حزین (گوشه موسیقی)

حزین یک گوشه است که در ردیف موسیقی ایرانی در چند دستگاه مختلف طبقه‌بندی می‌شود.

گوشهٔ حزین در واقع یک نوع ملودی است که در تمام دستگاه‌ها قابل اجراست.[1] این گوشه در دستگاه نوا پس از گوشهٔ بیات راجه، در دستگاه شور پس از گوشهٔ قجر، در سه‌گاه و چهارگاه پس از گوشهٔ مغلوب، و در دستگاه ماهور و راست‌پنج‌گاه پس از قسمتی بدون متر گوشهٔ عراق اجرا می‌شود. گوشهٔ حزین موزون است (متر مشخص دارد)، و معمولاً با تکرار سریع یک نت شروع می‌شود و پس از آن درجه بعدی تکرار می‌شود، نت اصلی دوباره تکرار می‌شود و تدریجاً این نت‌های تکراری ادامه می‌یابند و به درجات پایین‌تر می‌روند تا جایی که به نت پایه دستگاه برسند. این گوشه معمولاً ملایم و غمگین نواخته می‌شود.[2] موسی معروفی به جز موارد بالا، به اجرای گوشهٔ حزین در آوازهای ابوعطا، بیات ترک و بیات اصفهان و دستگاه همایون نیز اشاره کرده‌است.[3]

پانویس
  1. بابیراکی و نتل، روابط درونی دستگاه شور، ‎۱۰-۱۱.
  2. During, ḤAZIN.
  3. عالی عباس‌آباد، جایگاه فرهنگ و تمدن ایرانی، ۱۳۵.

منابع
  • بابیراکی، کرل م.؛ نتل، برونو (۱۳۸۷). ترجمهٔ چوبینه، ناتالی. «روابط درونی دستگاه شور». فصلنامه موسیقی ماهور (۴۲): ۵۶-۷.
  • عالی عباس‌آباد، یوسف (۱۳۸۸). «جایگاه فرهنگ و تمدن ایرانی در شعر دکتر شفیعی کدکنی». مطالعات ایرانی (۱۵): ۱۱۵–۱۳۸. دریافت‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹ – به واسطهٔ نورمگز.
  • During, Jean (2003). "ḤAZIN". Encyclopedia Iranica. Archived from the original on 7 September 2018. Retrieved 2018-09-06.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.