یرواند ناهاپتیان
یرواند ناهاپتیان (ارمنی: Երուանդ Նահապետյան; انگلیسی: Yervand Nahapetian; زاده ۱۲۹۲ خورشیدی، جلفای نو، اصفهان - درگذشته ۱۳۸۵، جلفای نو، اصفهان)، نقاش ایرانی ارمنیتبار بود. یرواند ناهاپتیان یکی از پایهگذاران آبرنگ ایران است.[1]
پیشنویس:یرواند ناهاپتیان
یرواند ناهاپتیان | |
---|---|
نام در زمان تولد | یرواند ناهاپتیان |
زادهٔ | ۱۹۱۳ (میلادی) جلفای نو، اصفهان، ایران |
درگذشت | ۲۰۰۶ (۹۲−۹۳ ساله) جلفای نو، اصفهان، ایران |
ملیت | ایرانی |
شناختهشده برای | نقاشی |
سبک | آبرنگ |
جنبش | جلفای نو |
زندگینامه
یرواند ناهاپتیان ۱۲۹۶ خورشیدی (۱۹۱۶ میلادی) در جلفای اصفهان چشم به جهان گشود.[2]
یرواند تحصیلات ابتدایی را در یکی از مدارس جلفای اصفهان به پایان رسانید.[3] و تحصیلات متوسطه را در کالج اصفهان (دبیرستان ادب) آغاز کرد و تا سال چهارم ادامه داد و آنگاه ترک تحصیل کرد[4] و در شرکت نفت استان خوزستان مشغول به کار شد[5] و سپس برای انجام خدمت سربازی به اصفهان بازگشت[6] و پس از پایان خدمت نظام به کار نقاشی پرداخت.[7]
زندگی حرفهای
یرواند نقاشی را از هفت سالگی آغاز کرد. زمانیکه سارگیس خاچاتریان را برای نقاشی به اصفهان دعوت کردند و در دوران جنگ جهانی، الکساندر نرسسیان هنرمند ارمنی ایتالیایی به ایران آمد؛ نهاپتیان از حضور این دو نقاش برجستهٔ ارمنی بهره برد و پس از آموزش نقاشی بهطور تخصصی به نقاشی با آبرنگ پرداخت. او یکی از شخصیتهای مؤثر در شکلگیری مکتب نقاشی آبرنگ معاصر اصفهان بود.
در آثار آغازین خود و باتوجه به تعلیمات و آموزشهایی که دیده بود، به شیوهٔ امپرسیونیسم قلم میزد، اما چون این شیوه برای اجتماع اطافش شناخته شده نبود از آثار اولیهٔ او استقبال چندانی نشد؛ بنابراین یرواند درادامه شیوهٔ رئالیسم را برگزید و پس از شکوفایی هنریاش به مدتت سه سال نزد حاج مصورالملکی میرفت و آموزش مینیاتور دید و از این رو رد پای نقاشی ایرانی و قلمگیریهایی به شیوهٔ مصورالملکی را نیز در آثار آبرنگ یرواند میتوان دید.
طبیعت بیجان، مناظر اصفهان، کارگاههای سنتی، مسگریها، عصارخانهها، کوچ عشایر، کاروانهای رفته در کویرها، مساجد، کلیساها و بازارهای شهر بخشی از سوژههای او هستند که بسیاری از آنها در موزههای ایران و جهان نگهداری میشوند. آثار ایشان تا به حال ۲ بار در حراج تهران فروخته شدهاست.
یرواند پیوندی با طبیعت داشت و در آثارش حقیقت زندگی اطرافش را بیان میکند. او بیش از دیگر همنسلانش دلبسته شیوه طراحی و رنگگذاری با شکوه نقاشیهای کلاسیک ایرانی شد، هرچند علاوه بر مینیاتور، درکشیدن مناظر و به خصوص دورنماهایی از فضاهای شهری، معماری و زندگی مردم نیز مهارت چشمگیری یافت.
آثار
مشخصه اصلی کارهای یرواند ناهاپتیان را باید در رنگهای روشن و درخشانی که برمیگزید و نیز سوژههایش جستجو کرد.[10]
جستارهای وابسته
پانویس
- لازاریان، دانشنامه ایرانیان ارمنی، ۳۶۰.
- نظری نوری، دانشنامه ایرانیان ارمنی، 20.
- کاویانی، معرفی چند چهره درخشان هنر معاصر اصفهان، 201.
- کاویانی، معرفی چند چهره درخشان هنر معاصر اصفهان، 201.
- کاویانی، معرفی چند چهره درخشان هنر معاصر اصفهان، 201.
- کاویانی، معرفی چند چهره درخشان هنر معاصر اصفهان، 201.
- کاویانی، معرفی چند چهره درخشان هنر معاصر اصفهان، 201.
- -، جامعهٔ هنری هنرهای تجسمی سوگوار درگذشت هنرمند نقاشی آبرنگ.
- فرید، یرواند نهاپتیان و نقاشی آبرنگ.
- فرید، یرواند نهاپتیان و نقاشی آبرنگ.
منابع
- اکبرزاده، مهدی علی (۱۳۹۳). «یرواند نهاپتیان، از بنیانگذاران مکتب نقاشی آبرنگ ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هجدهم (۶۹). دریافتشده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۸.
- فرید، کیانوش (۱۳۹۱). «یرواند نهاپتیان و نقاشی آبرنگ». رادیو زمانه. دریافتشده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۸.
- لازاریان، ژانت د (۱۳۸۲). دانشنامه ایرانیان ارمنی. تهران: انتشارات هیرمند. صص. ۳۶۱–۳۶۰. شابک ۹۶۴-۶۹۷۴-۵۰-۳.
- نظری نوری، عنایت الله (۱۳۸۵). «یرواند قلمی سحرانگیز داشت». تندیس: ۲۰.
- «استاد یرواند نهاپتیان». تبیان. دریافتشده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۸.
- http://arthibition.net/fa/yervandnahapetian
- «جامعهٔ هنری هنرهای تجسمی سوگوار درگذشت هنرمند نقاشی آبرنگ». ایسنا. ۱۳۸۵. دریافتشده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۸.
- «چهرههای معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هفدهم (۶۴). ۱۳۹۲. دریافتشده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۸.
- http://www.artnet.com/artists/yervand-nahapetian/
- نقاشان ارمنی در جنبش مدرنیسم ایران - جواد مجابی - تندیس - ۱۳۸۷ - شماره ۱۳۹ - صص ۱۲–۱۳
- معرفی چند چهره درخشان هنر معاصر اصفهان - دانشکده ادبیات و علوم انسانی (دانشگاه اصفهان) - مصطفی کاویانی - ۱۳۷۹ - شماره ۲۰ ۲۱ و ۲۲ - صص ۱۸۳–۲۹۴
- Navasargian, Alice (1997). Iran - Armenia: Golden Bridges: 20th Century Iranian-Armenian Painters. Glendale: AAA Publishing House. p. 82-85. ISBN 978-0-9697620-0-3.