ابراهیم بن ولید
ابراهیم بن ولید (۱۲۶-۱۲۷ ه.ق) خلیفه‌ای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ مروان بن محمد که اوضاع را برای بازگرداندن خلافت به موقعیت قبلی آماده دید به سمت دمشق حرکت کرد و با درگیری که در صفر سال ۱۲۷ انجام شد سپاه دمشق را شکست داد. او برای حکم و عثمان، کسانی که ولید بن یزید آنها را جانشین خود کرده بود بیعت گرفت. اما تا هنگام پیروزی او، این دو نفر که در زندان بودند کشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بیعت کردند. شاید برای اینکه بیعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام کردند که حکم و عثمان در زندان، ضمن شعری مروان را به عنوان جانشین خود تعیین کرده‌اند. بدین ترتیب بود که آخرین خلیفه اموی بر سر کار آمد. وی متهم است قبل از خلافتش محمد باقر را به قتل رسانده.
| ابراهیم بن ولید | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| خلافت of the خلافت امویان | |||||
| سلطنت | ۱۲۶-۱۲۷ ه.ق ۷۴۴ (چند هفته) | ||||
| پیشین | یزید سوم | ||||
| جانشین | مروان دوم | ||||
| زاده | ۱۱۷ ه.ق | ||||
| درگذشته | ۱۳۲ ه.ق ۲۵ ژانویه ۷۵۰ | ||||
| |||||
| دودمان | امویان | ||||
| پدر | ولید بن عبدالملک | ||||
منابع و یادکردها
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷
خلفا و امیران اُمَوی | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خلفای دمشق (۱۳۲ هـ - ۴۱ هـ) (۷۵۰ م – ۶۶۱ م) |  .svg.png.webp) | |||||
| امیران قُرطُبه (۳۱۶ هـ - ۱۳۸ هـ) (۹۲۹ م – ۷۵۶ م) | ||||||
| خلافت قرطبه (۴۲۲ هـ - ۳۱۶ هـ) (۱۰۳۱ م – ۹۲۹ م) |
| |||||
نامهای درون کروشه، غاصبان خلافت و از دودمان حَمودی هستند. | ||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.