کروموزوم ۷ (انسان)

کروموزوم ۷ (انسان)
کروموزوم ۷ (انسان)
	جفت کروموزوم ۷ انسان (پس از ظاهر کردن یا گیمساسازی). . یکی از پدر، و یکی از مادر.
ویژگی‌ها
طول(جفت باز)	159,345,973 bp
تعداد ژن	۲٬۱۴۶
نوع	اتوزوم
میان‌پار	میان‌پار [1]
شناسه‌ها
RefSeq	NC_000007
ژن‌بانک	CM000669

کروموزوم ۷ (انسان)، یکی از ۲۳ جفت کروموزوم در بشر است. انسان‌ها به طور معمول دو نسخه از این کروموزوم را در سلول‌های خود دارند. کروموزوم ۷ انسان در حدود ۱۵۹ میلیون[2] جفت باز (اجزای تشکیل‌دهندهٔ دی‌ان‌ای) را پوشش می‌دهد و دربرگیرندهٔ بین ۵ تا ۵٫۵ درصد از کل دی‌ان‌ای در سلول‌های انسان است.

ایدئو گرام کروموزوم ۷ (انسان). MBP به معنی مگا جفت باز است. برای مشاهدهٔ دیگر منابع جایگاه کروموزومی را ببینید.

شناسایی هویت ژن‌ها در هر کروموزوم یکی از زمینه‌های فعال در پژوهش‌های ژنتیکی امروز است. پژوهش‌گران از روش‌های گوناگونی برای پیش‌بینی تعداد ژن در هر کروموزوم استفاده می‌کنند، از این رو شمار تخمینی ژن‌ها در هر کروموزوم همیشه یک‌سان نیست. دانشمندان بر این باورند که کروموزوم ۷ انسان به احتمال زیاد دربرگیرندهٔ بین ۱۰۰۰ تا ۱۴۰۰ ژن است. این کروموزوم همچنین دربرگیرندهٔ یک خوشهٔ ژنی جعبهٔ ریخت‌سازِ است.[3]

جستارهای وابسته

منابع

"Table 2.3: Human chromosome groups". Human Molecular Genetics (2nd ed.). Garland Science. 1999.
What is chromosome 7, "Genetics Home Reference" of کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده آمریکا. April 2008. [2014-05-14].
Hillier LW, Fulton RS, Fulton LA, Graves TA, Pepin KH, Wagner-McPherson C, Layman D, Maas J, Jaeger S, Walker R, Wylie K, Sekhon M, Becker MC, O'Laughlin MD, Schaller ME, Fewell GA, Delehaunty KD, Miner TL, Nash WE, Cordes M, Du H, Sun H, Edwards J, Bradshaw-Cordum H, Ali J, Andrews S, Isak A, Vanbrunt A, Nguyen C, Du F, Lamar B, Courtney L, Kalicki J, Ozersky P, Bielicki L, Scott K, Holmes A, Harkins R, Harris A, Strong CM, Hou S, Tomlinson C, Dauphin-Kohlberg S, Kozlowicz-Reilly A, Leonard S, Rohlfing T, Rock SM, Tin-Wollam AM, Abbott A, Minx P, Maupin R, Strowmatt C, Latreille P, Miller N, Johnson D, Murray J, Woessner JP, Wendl MC, Yang SP, Schultz BR, Wallis JW, Spieth J, Bieri TA, Nelson JO, Berkowicz N, Wohldmann PE, Cook LL, Hickenbotham MT, Eldred J, Williams D, Bedell JA, Mardis ER, Clifton SW, Chissoe SL, Marra MA, Raymond C, Haugen E, Gillett W, Zhou Y, James R, Phelps K, Iadanoto S, Bubb K, Simms E, Levy R, Clendenning J, Kaul R, Kent WJ, Furey TS, Baertsch RA, Brent MR, Keibler E, Flicek P, Bork P, Suyama M, Bailey JA, Portnoy ME, Torrents D, Chinwalla AT, Gish WR, Eddy SR, McPherson JD, Olson MV, Eichler EE, Green ED, Waterston RH, Wilson RK (Jul 2003). "The DNA sequence of human chromosome 7". Nature. 424 (6945): 157–64. Bibcode:2003Natur.424..157H. doi:10.1038/nature01782. PMID 12853948.</bn>Lichtenbelt KD, Hochstenbach R, van Dam WM, Eleveld MJ, Poot M, Beemer FA (Jan 2005). "Supernumerary ring chromosome 7 mosaicism: case report, investigation of the gene content, and delineation of the phenotype" (PDF). American Journal of Medical Genetics Part A. 132A (1): 93–100. doi:10.1002/ajmg.a.30408. PMID 15580634. Archived from the original (PDF) on 17 December 2013. Retrieved 11 January 2017.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Chromosome 7 (human)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] "Table 2.3: Human chromosome groups". Human Molecular Genetics (2nd ed.). Garland Science. 1999.

[2] What is chromosome 7, "Genetics Home Reference" of کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده آمریکا. April 2008. [2014-05-14].

[Hillier_2003-3] Hillier LW, Fulton RS, Fulton LA, Graves TA, Pepin KH, Wagner-McPherson C, Layman D, Maas J, Jaeger S, Walker R, Wylie K, Sekhon M, Becker MC, O'Laughlin MD, Schaller ME, Fewell GA, Delehaunty KD, Miner TL, Nash WE, Cordes M, Du H, Sun H, Edwards J, Bradshaw-Cordum H, Ali J, Andrews S, Isak A, Vanbrunt A, Nguyen C, Du F, Lamar B, Courtney L, Kalicki J, Ozersky P, Bielicki L, Scott K, Holmes A, Harkins R, Harris A, Strong CM, Hou S, Tomlinson C, Dauphin-Kohlberg S, Kozlowicz-Reilly A, Leonard S, Rohlfing T, Rock SM, Tin-Wollam AM, Abbott A, Minx P, Maupin R, Strowmatt C, Latreille P, Miller N, Johnson D, Murray J, Woessner JP, Wendl MC, Yang SP, Schultz BR, Wallis JW, Spieth J, Bieri TA, Nelson JO, Berkowicz N, Wohldmann PE, Cook LL, Hickenbotham MT, Eldred J, Williams D, Bedell JA, Mardis ER, Clifton SW, Chissoe SL, Marra MA, Raymond C, Haugen E, Gillett W, Zhou Y, James R, Phelps K, Iadanoto S, Bubb K, Simms E, Levy R, Clendenning J, Kaul R, Kent WJ, Furey TS, Baertsch RA, Brent MR, Keibler E, Flicek P, Bork P, Suyama M, Bailey JA, Portnoy ME, Torrents D, Chinwalla AT, Gish WR, Eddy SR, McPherson JD, Olson MV, Eichler EE, Green ED, Waterston RH, Wilson RK (Jul 2003). "The DNA sequence of human chromosome 7". Nature. 424 (6945): 157–64. Bibcode:2003Natur.424..157H. doi:10.1038/nature01782. PMID 12853948.</bn>Lichtenbelt KD, Hochstenbach R, van Dam WM, Eleveld MJ, Poot M, Beemer FA (Jan 2005). "Supernumerary ring chromosome 7 mosaicism: case report, investigation of the gene content, and delineation of the phenotype" (PDF). American Journal of Medical Genetics Part A. 132A (1): 93–100. doi:10.1002/ajmg.a.30408. PMID 15580634. Archived from the original (PDF) on 17 December 2013. Retrieved 11 January 2017.