استرپتوکوک اینیه

استرپتوکوک اینیه (Streptococcus iniae)، گونه‌ای از استرپتوکوک است که اولین بار از دولفین‌های آمازون در دهه ۱۹۷۰ جدا شد[1]. این باکتری، یکی از مهمترین پاتوژن‌های ماهی ها در سرتاسر جهان محسوب می‌شود بطوریکه در هر سال، ۱۰۰ میلیون دلار خسارت بر صنعت ماهیگیری وارد می‌کند. ماهی‌هایی مانند تیلاپیا و قزل آلای رنگین کمان به استرپتوکوک اینیه حساس می‌باشند. عفونت در ماهی به شکل‌های مننگوانسفالیت، زخم‌های پوستی و سپتی سمی (عفونت خون)، خود را نشان می‌دهد[2]. عفونت‌های استرپتوکوک اینیه گاهی اوقات در انسان به ویژه افرادی که با ماهی سروکار دارند، دیده شده‌است مانند سپسیس، سندرم شوک سمی، التهاب پوست، مهره کمر و لایه داخلی قلب (اندوکاردیت)[3]. تشخیص این باکتری در آزمایشگاه با استفاده از روش‌های مرسوم، مشکل است. استرپتوکوک اینیه را نمی‌توان با استفاده از تقسیم بندی لنسفیلد، طبقه بندی کرد. تاکنون ۲ سروتیپ از باکتری کشف شده‌است.

تاکنون همه گیری‌هایی از عفونت استرپتوکوک اینیه در قزل آلای رنگین کمان در ژاپن [4]و اسرائیل[5] اتفاق افتاده‌است (در تصویر، یک ماهی قزل آلای سالم دیده می‌شود)
استرپتوکوک اینیه
تصویر میکروسکوپ فازکنتراست از استرپتوکوک اینیه رنگ آمیزی شده با استرپتاویدین
آرایه‌شناسی
فرمانرو: باکتریها
شاخه: فیرمیکوتس
رده: باسیل‌ها
راسته: لاکتوباسیلالس
تیره: استرپتوکوکاسیه
سرده: استرپتوکوک
گونه: استرپتوکوک اینیه
نام علمی
Streptococcus iniae
Pier 1976

از آنتی بیوتیک‌هایی مانند فلوروکوئینولون‌ها، آموکسی سیلین، اریترومایسین، فورازولیدون و اکسی تتراسایکیلین برای درمان عفونت‌های استرپتوکوک اینیه استفاده شده‌است. واکسیناسیون در ماهی‌ها موفقیت اندکی داشته‌است زیرا مدت ایمنی زایی آن، بیشتر از ۶ ماه نبوده است[6]. پنی سیلین، داروی انتخابی برای درمان پستانداران مانند انسان است[7].

جستارهای وابسته

منابع
  1. Pier GB, Madin SH. (1976). "Streptococcus iniae sp. nov. , a beta-hemolytic streptococcus isolated from an Amazon Freshwater Dolphin, Inia geoffrensis". International Journal of Systematic Bacteriology 26 (4): 545–53. doi:10.1099/00207713-26-4-545.
  2. Low DE, Liu E, Fuller J, McGeer A. (1999). "Streptococcus iniae: an emerging pathogen in the aquaculture industry". In W. Michael Scheld, William A. Craig, Donald Armstrong, James M. Hughes. Emerging Infections 3. Washington, DC: ASM Press. pp. 53–65. ISBN 1-55581-168-X. Retrieved on May 6, 2009 through Google Book Search.
  3. "Invasive Infection with Streptococcus iniae—Ontario, 1995–1996". Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR). Centers for Disease Control and Prevention. 1996-08-02. Retrieved 2010-03-06.
  4. Kitao T, Aoki T, Sakoh R. (1981). "Epizootic caused by beta-hemolytic Streptococcus species in cultured freshwater fish". Fish Pathology 15: 301–7.
  5. Lahav D, Eyngor M, Hurvitz A, Ghittino C, Lublin A, Eldar A. (2004). "Streptococcus iniae type II infections in rainbow trout Oncorhynchus mykiss". Disease of Aquatic Organisms 62 (1–2): 177–80. doi:10.3354/dao062177. PMID 15648844.
  6. Agnew W, Barnes AC. (2007). "Streptococcus iniae: an aquatic pathogen of global veterinary significance and a challenging candidate for reliable vaccination". Veterinary Microbiology 122 (1–2): 1–15. doi:10.1016/j.vetmic.2007.03.002. PMID 17418985.
  7. Facklam R, Elliott J, Shewmaker L, Reingold A. (2005). "Identification and characterization of sporadic isolates of Streptococcus iniae isolated from humans". Journal of Clinical Microbiology 43 (2): 933–37. doi:10.1128/JCM.43.2.933-937.2005. PMC 548108. PMID 15695711
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.