خاستگاه آفریقایی متأخر انسان امروزی
در دیرینمردمشناسی، خاستگاه اخیر آفریقاییِ انسان امروزی مقبولترین مدلی است که برای توصیف خاستگاه و مهاجرت انسانهای اولیه (انسانهای دارای کالبد امروزی) در حال حاضر در دست است. این تئوری مدل «خروج (اخیر) از آفریقا» منابع عامه، و «فرضیهٔ منشأ واحد اخیر»، «فرضیهٔ جایگزینی»، و مدل «خاستگاه اخیر آفریقایی» در متون علمی نامیده میشود. این فرضیه که انسانها منشأ واحد دارند (تکپیدایش) در سال ۱۸۷۱ توسط چارلز داروین در کتاب نیای انسان منتشر شدهاست. تا دههٔ ۱۹۸۰ میلادی این تئوری بیشتر جنبه حدسی داشت تا اینکه شواهد بهدستآمده از دیانای میتوکندری مردمان امروزی، به همراه شواهد مربوط به مردمشناسی کالبدی گونههای کهن (بهدستآمده از فسیلها) پشتوانهٔ محکمتری برای این فرضیه ایجاد کردند. با توجه به شواهد ژنتیکی و فسیلی، «انسان خردمند» ی کهن منحصراً در آفریقا بین ۲۰۰٬۰۰۰ و ۱۰۰٬۰۰۰ سال پیش به انسان مدرن کالبد تکامل یافتهاست. متعاقباً اعضای یکی از شاخههای اینگونه آفریقا را قبل از ۶۰٬۰۰۰ سال پیش ترک کرده و جایگزین جمعیتهای انساننمای قدیمیتر مانند نئاندرتالها و «انسان راستقامت» شدند.
عصر سنگ |
---|
↑ پیشا انسان (پلیوسن) |
Epipaleolithic
|
↓ مسسنگی |
جامعهٔ علمی دربارهٔ نظریهٔ منشأ واحد اخیر انسان امروزی از شرق آفریقا به اجماع نزدیک شدهاند.[1][2][3][4][5]
فرضیهٔ رقیب خاستگاه چندمنطقهای انسان امروزی است. برخی از معتقدان به این نظریه اولین «خروج از آفریقا را (در این مورد توسط «انسان راستقامت» و نه «انسان خردمند») تا دومیلیون سال پیش میدانند.[6][7]
تاریخچهٔ نظریه
با گسترش انسانشناسی در اوایل قرن ۱۹، دانشمندان سرسختانه در مورد نظریههای مختلف فرگشت انسان بحث میکردند. عدهای مانند یوهان فریدریش بولمنباخ و جیمز پریچارد معتقد بودند که نژادهای بشر همگی از نسل یک گروه انسان واحد و از زمان خلقت تا به حال به صورتهای مختلف (یا نژادهای مختلف) درآمدهاند (تکپیدایش). مخالفانشان، مانند لوئیس آگاسیس و جوزایا نات به نظریهٔ چندپیدایش یا توسعهٔ جداگانهٔ نژادهای انسانی به عنوان گونههای جداگانه معتقد بودند.
چارلز داروین از اولین کسانی بود که تئوری منشأ مشترک تمام موجودات زنده را مطرح کرد، و همچنین در میان اولین کسانی بود که معتقد بودند همه انسانها اجداد مشترکی داشتند که در آفریقا زندگی میکردهاند. در کتاب نیای انسان، او گمانه زد که انسان از نسل کَپیهایی است که هنوز مغز کوچک داشتند اما راستقامت (بر روی دوپا) راه میرفتند، و بدینوسیله دست خود را برای اموری که هوش بالاتری لازم داشتند آزاد کردند. علاوه بر این، او فکر میکرد که این قبیل میمونها آفریقایی بودند.[8]
این نظر با فراست از کار درآمد چون در آن زمان، در سال ۱۸۷۱، تقریباً هیچ فسیلی از انسانسایان باستانی در دسترس نبود. تقریباً پنجاه سال بعد، وقتی مردمشناسان شروع کردند به پیدا کردن تعداد زیادی فسیل باستانی از مغز انسانسایان کوچک-مغز در مناطق مختلف آفریقا، این حدس و گمان داروین پشتیبان علمی پیدا کرد (الگو:فرگشت انسان).
در اواسط قرن ۲۰ بحث به نفع نظریهٔ تک پیدایش در چرخش بود. طرفداران اندکی تا اواسط قرن بیستم به نظریه چندپیدایش هنوز معتقد بودند.[9]
با گسترش استفاده از تکنیکهای مبتنی بر ژنتیک در تشخیص تاریخچهٔ انسان در دههٔ ۱۹۹۰، دانشمندان توانستند تا تاریخ خروج از آفریقا را با حدی از اعتماد تخمین بزنند و به این ترتیب نظریهٔ منشأ مشترک پشتوانهٔ محکمی یافت.
پراکندگی در مسیرهای شمالی
در ابتدای 135000 سال پیش، مناطق استوایی آفریقا دچار خشکی عظیمی شد که در نتیجه این خشکسالی انسانها از مناطق خشک به سمت دریاها سرازیر شدند و مجبور شدند از قاره ها عبور کنند.[10]
انسانهای امروزی از تنگه باب المندب در جنوب دریای سرخ عبور کرده و در به مسیر خود در راستای خط ساحلی سرسبز اطراف عربستان و بقیه یوراسیا ادامه دادند. قدیمی ترین فسیل های انسان های مدرن در غار قفزه در اسرائیل یافت شد که قدمت آن به 80000 تا 100000 سال پیش بر می گردد. [11]
پراکندگی در مسیر های جنوبی
مسیر ساحلی
در حدود 50-70،000 سال پیش، زیرمجموعه ای از حامل های هاپلوگروه میتوکندری L3 از شرق آفریقا به خاور نزدیک مهاجرت نمودند. تخمین زده می شود که از 2000 تا 5000 فرد از جمعیت آفریقا، فقط یک گروه کوچک که احتمالاً از 150 تا 1000 نفر بودند، از دریای سرخ عبور کرده اند. این گروه که از دریای سرخ عبور کرده بودند در طول مسیر ساحلی در اطراف عربستان و فلات پارس به سمت هند حرکت کردند که به نظر می رسد اولین نقطه اصلی سکونتی آنها بوده است.[12][13]
آسیای غربی
فسیلی از انسان امروزی که قدمتی معادل 54700 سال دارد، در غار مانوت در اسرائیل که مانوت 1 نامیده شد کشف شد ، در حالیکه قدمت آن توسط گروکات و همکاران در سال 2015 زیر سوال برده شد.[14]
آسیای جنوبی و استرالیا
تصور می شود که حدود 65000 - 50000 سال پیش مردم در استرالیا ساکن شدند. همانطور که در سال مک چسنی در 2017 اولین شواهد انسان ها در استرالیا حداقل به 65000 سال پیش بر می گردد را بدین شکل اظهار نمود:
... شواهد ژنتیکی حاکی از آن است که یک باند کوچک با نشانگر M168، از آفریقا مهاجرت نموده، سپس به سواحل شبه جزیره عربستان و هند و سپس به اندونزی مهاجرت کرده و خیلی زود ، بین 60،000 تا 50،000 سال پیش، به استرالیا رسیدند. این مهاجرت، اولین مهاجرت بشمار رفته و توسط راسموسن و همکاران نیز پشتیبانی می شود. (2011).
فسیل های دریاچه مونگو استرالیا، به حدود 42000 سال پیش بر می گردد. دیگر فسیل های مناطق موسوم به مجدبب حداقل به 65000 سال قبل بر می گردد. گرچه برخی از محققان در این تخمین اولیه مردد هستند و فسیل های مجدبب را نهایتا متعلق به حدود 50،000 سال پیش در نظر می گیرند.[15]
آسیای شرقی
انسان تیانویان از چین احتمالا متعلق به بازه تاریخی بین 38000 تا 42000 سال پیش است، در حالی که انسان لیوجیانگ از همان منطقه احتمالا متعلق به بازه تاریخی بین 67000 تا 159،000 سال پیش بوده است. طبق آزمایشات DNA سال 2013، انسان تیانیان "با بسیاری از آسیایی های امروزی و بومیان آمریکایی" مرتبط است. تیانویان در مورفولوژی شبیه به انسانهای میناتوگاوا هستند، انسانهای مدرن آن زمان که بین 17000 تا 19000 سال پیش که در جزیره اوکیناوا ژاپن یافت می شدند. [16]
اروپا
به گفته ماکولای و همکاران (2005) اولین نقل مکان ها از پراکندگی جنوبی در هاپلوگروه های N در امتداد رود نیل از شرق آفریقا به سمت شمال حرکت کرده و از طریق سینای به آسیا منتقل شد. سپس این گروه به صورت شاخه ای در آمده، برخی به اروپا حرکت کرده و برخی دیگر به سمت شرق آسیا حرکت کردند. این فرضیه با ورود انسان های مدرن به اروپا و نیز شواهد باستان شناسی و DNA پشتیبانی می گردد. پسث و همکاران. (2016)، براساس آنالیز 55 ژنوم میتوکندری انسانی (mtDNA) از جمع آورندگان شکارچیان، استدلال می کنند که "پراکندگی سریع همه افراد غیر آفریقایی به کمتر از 55000 سال پیش باز می گردد".[17]
جستارهای وابسته
- مهاجرت انسانهای اولیه
- حوای میتوکندری
- جدیدترین نیای مشترک
- نظریه پمپ صحرای آفریقا
- آدم کروموزوم Y
منابع
- Hua Liu, et al. A Geographically Explicit Genetic Model of Worldwide Human-Settlement History. The American Journal of Human Genetics, volume ۷۹ (۲۰۰۶), pp. 230–237, quote: Currently available genetic and archaeological evidence is generally interpreted as supportive of a recent single origin of modern humans in East Africa. However, this is where the near consensus on human settlement history ends, and considerable uncertainty clouds any more detailed aspect of human colonization history.
- "Out of Africa Revisited - ۳۰۸ (۵۷۲۴): ۹۲۱g - Science". Sciencemag.org. 2005-05-13. doi:10/1126/science.308.5724.921g Check
|doi=
value (help). Retrieved ۲۰۰۹-۱۱-۲۳. - Nature (2003-06-12). "Access: Human evolution: Out of Ethiopia". Nature. Retrieved ۲۰۰۹-۱۱-۲۳.
- "Origins of Modern Humans: Multiregional or Out of Africa?". ActionBioscience. Retrieved ۲۰۰۹-۱۱-۲۳.
- "Modern Humans - Single Origin (Out of Africa) vs Multiregional". Asa3.org. Retrieved ۲۰۰۹-۱۱-۲۳.
- جوهانسون دونالد،»ریشههای انسان مدرن: چند منطقه یا خروج از آفریقا، Bioscience.org اکشن
- D'Agnese, "Joseph D'Agnese,"Not Out of Africa, Alan Thorne's challenging ideas about human evolution", Discover, Aug
- Bowler ۲۰۰۳, p. ۲۱۳
- Jackson Jr. , John P. (۲۰۰۱). "In Ways Unacademical": The Reception of Carleton S. Coon's The Origin of Races, University of Colorado بایگانیشده در ۲۹ مه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
- Rose JI, Usik VI, Marks AE, Hilbert YH, Galletti CS, Parton A, et al. (2011). "The Nubian Complex of Dhofar, Oman: an African middle stone age industry in Southern Arabia". PLOS One. 6 (11): e28239. Bibcode:2011PLoSO...628239R. doi:10.1371/journal.pone.0028239. PMC 3227647. PMID 22140561.
- Finlayson (2009), p. 68.
- Zhivotovsky LA, Rosenberg NA, Feldman MW (May 2003). "Features of evolution and expansion of modern humans, inferred from genomewide microsatellite markers". American Journal of Human Genetics. 72 (5): 1171–86. doi:10.1086/375120. PMC 1180270. PMID 12690579.
- Hershkovitz et al. (2015)See also 55,000-Year-Old Skull Fossil Sheds New Light on Human Migration out of Africa, Science News.
- St Fleu N (July 19, 2017). "Humans First Arrived in Australia 65,000 Years Ago, Study Suggests". The New York Times.
- Hu Y, Shang H, Tong H, Nehlich O, Liu W, Zhao C, et al. (July 2009). "Stable isotope dietary analysis of the Tianyuan 1 early modern human". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 106 (27): 10971–4. Bibcode:2009PNAS..10610971H. doi:10.1073/pnas.0904826106. PMC 2706269. PMID 19581579.
- Bowler, Peter J. (2003). Evolution: The History of an Idea (3rd ed.). University of California Press. ISBN 0-520-23693-9.