گروه بزرگ اختروش سترگ

گروه بزرگ اختروش سترگ (به انگلیسی: Huge Large Quasar Group) که به اختصار آن را به شکل Huge-LQG و همچنین U1.27 نیز نمایش می‌دهند، یک گروه بزرگ اختروش است که از ۷۳ اختروش تشکیل شده و ۴ میلیارد سال نوری پهنا دارد. تا پیش از کشف دیوار بزرگ هرکول-کورونا بوریلیس در نوامبر ۲۰۰۳،[1][2][3] Huge-LQG بزرگترین ساختار شناخته شده در گیتی بود.[4][5][6]

نقشه چگالی اختروش Huge-LQG (دایره‌های مشکی) در مجاورت گروه بزرگ اختروش کلوز-کمپوسانو (صلیبهای قرمز) – نقشه توسط آر. جی. کلوز از دانشگاه مرکزی لنکاشایر ارائه شده‌است.

این گروه بزرگ اختروش در نوامبر ۲۰۱۲، توسط تیمی از اخترشناسان به سرپرستی راجر جی. کلوز در دانشگاه مرکزی لنکاشایر کشف شد. اخترشناسان از داده‌های نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون استفاده نمودند.

اندازه

طول Huge-LQG در حدود ۱۲۴۰ مگاپارسک (۴ میلیارد سال نوری)، عرض آن ۶۴۰ مگاپارسک و ارتفاعش ۳۷۰ مگاپارسک می‌باشد[7] و یکی از غول‌آساترین ساختارهای شناخته‌شده گیتی است. جرم آن در حدود (بر حسب جرم خورشیدی) است. Huge-LQG در ابتدا U1.27 خوانده می‌شد زیرا میانگین انتقال به سرخ آن ۱.۲۷ است و همچنین در صورت فلکی شیر قرار دارد.[8] Huge-LQG در حدود ۶۱۵ مگاپارسک با گروه بزرگ اختروش کلوز-کمپوسانو (U1.28) گه در سال ۱۹۹۱ کشف شد، فاصله دارد.

اصل کیهان‌شناختی
نوشتار اصلی: اصل کیهان‌شناختی

بنا بر اصل کیهان‌شناختی در مقیاسهای به اندازه کافی بزرگ جهان تقریباً همگن است، یعنی نوسانات آماری کمیتهایی مانند جرم، بین نواحی مختلف جهان بسیار اندک است. اما تعاریف مختلفی برای «حد همگن بودن» که برای نواحی بزرگتر از این حد نوسانات آماری به اندازه کافی کوچک می‌شوند، ارائه شده‌اند و تعریف مناسب به شرایط و موضوع مورد مطالعه بستگی دارد. یاداف بر مبنای ابعاد فراکتال جهان تعریفی برای این حد ارائه داد و بر پایه آن تعریف مقدار ۲۶۰ مگاپارسک برای آن محاسبه شد.[9] برخی از مطالعات دیگر تلاش کرده‌اند که مقدار حد همگن‌بودن را بر پایه همین تعریف محاسبه کنند که به مقادیری در دامنه ۷۰ تا ۱۳۰ مگاپارسک دست‌یافته‌اند.[10][11][12][13]

دیوار بزرگ اسلون که در سال ۲۰۰۳ کشف شد، ۴۲۳ مگاپارسک بود[14] که از حد ۲۶۰ مگاپارسک بسیار بزرگتر است.

Huge-LQG پهنایی سه برابر حد بالای یاداف دارد و از این رو درک کنونی ما از جهان در مقیاسهای بزرگ را به چالش می‌کشد.[6]

منابع
  1. Horvath I., Hakkila J., and Bagoly Z. (2014). "Possible structure in the GRB sky distribution at redshift two".
  2. Horvath I., Hakkila J., and Bagoly Z. (2013). "The largest structure of the Universe, defined by Gamma-Ray Bursts". arXiv:1311.1104.
  3. "Universe's Largest Structure is a Cosmic Conundrum". discovery. 2013-11-19. Retrieved 2013-11-22. |first1= missing |last1= in Authors list (help)
  4. Aron, Jacob. "Largest structure challenges Einstein's smooth cosmos". New Scientist. Retrieved 14 January 2013.
  5. "Astronomers discover the largest structure in the universe". Royal astronomical society. Archived from the original on 14 January 2013. Retrieved 2013-01-13.
  6. Clowes, Roger; Harris; Raghunathan; Campusano; Soechting; Graham (2012-01-11). "A structure in the early Universe at z ∼ 1.3 that exceeds the homogeneity scale of the R-W concordance cosmology". Monthly notices of the royal astronomical society. 1211 (4): 6256. arXiv:1211.6256. Bibcode:2012arXiv1211.6256C. doi:10.1093/mnras/sts497. Retrieved 14 January 2013. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help); Check date values in: |year= / |date= mismatch (help)
  7. "The Largest Structure in Universe Discovered – Quasar Group 4 Billion Light-Years Wide Challenges Current Cosmology". Archived from the original on 15 January 2013. Retrieved 14 January 2013.
  8. Prostak, Sergio (11 January 2013). "Universe's Largest Structure Discovered". scinews.com. Retrieved 15 January 2013.
  9. Yadav, Jaswant (25 February 2010). "Fractal dimension as a measure of the scale of homogeneity". Monthly notices of the Royal Astronomical Society. 405 (3): 2009–2015. doi:10.1111/j.1365-2966.2010.16612.x. Archived from the original on 10 January 2017. Retrieved 15 January 2013. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  10. «پکیج برق خورشیدی - 19 پنل خورشیدی و 1 اینورتر خورشیدی | هورایش». hurayesh.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۱-۰۷.
  11. Hogg, D.W. et al., (May 2005) "Cosmic Homogeneity Demonstrated with Luminous Red Galaxies". The Astrophysical Journal 624: 54–58. arXiv:astro-ph/0411197. Bibcode:2005ApJ...624...54H. doi:10.1086/429084.
  12. Scrimgeour, Morag I. et al., (May 2012) "The WiggleZ Dark Energy Survey: the transition to large-scale cosmic homogeneity". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 425 (1): 116–134. arXiv:1205.6812. Bibcode: 2012MNRAS.425...116S. doi: 10.1111/j.1365-2966.2012.21402.x.
  13. Nadathur, Seshadri, (July 2013) "Seeing patterns in noise: gigaparsec-scale 'structures' that do not violate homogeneity". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society in press. arXiv:1306.1700. Bibcode: 2013MNRAS.tmp.1690N. doi: 10.1093/mnras/stt1028.
  14. Gott, J. Richard, III; et al. (May 2005). "A Map of the Universe". The Astrophysical Journal. 624 (2): 463–484. arXiv:astro-ph/0310571. Bibcode:2005ApJ...624..463G. doi:10.1086/428890
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.