گسل زاگرس بلند
گسل زاگرس بلند (HZF) یا گسل زاگرس مرتفع یک گسل راندگی بزرگ در کوه‌های زاگرس است که مرز جنوبی زاگرس بلند یا زاگرس مرتفع به‌شمار می‌رود.
| گسل زاگرس بلند | |
|---|---|
 | |
| کشور | ایران |
| مشخصات | |
| امتداد | شمال‌غربی–جنوب‌شرقی |
| سازوکار | راندگی |
| لرزه‌خیزی | |
گسل سراسری زاگرس
• گسل جوان زاگرس (نارنجی)
• راندگی اصلی زاگرس (زرد)
گسل زاگرس بلند (آبی)
گسل جبهه کوهستان (سیاه)
بر پایه تقسیم‌بندی‌های ساختمانی زمین‌شناسی ایران، پهنه زاگرس بلند با پهنای متوسط ۸۰ کیلومتر در میان دو پهنه زمین‌شناختی سنندج–سیرجان در شمال و پهنه زاگرس چین‌خورده در جنوب قرار دارد و بلندترین بخش‌های رشته‌کوه زاگرس را در خود جای داده‌است. مرز شمالی پهنه زاگرس بلند، یک گسل معکوس بزرگ است که آن را گسل اصلی معکوس زاگرس می‌نامند. گسل زاگرس بلند نیز مرز جنوبی پهنه زاگرس بلند محسوب می‌شود و این پهنه را از زاگرس چین‌خورده جدا می‌سازد.[1]
گسل زاگرس بلند لرزه‌خیز و طولانی است و از نزدیکی خرم‌آباد عبور می‌کند. شهرهای الشتر و فیروزآباد نیز در فرادیواره گسل مرتفع زاگرس قرار گرفته‌اند. فعالیت این گسل باعث زمین‌لرزه ۱۳۹۹ لرستان به بزرگی ۵٫۱ شد.[2]
منابع
- «سازوکار گسله پیشانی کوهستان (MFF) زاگرس در طول جغرافیایی 46 تا 5/48 درجه شرقی». نشریه زمین‌شناسی مهندسی. دریافت‌شده در ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹.
- «۱۱ شهر و ۱۲۷۴ آبادی متأثر از زلزله فیروزآباد لرستان/گسل مرتفع زاگرس و گسله دورود، گسل‌های مسبب زلزله/بنای قلعه فلک الافلاک آسیب ندید». وزارت راه و شهرسازی. ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹.