خط اتصال
خط اتصال (به انگلیسی: Slur) از اصطلاحات موسیقی، خطی کمانی (منحنی) شکل شبیه به خط اتحاد می‌باشد که در بالا یا پایین دو یا چند نت غیر هم صدا قرار می‌گیرد و صدای آن‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند. در سازهای زهی آرشهای نت‌هایی که خط اتصال دارند را با «یک آرشه» (بدون تغییر جهت آرشه) و در سازهای بادی و آواز با یک نَفَس اجرا می‌کنند. این نت‌ها کاملاً پیوسته (لگاتو) اجرا می‌شوند.
خط اتصال (Slur)
به غیر از آن «جمله» یا «نیم جمله موسیقی» به کمک خط اتصال مشخص می‌گردد.[1]
پانویس
- منصوری، پرویز (۱۳۷۴). تئوری بنیادی موسیقی. تهران: کارنامه. صص. ۵۱. شابک ۹۶۴-۴۳۱-۰۰۱-۲.
منابع
- کمال پورتراب، مصطفی (۱۳۸۵). تئوری موسیقی. تهران: چشمه. صص. صفحه ۳۳. شابک ۹۶۴-۶۱۹۴-۲۷-۳.
- منصوری، پرویز (۱۳۷۴). تئوری بنیادی موسیقی. تهران: کارنامه. صص. صفحه ۵۰ و ۵۱. شابک ۹۶۴-۴۳۱-۰۰۱-۲.
- وجدانی، بهروز (۱۳۷۱). فرهنگ تفسیری موسیقی. تهران: مترجم. صص. صفحه ۵۷۴.
- ناصری، فریدون (۱۳۸۲) [۱۳۷۸]. فرهنگ جامع اصطلاحات موسیقی. تهران: انتشارات روزنه. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۶۷-۴.
| پنج خط حامل | |
|---|---|
| نت |
|
| جمله‌بندی | |
| پارتیتور |
|
| جایگزین |
|
| غیرغربی و باستانی |
|
| مرتبط |
|
| |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
