لاکهید یو-۲
لاکهید یو-۲ (به انگلیسی: Lockheed U-2) یک هواپیمای شناسایی دوربرد بلندپرواز است که اولین بار در سال ۱۹۵۵ در ایالات متحده آمریکا و به سفارش آژانس اطلاعات مرکزی این کشور ساخته شد. این هواپیمای تک‌موتوره جهت پرواز در ارتفاع بسیار بلند و همچنین همه شرایط آب و هوایی شبانه‌روز تا ارتفاع ۲۱ کیلومتری تولید شده‌است. یو-۲ همچنین برای تحقیقات حسگرهای الکترونیکی، کالیبراسیون ماهواره‌ای، اعتبار سنجی داده‌ها و اهداف ارتباطاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
| لاکهید یو-۲ | |
|---|---|
 | |
| یو-۲ | |
| نوع هواپیما | شناسایی بلند پرواز |
| کشور سازنده | ایالات متحده آمریکا |
| شرکت سازنده | لاکهید مارتین |
| نخستین پرواز | ۱ اوت ۱۹۵۵ |
| تاریخ رونمایی | ۱۹۵۷ |
| تاریخ بکارگیری | از سال ۱۹۵۷ |
| وضعیت کنونی | فعال |
| بکارگیرنده(ها) | آمریکا |
| تعداد ساخته‌شده | ۱۰۴ |
انواع اولیه لاکهید یو-۲ در جریان جنگ سرد بر فراز خاک کشورهای شوروی، چین، ویتنام و کوبا پرواز می‌کرد. یک فروند از این هواپیما که خلبان آن فرانسیس گری پاورز نام داشت؛ بر فراز خاک شوروی در تاریخ اول می ۱۹۶۰ توسط یک موشک اس-۷۵ دوینا سرنگون شد. البته فرانسیس گری پاورز ایجکت کرده و توسط نیروهای شوروی به اسارت گرفته شد. یک فروند دیگر از این نوع هواپیما که خلبان آن رودولف اندرسون نام داشت در بحران موشکی کوبا و بر فراز خاک کوبا در ۲۷ اکتبر ۱۹۶۲ به وسیله موشکهای اس-۷۵ دوینا ساقط و خلبان آن کشته شد.[1]
لاکهید یو-۲ از معدود هواپیماهایی به‌شمار می‌رود که بیش از ۵۰ سال است در حال سرویس دهی به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده است. جدیدترین مدل‌های این هواپیما به نامهای (U-2S , U-2R , TR-1) در سالهای دهه ۱۹۸۰ میلادی وارد خدمت شد. مدل فعلی این هواپیما یعنی U-2S، در سال ۲۰۱۲ باز هم به لحاظ فنی ارتقا یافت. این هواپیما در درگیری‌های پس از جنگ سرد در افغانستان و عراق شرکت داشته و چندین عملیات چند ملیتی نیروهای ناتو را پشتیبانی کرده‌است.
روند توسعه
پس از پایان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده به منظور کمک به تشخیص توانایی‌های اتحاد جماهیر شوروی به شناسایی بهتر از طریق جاسوسی هوایی تمایل داشت.
در سالهای دهه ۱۹۵۰ میلادی، بهترین اطلاعاتی که دولت آمریکا از داخل اتحاد جماهیر شوروی در دست داشت محدود به عکس‌هایی بود که توسط نیروی هوایی آلمان در طول جنگ از سرزمین شوروی گرفته شده بود. این عکس‌ها عمدتاً از نواحی غربی سرزمین شوروی که در غرب کوه‌های اورال واقع هستند گرفته شده بود. پس از سال ۱۹۵۰ دفاع هوایی شوروی به شدت تمام هواپیماهای نزدیک به مرزهای شوروی را مورد حمله قرار می‌داد. تمامی هواپیماهای جاسوسی موجود در آن زمان نیز بمب افکن‌های اولیه‌ای بودند که برای شناسایی و جاسوسی تغییر کاربرد داده شده بودند: مانند بوئینگ RB-47. این هواپیماها در مقابل توپخانه‌های ضدهوایی، موشکهای ضدهوایی و هواپیماهای جنگنده شوروی آسیب‌پذیر بودند.
لاشه‌های سرنگون شده‌ها
لاشه‌ها و برخی از قطعات باقی‌مانده از انواع گوناگون سرنگون شده این هواپیما در موزه‌های چندین کشور به نمایش درآمده‌است که از جمله این کشورها می‌توان به چین، کوبا و روسیه اشاره کرد:
چین
لاشه یکی از این هواپیماها به شماره ۵۶–۶۶۹۱ در شهر پکن در موزه نظامی انقلاب مردم چین، به نمایش درآمده‌است. البته این لاشه دوباره مونتاژ شده‌است.[2] این هواپیما در تاریخ ۱۰ ژانویه سال ۱۹۶۵ در جنوب غربی پکن توسط یک موشک اس-۷۵ دوینا سرنگون شده‌است.
این هواپیما در اختیار نیروی هوایی تایوان بوده و خلبان آن جک چانگ لی یی نام داشته‌است. پس از سرنگونی این هواپیما، جک چانگ زنده مانده و دستگیر می‌شود و در نهایت در تاریخ ۱۰ نوامبر ۱۹۸۲ آزاد می‌شود.[3]
کوبا
برخی از قطعات یکی از این هواپیماها به شماره ۵۶–۶۶۷۶ در سه موزه مختلف در کوبا به نمایش گذاشته شده‌است. این هواپیما به ایالات متحده آمریکا تعلق داشته و خلبان آن سرگرد رودولف اندرسون نام داشته‌است. این هواپیما در جریان بحران موشکی کوبا و بر فراز خاک کوبا در ۲۷ اکتبر ۱۹۶۲ به وسیله موشکهای اس-۷۵ دوینا ساقط و خلبان آن کشته می‌شود.
روسیه
لاشه یکی از این هواپیماها به شماره ۵۶–۶۶۹۳ در موزه نظامی شهر مسکو به نمایش گذاشته شده‌است. این لاشه متعلق به هواپیمایی است که در تاریخ اول می ۱۹۶۰ توسط یک موشک اس-۷۵ دوینا در استان سوردلوفسک روسیه سرنگون شد. البته خلبان این هواپیما به نام فرانسیس گری پاورز زنده مانده و توسط نیروهای شوروی دستگیر و پس از مدتی آزاد می‌شود.[4]
ویژگی‌ها
- طول:۱۹٬۲متر
- طول بال‌ها:۳۱٬۴ متر
- ارتفاع :۴٬۸۸ متر
- سطح بال‌ها :۹۲٬۹ متر مربع
- وزن خالی :۶٬۴۸۶ کیلوگرم
- بیشترین وزن برخاستن :۱۸٬۱۴۴ کیلوگرم
- بیشترین سرعت :۸۰۵ کیلومتر بر ساعت
- کمترین سرعت برای کسب اطلاعات :۱۳۰ کیلومتر بر ساعت
- برد :۱۰٬۳۰۸ کیلومتر
- سقف پرواز :۲۱٬۳۰۰+ متر
- استقامت پرواز :۱۲ ساعت
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lockheed U-2». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ می ۲۰۱۵.
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لاکهید یو-۲ موجود است. |