اسفنج (اسفراین)

قریه اسفنج یکی از روستاهای بخش بام و صفی‌آباد امروزی یا همان ارغیان قدیم در شهرستان اسفراین استان خراسان شمالی است. بقایای این روستا در جنوب دهستان بام قرار دارد.

قریه اسفنج
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانخراسان شمالی
شهرستاناسفراین
بخشبخش بام و صفی‌آباد
دهستانبام
نام محلیاسفنج
نام‌های دیگرسوانج
نام‌های قدیمیاسفنج، سپنج
جمعیت۰ نفر (سرشماری ۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا۱۲۴۹متر
کد آماری۱۲۵۷۳۳

جغرافیا

موقعیت

این روستا در ۷ کیلومتری غربدهستان بام و در ۴۱ کیلومتری شمال غرب شهر صفی آباد واقع گردیده‌است.[1] روستای دستجرد از طرف شمال بهزمین‌های کشاورزی روستای زالی و روستای جهان، از غرب به روستای کاریزدر، از شرق بهروستای اردین و از جنوب به روستاهای صفی آباد محدود است.

تاریخچه

از زمان پیدایش این روستا اطلاعات زیادی وجود ندارد و پیدایش آن را شاید بتوان به دوره ساسانی نسبت داد. اما طبق اسناد موجود نام تاریخی این روستا در گذشته قریه اسفنج نام داشته‌است که مربوط به صدر اسلام بر می‌گردد چنان‌که حاکم نیشابوری در کتاب تاریخ نیشابوردر مورد اسفنج می‌نویسد: اسفنج یکی از روستاهای ارغیان در ناحیه نیشابورکه به آن سبنج یا سپنج نیز گویند که عامربن شعیب اسفنجی وموسی بن یزیدبن عبدالرحمن، ابوعمران اسفنجی از این روستا می‌باشند[2] و دردوره تیموری هم رونق داشته است و آن زمانی است که حافظ ابرو در سال ۸۳۳ ه‍.ق از منطقه ارغیان گذر کرده برای جهان ارغیان ۱۲ قریه ذکر کرده که قریه اسفنجیکی از این قرای به شمار می‌آمده‌است:

«ولایت جهان و ارغیان: قریه روئین و توابع، قریه اردین، و توابع، قریه دستجرد و توابع، قریه کاریزدر، قریه بکر آباد، قریه نهامود، قریه جهان و توابع، قریه بان و توابع، قریه اسفنج و توابع، قریه خرق و توابع، قریه کرد، قریه سی و توابع، بیرون از این قری مزارع بسیار دارد.»[3][4]

منابع
  1. -، جغرافیایی آبادیهای کشور، استان خراسان شمالی، شهر ستان اسفراین، تهران. انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح۱۳۸۴، ص. صفحهٔ ۱۱۹
  2. الف – نیشابوری، الحاکم، ۱۳۳۹، تاریخ نیشابوری، به سعی و کوشش دکتر بهمن کریمی، چاپ اول، تهران، نشر کتابخانه ابن سینا- تهران ص۱۰۱، ۹۳، ۱۰۱ - ب - سمعانی، عبدالکریم بن محمدبن منصور التمیمی، الا نساب، ج ۱، تصحیح وتعلیق عبدالرحمن بن یحیی المعلمی الیمانی، تحت مراقبة الدکتور محمد عبدالمعید خان، الطبعطة الاولی، بمطبعة دائرة المعارف العثمانیة حیدر آباد دکن الهند، ۱۳۸۲ ه‍. ق/۱۹۶۲ م، ص ۱۶۸ - ج - حموی بغدادی، یاقوت، ۱۳۸۰، معجم البلدان، ترجمه علینقی منزوی، ج۱، بخش دوم، چاپ اول، سازمان میراث فرهنگی تهران، ص۲۲۴
  3. حافظ ابرو، جغرافیای خراسان در تاریخ حافظ ابرو، م. تصحیح و تعلیق دکتر غلامرضا ورهام، نشر اطلاعات۱۳۷۰، ص. صفحهٔ ۷۱
  4. احمد نیک گفتار و بهنامفر، جغرافیای تاریخی ارغیان، تهران. فصلنامه پژوهش در تاریخ دانشگاه ادبیات و علوم انسانی تهران، گاهنامه آوای باستان، سال اول، شماره ۲، – ۱۳۹۰
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.