خودکشی در استرالیا

خودکشی در استرالیا سالیانه نزدیک به ۲٬۰۰۰ تن استرالیایی جان خود را می‌گیرند و با این کار، بر خانواده، دوستان و همکاران تأثیرات بدی می‌گذارند.[1] در دهه گذشته این نرخ ۲٬۱۰۰ تن سالیانه بوده‌است. در سال ۲۰۰۹، نزدیکه به ۲٬۱۳۲ استرالیایی خودکشی کردند. مرگ ناشی از خودکشی ۱٫۴٪ کل مرگ‌های این کشور در سال ۲۰۰۹ را تشکیل می‌داد. در ۲۰۱۳، نزدیک به ۲٬۵۲۲ تن خودکشی کردند.[2][3]

پیشینه

در سال ۲۰۰۰، ۴۸٪ خودکش‌ها ۳۵ تا ۶۵ ساله بودند و ۱۳٪ نیز بالای ۶۵ سال سن داشتند.[4] گفته می‌شود نرخ خودکشی کودکان زیر ۱۵ سال با یک جهش ۹۲ درصدی از ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ رو به وخامت گذاشته است.[5] عموماً نرخ خودکشی مردان، روستاییان و بومیان استرالیا بسیار بالاتر از دیگر قشرها است.[6] پژوهشگر پیشگیری از خودکشی، گری گورگتوس، این نرخ بالا را «یک بحران انسانی» می‌داند.[7][8]

برای آنکه مرگ فردی خودکش در استرالیا جزء آمار خودکشی به حساب آید، باید این ۳ شرط را دارا باشد:

  1. مرگ می‌بایست غیر طبیعی و ناشی از به‌طور مثال خفگی یا خودسوزی باشد و نه بیماری‌های منجر به مرگ طبیعی.
  2. آنچه سبب مرگ فرد شده، می‌بایست ناشی از عمل خود فرد باشد؛ چراکه در غیر این صورت مرگش قتل به حساب می‌آید.
  3. فردی که به خود آسیبی می‌رساند می‌بایست نیست مرگ می‌داشته‌است.

[9]

در ۱۹۹۲ و در نیو ساث ولز استرالیا، ۹۰٬۰۰۰ تن یعنی ۱–۲٪ کل جمعیت ۶ میلیونی آن ناحیه خودکشی کردند.[10]

خدمات فوریتی بحران
  • لایف‌لاین استرالیا - ۱۳ ۱۱ ۱۴[11]
  • پیشگیری از خودکشی استرالیا - https://web.archive.org/web/20150411175352/http://suicidepreventionaust.org/
  • بیاند بلو (Beyond Blue) یک سازمان کمک به بیماران روانی و مواردی نظیر خودکشی است که از طرف دولت فدرال، دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای استرالیا حمایت می‌شود.[12]

کاراهای خطرآفرین

جنسیت

در هر ناحیه یا ایالت در کشور استرالیا، نرخ خودکشی مردان همواره از زنان بیش‌تر بوده‌است. در سال ۲۰۱۲ نسبت خودکشی مردان به زنان ۳ به ۱ بوده‌است.[13]

باید گفت که نرخ خودکشی در استرالیا و در هر دو جنس از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹ به میزان ۲۳٪ کاهش ناشن داده است. اوج نرخ خودکشی مردان در ۱۹۹۷ با ۲۳٫۱ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن بود که در ۲۰۰۹ به ۱۴٫۹ تن رسید. در ۱۹۹۷ نرخ خودکشی زنان ۶٫۲ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن بود و در ۲۰۰۹، ۴٫۵.[14]

روستاییان و شهریان

به‌طور کلی تفاوت کمی میان نرخ خودکشی روستاییان و شهریان استرالیایی وجود دارد. با این حال نرخ خودکشی مردان جوان در روستاها به شدت بیش‌تر از زنان است و کاراهای گوناگونی را نیز در این قضیه دخیل دانسته‌اند. از جمله می‌توان به دسترسی آسان به سلاح گرم، استانداردهای پایین‌تر اقتصادی و سطوح بالای تنهایی اجتماعی در نقاط روستایی برای مردان اشاره کرد.[15][16]

الکل

یک همبستگی بسیار قوی میان مصرف الکل و دیگر مواد مخدر با خودکشی در میان جوانان استرالیایی وجود دارد. در بدن ۳۰ تا ۵۰ درصد خودکش‌ها پس از کالبدشکافی الکل یافت شده‌است.[17]

سن

خودکشی در میان بزرگ‌سالان استرالیایی رو به کاهش است اما هنوز یک معضل اجتماعی است. به نظر می‌رسد برخی گروه‌های سنی جوان‌تر نسبت به خودکشی آسیب‌پذیرتر بوده و بیش‌تر در معرض آنند. از جمله آنان می‌توان به بومیان، روستاییان، مهاجران و مستمری‌بگیران همواره نرخ بالاتری از خودکشی را دارا بوده‌اند. همچنین مردان جوان از زنان جوان بیش‌تر خودکشی می‌کنند.[18]

بی‌کاری

پژوهش‌ها حاکی از آنند که همواره میان بی‌کاری و مدت آن در مردان و شمار خودکشی‌ها و نیز کم یا زیاد شدن مشاغل همبستگی وجود دارد. این پژوهش‌ها همچنین بیان‌گر آنند که هرچه طول بی‌کاری مردان ۲۵ تا ۳۴ سال و ۵۵ تا ۶۴ سال بیش‌تر باشد، خطر خودکشی در آنان بالاتر است.[19]

آمار

اداره آماراسترالیا نرخ خودکشی این کشور را از ۱۸۸۱ تا کنون ثبت کرده‌است. از آن‌جا که ممکن است افراد خود را به گونه‌ای بکشند که یک مرگ تصادفی به نظر آید، این آمار کم‌تر از آمار واقعی خودکشی تخمین زده می‌شود.[20]:1

تلاش‌ها برای کاهش خودکشی

در ۱۹۹۲ یک کارگروه از سازمان بهداشت و درمان استرالیا به منظور تحقیق برای روش‌های پیشگیری از خودکشی در این کشور شکل گرفت.[21]

خودکشی مشاهیر استرالیایی
  • در ۱۹۵۲، جیمز وینتون اسمیث، سیاستمدار استرالیایی با شلیک اسلحه خودکشی کرد.[22]
  • در ۱۹۹۱، جان فردریش با شلیک به خود به زندگیش پایان داد.
  • در ۲۰۰۷، یکی از اعضای نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (RAAF) از کلرمونت واقع در تاسمانی به نام کریستی کوربت در خودکشی شریک زندگی پیشینش، دخیل دانسته شد اما هیچ‌گاه به این سبب محکوم نشد.[23]
  • در ۲۰۱۴، شارلت دانسون، مجری تلویزیونی خود را دار زد.[24]
  • در ۲۰۰۷، شارمین دراگون، خبرخوان تلویزیون خود را از بالای صخره‌ای به پایین پرتاب کرد.[25]

کتاب‌شناسی
  • Sveticic, Jerneja (2009). Suicide research: selected readings. Queensland: Australian Academic Press. ISBN 9781922117182.

منابع
  1. "http://www.livingisforeveryone.com.au/uploads/docs/LIFE_framework-web.pdf" (PDF). www.livingisforeveryone.com.au. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 2015-04-01. External link in |title= (help)
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۶.
  3. Facts and Statistics, Mindframe National Media Initiative, 2011, archived from the original on 28 July 2011, retrieved 19 June 2016
  4. Australian Institute for Suicide Research and Prevention, Australian Institute for Suicide Research and Prevention, 2011, archived from the original on 10 March 2012, retrieved 19 June 2016
  5. Trends and predictors of suicide in Australian children, Australian Institute for Suicide Research and Prevention, 2011, archived from the original on 19 February 2012, retrieved 19 June 2016
  6. Facts and Statistics, Mindframe National Media Initiative, 2012
  7. Nation shamed when child sees suicide as solution, The Australian, November 7, 2014
  8. Indigenous suicide rates are a humanitarian crisis, NT News/AAP, July 15, 2015
  9. "Adolescent suicide in Australia:Rates, risk and resilience". 2012.
  10. Sayer, Stewart & Chipps, Geoffrey, Gavin & Jennifer (June 1996). "Suicide attempts in NSW: Associated mortality and morbidity". NSW Public Health Bulletin. |access-date= requires |url= (help)
  11. https://www.lifeline.org.au
  12. "Beyond Blue Depression and anxiety". Beyond Blue. 2015. Retrieved 16 April 2015.
  13. "Facts and Stats about suicide in Australia". 2014. Archived from the original on 1 April 2015.
  14. Facts and Statistics, Mindframe National Media Initiative, 2011, archived from the original on 28 July 2011, retrieved 19 June 2016
  15. Alston, Margaret (2012). "Rural male suicide in Australia". doi:10.1016/j.socscimed.2010.04.036.
  16. Qi, Xin (2012). "Spatial clusters of suicide in Australia". BMC Psychiatry. doi:10.1186/1471-244X-12-86.
  17. Topp, Libby (2011). "Suicide in Australia: Where do alcohol and drugs fit in?". Of Substance. Retrieved 16 April 2015.
  18. McNamara, Patricia (2012). "Adolescent suicide in Australia: Rates, risks and resilience". Clinical Child Psychology and Psychiatry. doi:10.1177/1359104512455812. Retrieved 16 April 2015.
  19. Milner, Page & LaMontagne, Alison, Andrew & Anthony (23 October 2012). "Duration of unemployment and suicide in Australia of the period 1985-2006: An ecological investigation by sex and age during declining national unemployment rates". Journal of Epidemiology and Community Health. doi:10.1017/S1474746406003423.
  20. Madden, Richard (1994). "Suicides, Australia: 1982-1992" (PDF). Australian Bureau of Statistics. Retrieved 20 November 2015.
  21. http://www.ausstats.abs.gov.au/ausstats/subscriber.nsf/0/B677BAE5E1AC97E5CA2568BD0012ECBC/$File/33090_1921%20to%201998.pdf
  22. "VINTON SMITH FOUND DEAD". The Argus (Melbourne, Vic. : 1848 - 1956). Melbourne, Vic.: National Library of Australia. 23 July 1952. p. 5. Retrieved 29 May 2012.
  23. Sveticic 2009, p. 108
  24. "Australian TV personality Charlotte Dawson commits suicide". fox411. fox411. February 23, 2014. Retrieved 2015-04-13.
  25. "The Australian". The Australian. The Australian. November 2, 2007. Retrieved 2015-04-13.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.