بحران موشکی کوبا
بحران موشکی کوبا که همچنین با عناوین بحران اکتبر ۱۹۶۲، بحران کارائیب یا هراس موشکی شناخته میشود یک تقابل ۱۳ روزه میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بود که در پی استقرار موشکهای بالستیک میانبرد شوروی در خاک کوبا آغاز شد. از این بحران اغلب به عنوان واقعهای یاد میشود که به طور بالقوهای میتوانست جنگ سرد را به یک جنگ هستهای تمام عیار تبدیل کند.
بحران موشکی کوبا | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جنگ سرد | |||||||
| |||||||
طرفین درگیر | |||||||
اتحاد جماهیر شوروی کوبا پشتیبانی توسط: پیمان ورشو |
ایالات متحده آمریکا ایتالیا ترکیه پشتیبانی توسط: ناتو | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
|
| ||||||
تلفات | |||||||
بدون تلفات |
۱ هواپیمای جاسوسی لاکهید یو-۲ از دست رفت ۱ کشته |
در اوت ۱۹۶۲، اتحاد شوروی در کوبا اقدام به ساختن سکوهای پرتاب موشکهای میانبرد کرد. پس از شکست عملیات آمریکایی خلیج خوکها، شوروی موشکهایی را به بهانهٔ محافظت از کوبا در برابر حمله ایالات متحده آمریکا در کوبا مستقر کرد. از نظر شوروی این کار به همان اندازه توجیهپذیر بود که قرار گرفتن کلاهکهای هستهای توسط آمریکا در بریتانیا، ایتالیا، یونان و مهمتر از همه ترکیه.
در ماه اکتبر همان سال هواپیماهای لاکهید یو-۲ آمریکا از سکوهای پرتاب موشکهای در حال ساخت عکس گرفتند. این سکوها قادر به پرتاب کردن موشکهایی با برد ۱۶۰۰ کیلومتر بودند. جان کندی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، به محض آگاهی از حضور موشکهای روسی، در پیام خود در شب ۲۲ اکتبر ۱۹۶۲ آمادهباش نیروهای آمریکایی را اعلام و حرکت کلیه کشتیهای شوروی به مقصد کوبا را ممنوع اعلام کرد. وی همچنین از نیکیتا خروشچف رهبر اتحاد شوروی خواست موشکها را تحت نظارت سازمان ملل از کوبا خارج کند.
با پذیرش درخواست کندی از سوی کرملین در ۲۸ اکتبر بحران موشکی کوبا که جهان را تا آستانهٔ جنگ هستهای پیش برد، پایان یافت و در مقابل، ایالات متحده نیز موشکهای اتمی خود را از ترکیه خارج کرد.
منابع
- رابرت شولزینگر، " دیپلماسی آمریکا در قرن بیستم "، حمید رفیعی مهرآبادی، (دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی، تهران، ۱۳۷۹)، چاپ اول
- ویکیپدیای انگلیسی