آریل دورفمان
ولادیمیرو آریل دورفمان (به انگلیسی: Vladimiro Ariel Dorfman) (زاده ۶ مه ۱۹۴۲، بوئنوس آیرس) نویسنده، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر است.
آریل دورفمان | |
|---|---|
_(cropped).jpg.webp) | |
| نام اصلی | ولادیمیرو آریل دورفمان |
| زاده | ۶ مهٔ ۱۹۴۲ (۷۹ سال) بوئنوس آیرس، آرژانتین |
| پیشه | نویسنده، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر |
| ملیت |  شیلیایی آمریکایی |
| دانشگاه | دانشگاه کالیفرنیا، برکلی |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۶۸-اکنون |
| همسر(ها) | آنگلیکا مالیناریچ |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
زندگی‌نامه
دورفمان در ۶ مه ۱۹۴۲ در بوینس‌آیرس چشم به جهان گشود. پدرش از اهالی اودسا در اوکراین بود و در دانشگاه اقتصاد تدریس می‌کرد و مادرش فنی زلوکوویچ از یهودیان رومانی-مولداوی بود. کمی پس از تولد خانواده‌اش به آمریکا نقل مکان کردند و او ده سال از دوران کودکی خود را در ایالات متحده گذراند. او و خانواده در سال ۱۹۵۴ به شیلی رفتند. آریل دورفمان پس از حضور در دانشگاه شیلی در سال ۱۹۶۶ با آنگلیکا مالیناریچ ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۷ به شهروندی شیلی درآمد به همین خاطر او بیشتر به عنوان یک نویسنده شیلیایی معروف است. در سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۶۹ برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه کالیفرنیا، برکلی رفت و سپس به شیلی بازگشت.
دورفمان بعد از روی کار آمدن سالوادور آلنده در شمار مشاوران فرهنگی او جای گرفت. در شب کودتای پینوشه مقرر بود که او به عنوان شیفت شب در کاخ ریاست جمهوری حضور داشته باشد، اما دورفمان شیفت کاریش را با همکارش جابجا کرد و به این ترتیب از مهلکه جان سالم به در برد. پس از کودتای ۱۹۷۳ چندین ماه به صورت مخفیانه زندگی کرد تا در یک فرصت مناسب توانست به اروپا فرار کند و پس از مدتی اقامت در آمستردام و پاریس به آمریکا رفت. او از سال ۱۹۸۵ در دانشگاه دوک تدریس می‌کند.
دورفمان زندگی ادبی خود را با انتشار کتاب «تخیل و خشونت» در سال ۱۹۶۸ آغاز کرد. این کتاب که در آمریکا منتشر شد مجموعه مقالاتی است دربارهٔ ادبیات آمریکای لاتین در قرن بیستم و نقش آن به عنوان ابزار مقاومت در برابر انواع ارعاب فشارهایی که ملت‌های آمریکای لاتین تجربه می‌کنند.
دورفمان را کنار گابریل گارسیا مارکز، کارلوس فوئنتس و میگل آنخل آستوریاس از سرشناس‌ترین نویسندگان آمریکای لاتین می‌شناسند.
کتاب‌شناسی
از آریل دورفمان تاکنون بیش از ۲۰ عنوان کتاب رمان، شعر، نمایشنامه، سفرنامه، مقاله سیاسی و نقد ادبی منتشر شده که به ۳۰ زبان ترجمه شده‌اند.
- بیوه‌ها، ترجمه بهمن دارالشفایی، نشر ماهی
- شکستن طلسم وحشت، ترجمه زهرا شمس، نشر کرگدن
- ناپدیدشدگان، ترجمه احمد گلشیری
- بیوه‌ها (۱۹۸۱)، ترجمه جمشید نوایی
- اعتماد، ترجمه عبدالله کوثری
- پ‍ی‍ام‍ی به ش‍ش م‍ی‍ل‍ی‍اردم‍ی‍ن ک‍ودک جهان: م‍وی‍ه ک‍ن دل‍ب‍ن‍دم، ترجمه کافیه نصیری
- شورش خرگوش‌ها (۲۰۰۱)، ترجمه امیلی امرایی
- مرگ و دختر جوان (۱۹۹۱)، ترجمه حشمت کامرانی؛ مرگ و دختر، ترجمه محمود کیانوش، انتشارات فرهنگ جاوید، ۱۳۹۷
- خانه‌ام آتش گرفته‌است (۱۹۹۰)
- خاطرات صحرا (۲۰۰۴)
- آخرین آواز مانوئل سندرو (۱۹۸۲)
- آخرین والس در سانتیاگو و دیگر اشعار تبعید و غیبت (۱۹۸۸)
نمایشنامه‌ها
دورفمان نمایشنامه‌نویس هم هست و مهمترین اثر او نمایشنامه مرگ و دوشیزه است که رومن پولانسکی فیلم موفقی نیز بر اساس آن ساخته‌است.
جوایز
او تاکنون جوایز متعددی را برای آثارش به دست آورده که جایزه لارنس اولیویه، جایزه انجمن نویسندگان بریتانیا از جمله آنهاست.
منابع
- "Ariel Dorfman - Biography". Duke University. Archived from the original on 29 September 2003. Retrieved 13 August 2008.
- The Columbia Encyclopedia (ویراست ۶th Edition)، Columbia University Press.، ۲۰۰۷
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آریل دورفمان در ویکی‌گفتاورد موجود است. |