باگراتیونی‌ها

باگراتیونی‌ها (به گرجی: ბაგრატიონები) سومین و آخرین سلسلهٔ حکومتی گرجستان بودند که از سده‌های میانه تا اوایل سده ۱۹ میلادی بر گرجستان حکومت می‌کرد. این دودمان در میان کهنترین دودمان‌های پادشاهی مسیحی جهان قرار دارد.[1][2][3][4][5]

با دودمان باگراتونی اشتباه نشود.
پادشاه داویت چهارم

نام باگرات دگرگون‌شده واژه ایرانی بغ‌داد و به معنی خداداد است. بدین ترتیب دودمان باگراتیونی به معنی دودمان بغ‌دادی است.[6]

ریشه خاندان باگراتیونی مورد مناقشه است. ریشه مشترک با خاندان ارمنی باگراتونی از سوی بسیاری از پژوهشگران پذیرفته شده‌است.[7] بنیان‌گذار این دودمان آشوت یکم بود که به پادشاهی ایبریا رسید و نوادگان او در سال ۸۸۸ میلادی به پادشاهی گرجستان رسیدند و با سیاستهای خود گرجستان را در میانه سده‌های ۱۱ تا ۱۳ میلادی متحد کردند. این دوره به ویژه در زمان پادشاهی داویت چهارم و نوه بزرگ او ملکه تامار را به دلیل گستره امپراتوری، نوآوریهای فرهنگی و نظامی عصر طلایی تاریخ گرجستان می‌نامند.[8]

پس از تکه‌تکه شدن امپراتوری گرجستان در سده ۱۵ میلادی، شاخه‌هایی از دودمان باگراتیونی در سه بخش جدا شده گرجستان یعنی پادشاهی کارتلی، پادشاهی کاختی و پادشاهی ایمرتی تا زمان الحاق به روسیه در آغازین سده ۱۹ میلادی، حکومت می‌کردند. در حالی که بند سوم معاهده گئورگیوسک ادامه پادشاهی دودمان باگراتونی بر گرجستان را پس از الحاق به روسیه تضمین می‌کرد ولی پس از آن روسیه با نقض این بند از قرارداد، گرجستان را به صورت غیرقانونی به خود ملحق کرد.[9] ادامه دودمان تا انقلاب فوریه سال ۱۹۱۷ به صورت خانواده‌ای اشرافی باقی ماند ولی پس از ایجاد جمهوری سوسیالیستی گرجستان شوروی در سال ۱۹۲۱ برخی اعضای خاندان مجبور به پذیرش مناصب پایین یا از دست دادن داراییهایشان شدند و برخی دیگر نیز به اروپای غربی مهاجرت کردند،[8] با این وجود برخی از آنان پس از فروپاشی شوروی و استقلال گرجستان در سال ۱۹۹۱ به کشور بازگشتند.

منابع
  1. The Curious Case of Ms. Orange, E.J. Edwards, p50
  2. Caucasus: The Paradise Lost, Piera Graffer, LoGisma, p85
  3. More moves on an Eastern chequerboard, Sir Harry Luke, p71
  4. Handbook for Travellers in Russia, Poland, and Finland, John Murray, p322
  5. The Chautauquan, Volume 22, Theodore L. Flood, Frank Chapin Bray, 1895, p698
  6. Chkeidze, Thea: IRANIAN CULTURAL IMPACT, IRANIAN ELEMENTS IN GEORGIAN LANGUAGE. بازدید: ژوئیه ۲۰۱۴.
  7. Toumanoff, Cyril, "Armenia and Georgia", in The Cambridge Medieval History, Cambridge, 1966, vol. IV, p. 609. Accessible online at
  8. Montgomery-Massingberd, Hugh. "Burke’s Royal Families of the World: Volume II Africa & the Middle East, 1980, pp. 56-67 ISBN 0-85011-029-7
  9. Martin, Russell. "The Treaty of Georgievsk; A Translation". Westminster College. Retrieved 16 March 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.