حسگر آتش
حسگر آتش یا یابندهٔ شعله یک حسگر است که به گونه‌ای طراحی شده که در برابر حضور شعله یا آتش پاسخ می‌دهد. پاسخ حسگر به تنظیمات دستگاه بستگی دارد اما می‌تواند یک صدای هشداردهنده باشد یا غیرفعال کردن عامل آتش، مانند خط سوخت (مانند خط گاز طبیعی یا پروپان) یا فعال کردن سامانهٔ خاموش کنندهٔ آتش.. استفاده از این حسگرها در سامانه‌های صنعتی برای اطمینان از این است که بخش سوختی به درستی کار می‌کند؛ در این گونه سامانه‌ها، نقش حسگرها تنها هشدار به مجریان سامانه یا بخش کنترل سیستم و آگاه‌سازی افراد است. حسگرهای آتش یا شعله دقیق تر و سریع تر از حسگرهای حرارت یا دود کار می‌کنند.[1][2]
منابع
- Barrie Jenkins, Peter Mullinger. 2011. Industrial and Process Furnaces: Principles, Design and Operation, Butterworth-Heinemann/IChemE series, p.329. Butterworth-Heinemann. ISBN 0080558062
- S. P. Bag. 1995. Fire Services in India: History, Detection, Protection, Management, Environment, Training and Loss Prevention, p. 49. Mittal Publications. ISBN 8170995981
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.