برسابه هوسپیان
برسابه هوسپیان-سنقچیان ارمنی: Բերսաբե Հովսեփյան-Սնղչյան انگلیسی: Bersabé Hovsepian (زاده ۱۲۸۵ در اصفهان – درگذشته ۱۳۷۸ در آمریکا) یک بانوی کارآفرین و مدرسه‌ساز ایرانی ارمنی‌تبار بود. وی دانش‌آموخته رشته علوم تربیتی از دانشگاه ژنو مؤسس نخستین کودکستان در ایران در سال ۱۳۱۰ خورشیدی با امتیاز رسمی از وزارت فرهنگ بود.
| برسابه هوسپیان | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۲۸۵ اصفهان، ایران |
| درگذشت | ۱۳۷۸ (۸۳ سال) آمریکا |
| محل زندگی | ایران و آمریکا |
| تحصیلات | کارشناسی علوم تربیتی |
| پیشه | بشردوست، فعال حقوق زنان |
| کارهای برجسته | موسس نخستین کودکستان در ایران |
کودکی
برسابه هوسپیان در سال ۱۲۸۵ خورشیدی (۱۹۰۶ میلادی) در اصفهان به دنیا آمد و در یک‌سالگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد.
تأسیس کودکستان
وی در سال ۱۳۰۳ خورشیدی (۱۹۲۴ میلادی) از مدرسه هایکازیان ارمنیان تهران فارغ‌التحصیل شد و چندی به تدریس در این مدرسه پرداخت. در سن ۱۸ سالگی به مدت یکسال نیز در مدرسه ارامنه بندر انزلی به عنوان آموزگار خدمت نمود. او در سال ۱۳۰۹ خورشیدی (۱۹۳۰ میلادی) کودکستان شخصی خویش را به نام «کودکستان برسابه» تأسیس نمود. این مؤسسه آموزشی، نخستین کودکستان ایرانی بود که با مجوز رسمی از وزارت فرهنگ وقت تحت نام «کودکستان» در ایران شروع به فعالیت نمود و آموزش آن نیز به زبان فارسی بود. هوسپیان در سال ۱۳۳۸ خورشیدی (۱۹۵۹ میلادی) دبستان و دبیرستانی در مجاورت این کودکستان را تأسیس نمود.
تحصیلات دانشگاهی
در فاصله سال‌های ۳۰–۱۳۲۸ خورشیدی (۵۱–۱۹۴۹ میلادی) برسابه هوسپیان جهت تکمیل تحصیلات خویش عازم ژنو در سوئیس گردید و در رشته علوم تربیتی و روانشناسی کودکان و نوجوانان دانشگاه ژنو تحصیل نمود.
سازمان زنان ایران
در کنار فعالیت‌های آموزشی، وی در امور اجتماعی نیز فعال بود و یکی از مؤسسان سازمان زنان ایران در سال ۱۳۴۷ خورشیدی (۱۹۶۸ میلادی) محسوب می‌شود.
دریافت نشان افتخار
به پاس خدمات شایان توجه برسابه هوسپیان در امور آموزشی و تربیتی، وی مفتخر به دریافت نشان درجه دو «افتخار» از سوی وزارت آموزش و پرورش ایران شده است.
پس از انقلاب
مدرسه‌های برسابه بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ایران تعطیل شدند.
جنگ ایران و عراق
در آغاز جنگ ایران و عراق هوسپیان برای تغذیه، کمک‌های اولیه و نظایر این در برخی محله‌های تهران ستادهایی را برپا کرد. گرچه این گونه ستادها چندین ماه قبل از پیروزی انقلاب نیز تشکیل شده بودند، اما آغاز جنگ و اشغال برخی از مناطق جنوب و غرب کشور باعث ایجاد سیل مهاجرت جنگ‌زده‌ها و بی‌خانمان‌ها را به سوی شهرهای بزرگ مانند تهران شد.[1]
اواخر عمر
او سال‌های آخر عمر خویش را در ایالات متحده آمریکا سپری کرد و در سال ۱۳۷۸ خورشیدی (۱۹۹۹ میلادی) بدرود حیات گفت.
پانویس
- وارطان داویدیان (زمستان ۱۳۸۴). «در پاسداشت یکصد سال نیکوکاری و احسان». فصلنامه فرهنگی پیمان (ارمنیان). بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۳ آوریل ۲۰۱۶.