کلارا آبکار

کلارا آبکار (ارمنی: Կլարա Աբգար‎؛ زاده ۱۲۹۴ – درگذشته ۱۳۷۵)، مینیاتورساز و تذهیب‌کار ارمنی‌تبار اهل ایران بود.

کلارا آبکار
نام در زمان تولدکلارا آبکاریان
Կլարա Աբգարյան
زادهٔ۱۲۹۴ خورشیدی[1]
۱۹۱۵ میلادی
تهران[2]، ایران
درگذشت۱ فروردین ۱۳۷۵[3]
۲۰ مارس ۱۹۹۶
تهران[4]
علت درگذشتدر پی بیماری چندماهه
آرامگاهآرامستان بوراستان[5]
ملیتایرانی ارمنی‌تبار
پیشهنگارگر
سبکنگارگری، مینیاتور، تذهیب، تشعیرسازی، گره‌چینی
همسر(ها)ازدواج نکرد
آرامگاه کلارا آبکار در گورستان بوارستان

کلارا آبکار هیچگاه آثار خود را به معرض فروش نگذاشت.[6]

ابتدای زندگی

«کلارا آبکار هوُانجانی» از خانوادهٔ نامی آبکاریان جلفای اصفهان بود. وی در سال ۱۹۱۶ میلادی (۱۲۹۴ شمسی) در تهران به دنیا آمد.[7]

تحصیلات

در مدرسهٔ ارامنهٔ «داوتیان» (که بعدها کوشش نامیده شد) به تحصیل پرداخت.[8] کلارا آبکار در دوران مدرسه، نقاشی را نزد مارکار قرابگیان (دِو) و هاکوپ وارتانیان می‌آموزد.[9]

زندگی هنری

در تهران نزد استاد محمد مهروان طراح بزرگ تمبر ایران ، نگارگری ایرانی و مینیاتور را فرا گرفت.[10]

بیماری و درگذشت

در آذرماه ۱۳۷۴ کلارا بیمار شد و در بیمارستان الوند که نزدیک منزلش بود بستری گردید. حدود ۳ ماه کلارا در بیمارستان الوند بود.[11]

کلارا آبکار در بامداد اول فروردین ۱۳۷۵ برابر با ۲۰ مارس ۱۳۷۵ در بیمارستان آریا درگذشت.[12][13][14] و در قبرستان ارامنه به خاک سپرده شد[15].

آثار

مناظر اسب‌سواری، طبیعت بی‌جان، گل‌ها، آرامگاه خیام و عطار از سوژه‌های مورد علاقهٔ این هنرمند برای کشیدن تابلوی مینیاتوری بود. آبکار همچنین در به تصویر کشیدن مجالس بزم تبحر داشت.[16]

از تابلوهای معروف او می‌توان به «انوشیروان و بزرگمهر»، «شکار بهرام»، «یوسف و زلیخا»، «پیرزن و سلطان سنجر»، «مجلس شیخ صنعان»، «دختر ترسا»، «بزم» و «باده عشق» اشاره کرد[17].

معروف‌ترین آثار آبکار عبارت اند از: انوشیروان و بزرگمهر، شکار بهرام، یوسف و زلیخا، پیرزن و سلطان سنجر و تاج پیمان (نگین کاری روی نقره). وی همچنین تابلوهای بسیاری در زمینهٔ تذهیب دارد که تذهیب هشت ظلعی او با طرح بته جقه بسیار معروف است.[18]

نمایشگاه‌ها

وی اولین نمایشگاه آثار خود را در سال ۱۳۶۷ در موزه هنرهای ملی ایران برگزار کرد.[19]

افتخارات

کلارا آبکار در زمان حیات خویش از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان «استاد» را دریافت کرد.[20]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. [[#راسخون|]].
  2. [[#راسخون|]].
  3. [[#راسخون|]].
  4. [[#راسخون|]].
  5. [[#راسخون|]].
  6. بِربِریان، پیمان.
  7. بِربِریان، پیمان.
  8. بِربِریان، پیمان.
  9. بِربِریان، پیمان.
  10. «استاد محمد مهروان، نگارگر».
  11. صدرنیا، پیمان.
  12. باقری، حقوق زنان.
  13. بِربِریان، پیمان.
  14. همشهری آنلاین، -.
  15. ایسنا، اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟.
  16. ایسنا، اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟.
  17. نواندیش، یادی از «کلارا آبکار» نخستین بانوی مینیاتوریست ایران، ۲۵.
  18. پیمان، چهره های معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران.
  19. ایسنا، اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟.
  20. بِربِریان، پیمان.

منابع
  • Navasargian, Alice (1997). Iran - Armenia: Golden Bridges: 20th Century Iranian-Armenian Painters. Glendale: AAA Publishing House. p. 98-103. ISBN 978-0-9697620-0-3.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.