چشمک‌سنج

یک چشمک سنج وسیله‌ای علمی است که برای اندازه‌گیری نوسانات کوچک در ضریب شکست هوا ناشی از تغییرات دما، رطوبت و فشار استفده می‌شود. شامل یک فرستندهٔ نوری یا موج رادیویی و یک گیرنده در هر دو پایانهٔ مسیر انتشار جوی است. گیرنده شدت نوسانات یا سوسو زدن سیگنال (پیام) پخش شده را شناسایی و ارزیابی می‌کند.

یک چشمک سنج دیافراگمی بزرگ (فرستنده)، برای اندازه‌گیری شار حرارت محسوس، در طول مسافت زیاد در سایت (زمین) اندازه‌گیری دانشگاه واخنینگن

اساس عملکرد

شکست موج الکترومغناطیسی در اثر تغییرات دما، فشار و رطوبت منجر به تغییر مسیر انتشار موج می‌شود. ضریب شکست هوا (n) معمولاً حدود ۱٫۰۰۰۳ ولی متغیر است:[1][2]

${\displaystyle N=n-1=77,6{\frac {p}{T}}+3,73\times 10^{5}{\frac {e}{T^{2}}}}$

منابع

1. M. de Podesta, شناخت خواص مواد, CRC Press, 2002, 434 p
2. Fabry, F. , C. Frush, I. Zawadzki et A. Kilambi, «<0978:OTEONS>2.0.CO;2 Extracting near-surface Index of refraction using radar phase measurements from ground targets», Journal of Atmospheric and Oceanic Technology, American Meteorological Society, no 14, 1997, p. 978-987 (lire en ligne [archive])