دانشگاه علوم انتظامی امین

دانشگاه علوم انتظامی امین (به‌اختصار: دانشگاه پلیس) دانشگاه افسری زیرمجموعه نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد، که وظیفه آموزش و تعلیم افسران پلیس در ایران را برعهده دارد.[1] ریشه‌های تاسیس این دانشگاه به سال ۱۳۲۲ و راه‌اندازی آموزشگاه عالی شهربانی بازمی‌گردد. ساختمان مرکزی دانشگاه علوم انتظامی امین در تهران مستقر می‌باشد و هم‌اکنون از ۷ دانشکده و ۳ مرکز آموزشی تشکیل می‌شود.

دانشگاه علوم انتظامی امین
دانشگاه پلیس
نام مستعاردانشگاه پلیس
نوعدانشگاه نظامی
بنیانگذاری شده۱۳۲۳
وابستگینیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
ارائه دهنده رشته‌هاینظامی،انتظامی و علمی
رئیسسرتیپ دوم پاسدار لطفعلی بختیاری
موقعیتتهران، ایران
وبگاه

این دانشگاه تنها دانشگاه پلیس و بزرگترین مرکز آموزش علوم و فنون پلیسی در ایران است.

تاریخچه

تا پیش از تأسیس آموزشگاه شهربانی در سال ۱۳۲۲، افسران شهربانی آموزش عالی نمی‌دیدند بلکه از پایین‌ترین رتبه شروع و ترقی کرده، تا بالاترین درجات امکان ارتقا داشتند. در دوره رضاشاه، درجه‌داران شهربانی برای آنکه افسر (به اصطلاح آن روز: پایه‌ور) شوند، می‌بایست دوره‌ای آموزشی طی کنند که آموزشگاهی به این منظور برپا شد. برای ورود به این آموزشگاه، تحصیلات شرط نبود و پس از شهریور ۱۳۲۰ دوره‌های آن متوقف شد. [2]

در سال ۱۳۲۱ وزارت کشور لایحه تشکیل آموزشگاه شهربانی را به مجلس شورای ملی داد. شرط ورود به این آموزشگاه، داشتن حداقل دیپلم کامل یا ناقص (پنج ساله) متوسطه بود و دانش آموختگان با درجه رسدبان (ستوان) دومى به استخدام شهربانی در می‌آمدند. کسانی که با مدرک لیسانس به آموزشگاه شهربانی راه می‌یافتند، پس از دانش‌آموختگی و یک سال خدمت، به درجه رسدبان (ستوان) یکم ارتقا می‌یافتند. این آموزشگاه شبانه‌روزی نبود اما به دانشجویانش علاوه بر لباس و خوراک، ماهیانه شصت تومان کمک هزینه تحصیلی می‌داد.[2]

«آموزشگاه عالی شهربانی» از سال ۱۳۲۳ به‌ طور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد و از دی‌ ۱۳۳۸ نام آن به دانشکده افسری شهربانی تغییر یافت. با اجازه‌ وزارت کشور و موافقت شورای عالی فرهنگ، نام دانشکده افسری شهربانی در همان سال به دانشگاه پلیس تبدیل شد.

پس از انقلاب، دانشگاه پلیس به عنوان عالی‌ترین مرکز علمی آموزشی پلیس، پس از توقفی کوتاه از سال ۱۳۶۰ پذیرش دانشجو را از سر گرفت و به فعالیت خود تا سال ۱۳۷۰ ادامه داد. در سال ۱۳۷۰ نیروی انتظامی جمهوری اسلامی (ناجا) با ادغام سازمان‌های شهربانی، ژاندارمری، کمیتهٔ انقلاب اسلامی و پلیس قضائی شکل گرفت و دانشگاه علوم انتظامی امین با سازمان و ساختاری جدید به وجود آمد که در سال ۱۳۸۶ شورای عالی گسترش و برنامه‌ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری استفاده از عنوان دانشگاه را برای آن تصویب کرد.

دانشکده‌ها

دانشگاه علوم انتظامی امین دارای ۷ دانشکده تخصصی، یک مجتمع آموزش عالی ویژه پلیس زن و پنج مرکز آموزشی است. این دانشگاه با ۳۱ گروه آموزشی و ۲۳ رشته تحصیلی و ۲۹ گرایش در مقاطع تحصیلی کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری فعالیت می‌نماید و تحصیل در آن به‌صورت شبانه‌روزی است.

  • دانشکده فرماندهی و ستاد
  • دانشکده علوم و فنون انتظامی
  • دانشکده علوم و فنون اطلاعات آگاهی
  • دانشکده علوم و فنون راهنمایی و رانندگی
  • دانشکده علوم و فنون مرزی
  • دانشکده علوم و فنون اداری و پشتیبانی
  • مرکز آموزش بین‌المللی پلیس
  • مرکز آموزش عالی عقیدتی و سیاسی
  • مجتمع آموزش عالی زنان پلیس (مجتمع کوثر)
  • دانشکده علوم پایه انتظامی (دانشکده نصر)

نحوه ورود

در سال تحصیلی ۹۷–۹۸ دانشگاه علوم انتظامی امین با در نظر گرفتن تمام شرایط ذکر شده برای ثبت نام و از مدرک دیپلم یا پیش دانشگاهی و با آزمونی مستقل از آزمون سراسری از جوانانی که علاقه‌مند به تحصیل در دانشگاه علوم انتظامی هستند گزینش می‌کند. لازم است ذکر شود که در سال‌های گذشته فقط از طریق آزمون سراسری دانشجوها انتخاب می‌شدند ولی در سال ۹۷–۹۸ جدا از آزمون سراسری گزینش می‌شود. داوطلبان علاوه بر کسب رتبهٔ قبولی و دارا بودن شرایط عمومی استخدام، باید دارای شرایط اختصاصی از جمله داشتن علاقه و انگیزهٔ لازم، سلامتی کامل جسمی و روانی باشند. تحصیل در این دانشگاه در دو مقطع کاردانی (دو سال) و کارشناسی (چهار سال) به صورت شبانه‌روزی است و دانشجویان از امکانات و مزایای خاص تسهیلاتی و رفاهی چون پرداخت حقوق ماهیانه، وام، تجهیزات ورزشی، سفرهای سیاحتی و زیارتی و اعطای بورس تحصیلی و امکان ادامهٔ تحصیل برای مقاطع کارشناسی ارشد و (دکتری) نیز برخوردار می‌شوند. در ضمن دانشجویان این دانشگاه با مهارت‌ها و فنونی آشنا می‌شوند که در سایر دانشگاه‌های کشور دیده نمی‌شود، مهارت‌هایی چون تیراندازی، رانندگی، فراگیری شنا و ورزش‌های رزمی و غیره؛ همچنین در انتخاب رشته دانشجویان این دانشگاه ملاک‌هایی همچون نیاز سازمان، سهمیه استان، علاقه و استعداد و نظر کارشناسان گزینش و استخدام در نظر گرفته می‌شود.

جستارهای وابسته

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.