خطیب عراقی
ابراهیم بن منصور بن مُسلم مصری با کنیهٔ ابواسحاق، شهرت‌یافته به خطیبِ عراقی (۱۱۱۶–۱۲۰۰م) فقیه شافعی مصری در سدهٔ ششم هجری/دوازدهم میلادی بود. او بالاترین شافعی مصر در روزگار خود شمرده می‌شود. به بغداد رفت و آنجا فراگرفت، پس از بازگشت، به عراقی شهرت یافت. آثاری نگاشت که برجسته‌ترین آن‌ها شرح مهذب از شیرازی در ده جزء است.[1]
| خطیب عراقی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۱۱۶م / ۵۱۰ق قاهره |
| درگذشت | ۲۷ فوریه ۱۲۰۰م/ ۱۱ جمادی‌الاول ۵۹۶ق قاهره |
| پیشه | فقیه |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «الخطیب العراقی». [[الأعلام]] (PDF). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۷۴. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.