها به‌صورت یک دی‌ان‌ای خطی و تک‌رشته‌ای (ssDNA) است. پاروویروس‌ها در مقایسه با اکثر ویروس‌ها کوچک‌تر بوده و قطری معادل ۲۳–۲۸ نانومتر دارند. ژنوم این ویروس‌ها محصور در کپسیدی با آرایش بیست‌وجهی است که دارای یک سطح بیرونی ناهموار است.

پاروویریده
تصویر میکروسکوپ الکترونی از پاروویروس سگ
طبقه‌بندی ویروس
Group: گروه II بالتیمور (دی‌ان‌ای ویروس تک‌رشته‌ای)
تیره: پاروویریده
زیرخانواده

پاروویرینه
دنسوویرینه
هاماپاروویرینه

پاروویروس‌های بیماری‌زا در جانوران، نخستین بار در دههٔ ۱۹۶۰ کشف شدند. نخستین پاروویروس بیماری‌زا در انسان، با عنوان پاروویروس بی۱۹ در سال ۱۹۷۴ کشف شد. در ابتدا در سال ۱۹۷۱، پاروویروس‌ها به‌عنوان یک سرده طبقه‌بندی شدند اما آن‌ها در سال ۱۹۷۵، به یک خانواده زیست‌شناسی ارتقا یافتند. پاروویروس‌ها نام خود را از کلمه لاتین parvum به‌معنای «کوچکـ» گرفته‌اند، که به کوچک بودن اندازهٔ این ویروس‌ها اشاره دارد.

ژنوم

پاروویروس‌ها دارای ژنوم دی‌ان‌ای خطی، تک رشته‌ای هستند که طول آن حدود ۴–۶ هزار باز (kb) است.[1][2]

ساختار
ترسیم شماتیک از یک پاروویروس
ترسیمی از کپسید پاروویروس سگ که حاوی ۶۰ مونومر پروتئین کپسید است.

قطر پاروویروس‌ها، ۲۳–۲۸ نانومتر است و از یک ژنوم محصور در داخل یک کپسید تشکیل شده‌است که یک بیست‌وجهی با سطحی ناهموار است. کپسید از ۶۰ زنجیره پلی‌پپتیدی ساخته شده‌است.[2]

بیماری‌زایی
کودک مبتلا به بیماری پنجم

در انسان، برجسته‌ترین ویروس‌هایی که باعث بیماری می‌شوند، پارواویروس بی۱۹ و ویروس بوکاویروس انسانی شماره ۱ است. عفونت بی۱۹ اغلب بدون علامت است اما می‌تواند به روش‌های مختلفی از جمله بیماری پنجم با بثورات پوستی در کودکان، کم‌خونی مداوم در افراد مبتلا به نقص ایمنی و در افرادی که هموگلوبینوپاتی زمینه‌ای دارند، بیماری‌زا باشد.[3] رتیکولوسیتوپنی گذرا، خیز جنینی در زنان باردار و آرتروپاتی ناشی از بوکاویروس انسانی شمارهٔ ۱، یکی از علل شایع عفونت حاد دستگاه تنفسی است، به ویژه در کودکان خردسال، که خس‌خس یکی از علائم رایج این عفونت است. پاروویروس‌های دیگر مرتبط با بیماری‌های مختلف در انسان شامل پاروویروس انسانی ۴ و بوفاویروس انسانی است.[4]

پاروویروس‌های بیماری‌زا برای جانوران گوشت‌خوار در سرده پروتوپاروویروس هستند و بر خلاف پاروویروس‌های انسانی، خطرناک و گاهی کشنده‌اند.[2] پاروویروس سگباعث ایجاد بیماری شدید در سگ‌ها می‌شود که شایع‌ترین علامت آن آنتریت خونریزی دهنده است، این بیماری در ۷۰٪ از توله سگ‌های مبتلا شده، باعث مرگ و میر می‌شود اما این بیماری معمولاً در کمتر از ۱٪ از سگ‌های بالغ مبتلا، کشنده است.[5] پنلوکوپنی، یا پاروویروس گربه‌سانان ویروسی مشابه پاروویروس سگ است.[6] این ویروس، باعث عوارض شدیدی در گربه‌ها می‌شود.[7][8] پاروویروس خوک‌ها، از دلایل اصلی ناباروری در خوک‌ها بوده و این عفونت، اغلب منجر به مرگ جنین می‌شود.[9]

طبقه‌بندی

خانواده ویروسی پاروویریده، تنها خانواده در راسته پیکوویرالس است و پیکوویرالس نیز تنها راسته در رده کویینتوویریستس (Quintoviricetes) است. پاروویریده دارای سه زیرخانواده، ۲۶ سرده و ۱۲۶ گونه شناسایی شده تا سال ۲۰۲۰ است.[10][11]

  • دنسوویرینه (۱۱ سرده، ۲۱ گونه)
Aquambidensovirus (3 گونه)
Blattambidensovirus (1 گونه)
Diciambidensovirus (1 گونه)
Hemiambidensovirus (2 گونه)
Iteradensovirus (5 گونه)
Miniambidensovirus (1 گونه)
Muscodensovirus (1 گونه)
Pefuambidensovirus (1 گونه)
Protoambidensovirus (2 گونه)
Scindoambidensovirus (3 گونه)
Tetuambidensovirus (1 گونه)
  • هاماپاروویرینه (۵ سرده، ۲۱ گونه)
Brevihamaparvovirus (2 گونه)
Chaphamaparvovirus (16 گونه)
Hepanhamaparvovirus (1 گونه)
Ichthamaparvovirus (1 گونه)
Penstylhamaparvovirus (1 گونه)
Amdoparvovirus (5 گونه)
Artiparvovirus (1 گونه)
Aveparvovirus (3 گونه)
Bocaparvovirus (28 گونه)
Copiparvovirus (7 گونه)
Dependoparvovirus (11 گونه)
Erythroparvovirus (7 گونه)
Loriparvovirus (1 گونه)
Protoparvovirus (15 گونه)
Tetraparvovirus (6 گونه)[12]

منابع
  1. Mietzsch M, Pénzes JJ, Agbandje-McKenna M (20 April 2019). "Twenty-Five Years of Structural Parvovirology". Viruses. 11 (4): 362. doi:10.3390/v11040362. PMC 6521121 Check |pmc= value (help). PMID 31010002.
  2. Cotmore SF, Agbandje-McKenna M, Canuti M, Chiorini JA, Eis-Hubinger AM, Hughes J, Mietzsch M, Modha S, Ogliastro M, Pénzes JJ, Pintel DJ, Qiu J, Soderlund-Venermo M, Tattersall P, Tijssen P (March 2019). "ICTV Virus Taxonomy Profile: Parvoviridae". J Gen Virol. 100 (3): 367–368. doi:10.1099/jgv.0.001212. PMC 6537627 Check |pmc= value (help). PMID 30672729. Retrieved 24 January 2021.
  3. Fonseca EK (February 2018). "Etymologia: Parvovirus". Emerg Infect Dis. 24 (2): 293. doi:10.3201/eid2402.ET2402. PMC 5782889.
  4. Qiu J, Söderlund-Venermo M, Young NS (January 2017). "Human Parvoviruses". Clin Microbiol Rev. 30 (1): 43–113. doi:10.1128/CMR.00040-16. PMC 5217800. PMID 27806994.
  5. Decaro N, Buonavoglia C (24 February 2012). "Canine parvovirus--a review of epidemiological and diagnostic aspects, with emphasis on type 2c". Vet Microbiol. 155 (1): 1–12. doi:10.1016/j.vetmic.2011.09.007. PMC 7173204 Check |pmc= value (help). PMID 21962408.
  6. "Rationalization and extension of the taxonomy of the family Parvoviridae" (PDF). ICTV. Retrieved 24 January 2021.
  7. Parrish CR (March 1995). "Pathogenesis of feline panleukopenia virus and canine parvovirus". Baillieres Clin Haematol. 8 (1): 57–71. doi:10.1016/s0950-3536(05)80232-x. PMC 7134857 Check |pmc= value (help). PMID 7663051.
  8. "Feline panleukopenia". American Veterinary Medical Association. Retrieved 24 January 2021.
  9. Mészáros I, Olasz F, Cságola A, Tijssen P, Zádori Z (20 December 2017). "Biology of Porcine Parvovirus (Ungulate parvovirus 1)". Viruses. 9 (12): 393. doi:10.3390/v9120393. PMC 5744167. PMID 29261104.
  10. "Re-organize the family Parvoviridae" (docx). ICTV. Retrieved 24 January 2021.
  11. "Virus Taxonomy: 2020 Release". International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV). March 2021. Retrieved 10 May 2021.
  12. "Virus Taxonomy: 2020 Release". International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV). March 2021. Retrieved 10 May 2021.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.