یزید سوم
یزید بن ولید یا یزید سوم (به عربی: یزید الثالث بن الولید بن عبدالملک بن مروان) دوازدهمین خلیفه اموی بود؛ فرمانروایی او تنها شش ماه نخست سال (۱۲۶ ه.ق) ۷۴۴ میلادی بود. یزید بن ولید علیه ولید بن یزید گواهی داد و او را به تباه کردن احکام اسلام متهم کرد، تا این که ولید از خلافت برکنار شد و او به جای وی به خلافت نشست. یزید سوم، منصور بن جمهور را به فرمانداری عراق فرستاد. او سهم افرادی را از بیت المال کاهش داد، و دستور به جزیه گرفتن از غیرمسلمانان به قدری داد که برایشان سنگین نباشد. او حارث بن سریج را از شهرهای ترک بازگرداند. بعد از گذشت شش ماه، یزید در سال ۱۲۶ هجری درگذشت. در روایتی که طبری نقل کرده آمده که قدریه پافشاری می‌کردند که یزید سوم، جانشینی تعیین نموده و کار مسلمانان را مهمل نگذارد؛ او برای ابراهیم برادرش و نیز عبد العزیز بن حجاج بن عبدالملک بیعت گرفت.[1]
| یزید سوم | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| خلافت از خلافت امویان | |||||
| سلطنت | ۱۲۶ ه.ق ۱۷ آوریل ــ ۴ اکتبر ۷۴۴ | ||||
| پیشین | ولید دوم | ||||
| جانشین | ابراهیم بن ولید | ||||
| زاده | ۸۶ ه.ق ۷۰۱ | ||||
| درگذشته | ۱۲۶ ه.ق ۴ اکتبر ۷۴۴ (۴۳سال) | ||||
| |||||
| دودمان | امویان | ||||
منابع و یادکردها
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷
منابع
- تاریخ طبری، ج 5، صص 591 و 592
خلفا و امیران اُمَوی | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خلفای دمشق (۱۳۲ هـ - ۴۱ هـ) (۷۵۰ م – ۶۶۱ م) |  .svg.png.webp) | |||||
| امیران قُرطُبه (۳۱۶ هـ - ۱۳۸ هـ) (۹۲۹ م – ۷۵۶ م) | ||||||
| خلافت قرطبه (۴۲۲ هـ - ۳۱۶ هـ) (۱۰۳۱ م – ۹۲۹ م) |
| |||||
نامهای درون کروشه، غاصبان خلافت و از دودمان حَمودی هستند. | ||||||