اختلال زوال شخصیت

اختلال مسخ شخصیت، مسخ واقعیت یا اختلال زوال شخصیت (Depersonalization disorder) یک اختلال تجزیه ایست که فرد بیمار احساس جدا شدن از کالبد یا غریبه شدن از خود، انگار که فرد خواب می‌بیند، یا بیرون از جسم خود ایستاده‌است و به خود نگاه می‌کند. مسخ شخصیت مزمن به اختلال مسخ شخصیت /مسخ واقعیت اشاره دارد، که توسط DSM-5 به عنوان یک اختلال تجزیه ای طبقه‌بندی شده‌است.[1] گرچه درجاتی از مسخ شخصیت یا واقعیت برای هر کسی که دچار اضطراب یا استرس موقت باشد ممکن است اتفاق بیفتد، مسخ شخصیت مزمن بیشتر مربوط به افرادی است که ضربه شدید یا استرس / اضطراب طولانی مدت را تجربه کرده‌اند. مسخ شخصیت - مسخ واقعیت مهمترین علامت در طیف اختلالات تجزیه ای است، از جمله اختلال هویت تجزیه ای و " اختلال تجزیه که در گروه دیگر مشخص نشده‌است.(DD-NOS). همچنین در برخی از اختلالات غیر تجزیه ای دیگر مانند اختلالات اضطرابی، افسردگی بالینی، اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی،[2] اختلال شخصیت اسکیزوئید، کم کاری تیروئید یا اختلالات غدد درون ریز،[3] اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، اختلال شخصیت مرزی ،وسواس، میگرن و کم خوابی این علامت یک علامت برجسته است. . همچنین می‌تواند نشانه برخی از انواع تشنج عصبی باشد. این بیماری از علائم سایکولوژیک حمله‌های اضطرابی نیز می‌باشد و فرد احساس نگاه کردن به خود را می‌کند. بنزودیازپین مثل آلپرازولام از درمان‌های این بیماری می‌باشد.

اختلال زوال شخصیت
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصروان‌پزشکی
آی‌سی‌دی-۱۰F48.1
آی‌سی‌دی-9-CM300.6
سمپD003861

علل: علت دقیق این اختلال نامعلوم است. اگرچه هسته‌ها و ارتباطات زیست روانشناختی شناسایی شده‌اند. تصور می‌شود اختلال زوال شخصیت می‌تواند ناشی از یک واکنش بیولوژیکی به موقعیت‌های خطرناک و تهدید کنندهٔ زندگی باشد که در نهایت به تشدید حس‌ها و رخوت عاطفی منجر می‌شود. مسخ شخصیت از علائم اختلالات اضطرابی مانند اختلال وحشت می‌باشد.[4][5] همچنین می‌تواند همراه با محرومیت از خواب ایجاد شود (غالباً در صورت ابتلا به جت لگ اتفاق می‌افتد)، میگرن، صرع (به ویژه صرع لوب گیجگاهی،[6] تشنج پیچیده-جزئی، هم به عنوان بخشی از هاله و هم در هنگام تشنج[7])، در اختلال وسواسی- جبری، استرس یا تروما شدید، اضطراب، استفاده از مواد تفریحی[8] — مانند حشیش، توهم زا، کتامین و MDMA، انواع خاصی از مدیتیشن، هیپنوتیزم عمیق، خیره شدن به آینه، محرومیت حسی و آسیب دیدگی سر با از دست دادن هوشیاری (اگر بیش از ۳۰ دقیقه بیهوش باشد احتمال آن کمتر است).[7]وابستگی به بنزودیازپین، که می‌تواند با استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین‌ها رخ دهد، می‌تواند علائم مزمن مسخ شخصیت و اختلالات ادراکی را در برخی از افراد، حتی در افرادی که دوز روزانه پایداری را مصرف می‌کنند، ایجاد کند و همچنین می‌تواند به یکی از ویژگی‌های طولانی مدت سندرم ترک بنزودیازپین تبدیل شود..[9][10]

شیوع

نوجوانان و جوانان در جمعیت طبیعی بالاترین میزان را گزارش کردند. مسخ شخصیت ۲–۴ بار در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد.[11]

درمان

درمان به علت اصلی بستگی دارد. اگر مسخ شخصیت از علائم بیماری عصبی باشد، اولین روش تشخیص و درمان بیماری خاص است. مسخ شخصیت می‌تواند یک علامت شناختی از بیماری‌هایی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، آلزایمر، مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا هر بیماری عصبی دیگری باشد که مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برای کسانی که از افسردگی با میگرن رنج می‌برند، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای اغلب تجویز می‌شوند. اگر مسخ شخصیت علل روانشناختی مانند تروما در مراحل رشد داشته باشد، درمان بستگی به تشخیص دارد. در صورت اختلال هویت تجزیه یا DD-NOS به عنوان یک اختلال در سیر رشد، که در آن ضربه شدید رشدی در ایجاد یک هویت منسجم منفرد تداخل ایجاد می‌کند، درمان نیاز به روان درمانی مناسب دارد و - در مورد اختلالات اضافی (همزمان) مانند اختلال خوردن- تیمی از متخصصان لازم هست که چنین فردی را درمان می‌کنند. این بیماری همچنین می‌تواند نشانه ای از اختلال شخصیت مرزی باشد که در طولانی مدت با روان درمانی و داروی مناسب قابل درمان است.[12]

منابع
  1. Empty citation (help)
  2. Sass, Louis; Pienkos, Elizabeth; Nelson, Barnaby; Medford, Nick (2013). "Anomalous self-experience in depersonalization and schizophrenia: A comparative investigation". Consciousness and Cognition. 22 (2): 430–441. doi:10.1016/j.concog.2013.01.009. PMID 23454432.
  3. Sharma, Kirti; Behera, Joshil Kumar; Sood, Sushma; Rajput, Rajesh; Satpal; Praveen, Prashant (2014). "Study of cognitive functions in newly diagnosed cases of subclinical and clinical hypothyroidism". Journal of Natural Science, Biology, and Medicine. 5 (1): 63–66. doi:10.4103/0976-9668.127290. ISSN 0976-9668. PMC 3961955. PMID 24678200.
  4. Sierra-Siegert M, David AS (December 2007). "Depersonalization and individualism: the effect of culture on symptom profiles in panic disorder". J. Nerv. Ment. Dis. 195 (12): 989–95. doi:10.1097/NMD.0b013e31815c19f7. PMID 18091192.
  5. Simeon D (2004). "Depersonalisation Disorder: A Contemporary Overview". CNS Drugs. 18 (6): 343–54. doi:10.2165/00023210-200418060-00002. PMID 15089102.
  6. Michelle V. Lambert; Mauricio Sierra; Mary L. Phillips; Anthony S. David (May 2002). "The Spectrum of Organic Depersonalization: A Review Plus Four New Cases". J Neuropsychiatry Clin Neurosci. 14 (2): 141–54. doi:10.1176/appi.neuropsych.14.2.141. PMID 11983788.
  7. Dissociative Disorders (2017)
  8. "Depersonalization-derealization disorder - Symptoms and causes". Mayo Clinic. Retrieved 2019-11-20.
  9. Ashton, Heather (1991). "Protracted withdrawal syndromes from benzodiazepines". Journal of Substance Abuse Treatment. 8 (1–2): 19–28. doi:10.1016/0740-5472(91)90023-4. PMID 1675688.
  10. Terao T; Yoshimura R; Terao M; Abe K (1992-01-15). "Depersonalization following nitrazepam withdrawal". Biol Psychiatry. 31 (2): 212–3. doi:10.1016/0006-3223(92)90209-I. PMID 1737083.
  11. Empty citation (help)
  12. Sierra, Mauricio; Baker, Dawn; Medford, Nicholas; Lawrence, Emma; Patel, Maxine; Phillips, Mary L.; David, Anthony S. (2006). "Lamotrigine as an Add-on Treatment for Depersonalization Disorder". Clinical Neuropharmacology. 29 (5): 253–258. doi:10.1097/01.WNF.0000228368.17970.DA. PMID 16960469.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.